Stelling: Je angst juist confronteren?

Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 
Anneke
Berichten: 6668
Geregistreerd: 13-07-01

Stelling: Je angst juist confronteren?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 14-12-02 18:37

Zal het even uitleggen.
Ik ben dus een poos geleden( klein jaartje?) op een nare manier van een paard gevallen. Omdat ik er niet meteen op ben gegaan, heb ik een enorme angst gecreerd. Ik kreeg de bibbers als ik erop stapte.
Dit paard reed ik in voor een ander.

Tóch ( wat bezielde me? Knipoog ) heb ik een tijdje later een paard gekocht, en niet bepaald het type wat ik kon gebruiken.
Een heet, vrijwel groen, slecht ingereden (zat muurvast), moeilijk en superslim paardje van Junior, met een scheutje arabisch bloed.
In het begin had ik het er heel moeilijk mee, en het kwam erop neer dat ik bijna niet meer reed.
Ik kreeg een tijdje later hulp van Appie hier op Bokt, en ik kreeg al meer zelfvertrouwen.

Sinds ik met mijn paard verhuisd ben naar de S. Stables, vond ik dat het tijd werd actie te ondernemen.
Ik heb mijn (oude) instructrice opgebeld, alles uitgelegd, en gevraagd of ze mij kon helpen.
Dat vond ze wel een uitdaging.
Knipoog

Het gaat dus erg goed de laatste tijd. Ik heb haar van alles zelf geleerd, ben helemaal niet meer zo snel bang te krijgen, én we kwamen eindelijk door dat 'vaste'heen, en ik kon haar eigenlijk goed recht rijden, en riching die nageeflijkheid rijden.

Maar tot vandaag dus. Bovenstaande geld nog steeds, maaaar Pompidou begint nu dus erg te puberen. Het weer zit natuurlijk ook al niet echt mee, ze is erg loperig.
Ze is dus gigantisch aan het etteren.
Ben je aan het draven, plotseling, uit het niets reageerd ze heél heftig en begint ze te bokken en te hufteren.
Terwijl ik juist ontspannen rijdt. Ze doet dan net alsof ze heeeeel gevoelig is aan mijn been of zo, echt een raadsel.
Later verraadde ze zichzelf, want tijdens het draven moest ze mesten, en wilde even gaan stappen Verward , ja daág doorlopen dacht ik.
Nou geen reactie plotsling op mijn been. Dus dat gevoelige viel wel mee.
Dat wisten we al, want ze was echt behoorlijk aan het klieren.

Ik had het er onwijs moeilijk mee, en de tranen biggelden over mijn wangen. Ook schoot ze er telkens vandoor. Ze had door dat ze me nerveus maakte. En normaal gesproken gaf ik op ( in onze beginperiode).
Mijn instructrice bleef doorpraten, aanwijzingen geven, en ik richtte me weer op mezelf.
Al mijn spieren ontspannen, recht zitten, handen naar voren en 'hup rijden met die hap'
Dat hielp, en ik overwon zeg maar.
Ik voelde me zó opgelucht...

Tijdens het uitstappen hadden we het erover. Ik vroeg me dus af, of ik haar niet beter door iemand anders kon laten doorrijden.
Maar mijn instructrice zei, dat ook al áls ik dat zou doen, je dit soort problemen zelf evengoed weer kan krijgen. Dat is dit type paard. Je moet haar ontzettend bezighouden en een streepje voor zijn. Dus dat maakt in principe weinig uit.

Mijn instructrice was ook van mening dat ik dit juist wel zou aankunnen, zij had er vertrouwen in, dat meende ze serieus. Ondanks mijn angst vond ze dat ik haar goed kon rijden. Ook tijdens die 'staakacties'( bokken etc.) bleef ik goed zitten, en loste het goed op.Ik had natuurlijk geen moeilijker paard voor mezelf kunnen uitzoeken, dat vond zij ook *LOL* , maar ze vond dat ik moest doorzettend. Ik kon het. Ik was natuurlijk beter afgeweest met een goed doorgereden paard die cool in het hoofd was.
'Toch' zei ze, 'als je dit paard kan rijden' 'kun je straks alles rijden'.
Dus enorm leerzaam voor mij.

Ik zet nu dus ook door, want diep in mijn hart weet ik dat ik het kan.
Eigenlijk vind ik ook, dat ik mijn angst juist confronteer, en het mezelf moeilijk maak.
Stel dat ik, een rustig braaf paard had gekocht met alle knoppen eraan, zou ik ook nooit met angst kunnen leren omgaan, omdat je met zo'n paard niet snel in angst- situaties terecht komt.

Nu móet ik er echt mee leren omgaan, en iedere keer dat ik iets overwin, maakt me sterker, zekerder.

Sorry voor het lange verhaal, maar hier zit ik dus telkens over te denken.

Veel mensen hebben nl gezegd, wat moet je nou met Pompidou?? Waarom koop je geen braaf paard?

Snappen jullie wat ik bedoel?


Anneke
Berichten: 6668
Geregistreerd: 13-07-01

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 15-12-02 00:37

Ja Xono, ik begrijp wat je bedoelt. Ik zal ook nooit het uiterste van mezelf vragen. Als ik het niet meer aan kan, zal ik ook moeten stoppen.
Maar ik weet op de een of andere manier zeker dat Pompidou en ik het gaan redden, ook al is ze zo'n draak met rijden nu.

Op de eén of andere manier klikt het toch erg. En mijn instructrice (die heel eerlijk is Knipoog ) weet zeker dat het gaat lukken. Zij kent dit soort paarden maar al te goed, en kan bij dus perfect helpen. Vanmiddag eindigde de les ook heel goed.
Ze weet me er letterlijk echt goed door heen te praten, en weet precies hoe ik haar aan moet pakken, dat is heel super om te merken dat het dan ook heel goed gaat zeg maar.

Ze zei ook eerlijk dat het nog moeilijk zal worden (Pompidou zal vast nog wel meer trucjes gaan ontwikkelen) maar dat we het echt gaan redden.

En dat is ook wat ik wil.
Ík wil dit met Pompidou doen.
En dan zal ik toch echt tegen mijn angst moeten gaan 'strijden'.

Ik vind het fijn dat jullie me zo goed begrijpen.

Anneke
Berichten: 6668
Geregistreerd: 13-07-01

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 16-12-02 12:47

Citaat:
Vind je het ook leuk om Pompi hierdoorheen te rijden?


Ja dat wel, maar moet bekennen dat ik het heel erg spannend en erg moeilijk vind, er komt zoveel bij kijken en af en toe kan ik mijn emoties niet bedwingen.
Achteraf ben ik geweldig trots dat ik weer een stap verder ben.
Het is een lange weg...

Citaat:
Ik geloof persoonlijk niet zo in het klieren van Pompidou. Ik heb haar meegemaakt, en ik vind haar echt een paard wat graag voor je wil werken en je niet zomaar laat zitten.


Ik eerst ook niet. Haha! Maar ze heeft zich erg ontwikkeld. Ze was altijd heel braaf, maar ik ben erachter, nu we dus verder zijn, dat ze wat dat betreft een echte Junior/ Unifom is. Moelijk, koppig, en super superslim, maar als ik haar dan eenmaal heb, dán is ze een echte werker, en is ze echt geweldig.
Ik zou het leuk vinden als je eens bij een les komt kijken? Lachen Dan kun je zien hoever we zijn en zien hoe Pompidou 'gegroeid'is. Lichamelijk en vooral geestelijk.


Citaat:
Ze hield zich vast, was koppig, stakerig en chagerijnig met rijden


Dit heb ik nu ook met Pompidou. Behalve dat chagrijnige dan. Ze zat nl muurvast, en nu, na heel veel training geduld etc. zijn we door dat punt aan het heenkomen. Alleen is dit lichamelijk heel moeilijk voor Pompidou. Maar na het losrijden, en als we erdoorheen zijn, is ze een supervrolijk paard, wat al luid briesend, en soepel door de baan loopt.
Bij Pompidou zit ook veel tussen haar oren, en omdat ze zo slim is, moet je haar ontzettend voor zijn. Maar ze heeft je ook weer heel snel door.
Oh wat moeilijk uit te leggen. *LOL*


Anneke
Berichten: 6668
Geregistreerd: 13-07-01

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 16-12-02 14:06

Wat ontzettend goed om te lezen hoe jullie ook overwinnen!
Ik weet dat het tussen mijn eigen oren ook zit, want diep van binnen weét ik dat ik kan rijden en Pompidou heel goed ken.
Op een gegeven moment knapte er iets in mij zaterdag, en voelde ik me boos worden. Die &^*&%^Pompidou wist me weer zo in te palmen...
Ik ging weer zelfverzekerd zitten, en zie: 'POMPIDOU! En nou doorlopen godverdikkie!!
Ze schrok, en merkte weer dat ik erop zat.
Soms moet je je zelf even aanwakkeren, en uit die angst springen. Dat had ik toen, en toen liep ze dus weer...
Ze is dus heel onderdanig, ook tegenover paarden. Daar moet ik dus op in spelen.
Zodra ik mn stem zwaar maak, en echt boos wordt (alleen met mijn stem hé?) houdt ze op, heel opmerkelijk eigenlijk.

Vanmiddag heb ik weer les. Heel stom, ik denk er al de hele dag aan, en maak me eerlijk gezegd best nerveus.
Maar als ik ff reeel denk, is het heus niet moeilijk wat Pompidou doet, want ik weét hoe ik het moet oplossen!
Voordat ik opstap maak ik mijn gedachten leeg, en laat me gewoon niet gek maken. Lachen

Ik ben trouwens ontzettend blij dat mijn instructrise er zo goed mee kan omgaan. Met mij én met Pompidou.

Anneke
Berichten: 6668
Geregistreerd: 13-07-01

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 16-12-02 18:12

Dat kan ik me voorstellen zeg!
Wat je al niet moet doen voor een les...

Ik besef ook dat ik het getroffen heb met haar hoor, met mijn vorige paard lesde ik ook bij haar, en dat ging ook zo super door haar.

Vandaag had ik ook weer les, en na een heuse rodeo Lips are sealed Knipoog ging het tóch heel lekker, en was ik weér een stap verder.
En het allerbeste was nog dat ik helemaal niet bang was. Werd het op een gegeven moment zelfs zat. Tong uitsteken Na de 100 duizendste bok was ik het zat, en gaf een tikje met de zweep. Goh wat kan dat schelen zeg.

Anneke
Berichten: 6668
Geregistreerd: 13-07-01

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 16-12-02 23:22

Citaat:
Het is zeker heel moeilijk om mensen te vinden die je echt goed kunnen helpen. Mensen kunnen nog zo goed instructie geven, maar als ze niet weten wat echte angst is, dan kom je totaal niet verder....vaak alleen maar steeds meer van verwijderd.
Ik krijg bij jouw ook wel het gevoel dat je precies dezelfde soort angst hebt als Anneke heeft en ik zelf ook heb meegemaakt (en ook af en toen nog opspeelt). En vooral bij dit soort angst is goede begeleiding erg belangrijk. En naar mensen die je de raad geven om je paard te verkopen of door iemand anders te laten rijden moet je vooral niet luisteren, aan zulke mensen heb je gewoon niets.
Ik heb ook het geluk gehad (en nog steeds) dat ik hele goede begeleiding heb gehad, zonder dat was ik zeer zeker niet waar ik nu ben!
Dus Eleonoor, ik hoop voor je dat je andere goede instructie kan vinden!


Hier sluit ik me helemaal bij aan. Ik besef ook dat ik geluk heb dat ik deze instructrise heb. En Irene (Appie) heeft me een heel eind op weg geholpen. Zij begreep me ook ontzettend goed, en dat is het belangrijkste! Dat er iig iemand is die je begrijpt en je begeleidt.
Ik hoop dat je een goede instructrise kan vinden, die je volledig begrijpt.

Citaat:
terwijl mensen me voor gek verklaarde en me nog in een rolstoel zagen belanden enzo...


Dit zeiden mijn ouders, vriend, en een paar vriendinnen dus ook. Knipoog
Daarom ben ik zo trots dat ik al zover ben gekomen, en naar mijn eigen gevoel geluisterd heb.

Anneke
Berichten: 6668
Geregistreerd: 13-07-01

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 17-12-02 14:39

Ik snap wat je bedoeldt.

Ik heb ook vaak van te voren al 'o jee'
Dan maak je je al druk voórdat je erop gaat. Raar hé?
Ik heb trouwens ook veel minder moeite met andermans paarden? Dat vindt ik ook zoiets geks. Verward


Antwoord op onderwerpPlaats een reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Angie91, GrapeshotBot, StonedRomy, Wieke en 40 bezoekers