Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Dan_ielle schreef:Dat denk ik ook, de omgang met paarden zou juist heel ontspannend moeten zijn (hopen kan altijd ) Ga terug naar het moment dat je geen angst voelt, en als dat bij poetsen of aaien is, dan blijft het daar even bij. Zo kun je steeds de drempel voor jezelf verleggen.
Even filosoferen hoor, maar ik denk dat die link paard/angst/vriendin kwijt ergens diep weggestopt zit. Doordat jullie het paardengebeuren met elkaar gemeen hadden, kan alleen het zien van een paard al vervelende gevoelens oproepen. Weet je wat bij mij soms pijn doet? Dat paardrijden me herinnert aan 'vroeger tijden', toen alles nog mooi, leuk en gezellig was. Toen had ik nog de mensen om me heen waar ik geweldige tijden mee heb beleefd. Nu zijn er enkele van die dierbare personen, weg, verhuisd of overleden. dan zijn er momenten dat ik door het bos rijd, en dan zie ik mezelf weer 4 jaar geleden. Toen was alles nog niet zo ingewikkeld (dacht ik dan) en dergelijke gedachten schieten dan door m'n hoofd. dat kan confronterend en pijnlijk zijn. Erg pijnlijk.
Sommige dingen kunnen niet teruggedraaid worden, en daar moeten we dan mee leren leven. Neem eerst de tijd om het te accepteren, zoek de ontspanning tussen de paarden op en ga van daaruit verder...
Veel liefs, Danielle