Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Citaat:Voorlopig ben ik gewoon bezig met de levels van parelli en als ik voldoende savvy heb, is er nog tijd zat om een richting te kiezen
Anya schreef:Parelli is uit de westernhoek afkomstig. Zijn vrouw Linda uit de dressuurhoek.
monya schreef:Klassiek...
Puur omdat het er al eeuwen is en perfect aansluit bij natural paardengevoel. Werkelijk klassiek (dressuur) gaat 100% uit van het paard, je werkt samen, tempo wordt bepaald door het dier.
Anya schreef:Tuurlijk gymastiseer je met western je paard. Anders komt er echt geen slidingstop of een rollback uit. En rijden op één hand gaat op wat moeilijk op een paard dat als een plank loopt. De bochten worden dan wat krapjes
wendytjeG schreef:Ok, en wat is nu het grote verschil met de 'engelse' dressuur volgens jou?
Ook sommige engelse ruiters trainen toch op een klassieke manier?
Anya schreef:Eerlijk gezegd blijf ik vinden dat de basis van dressuur en western min of meer hetzelfde is, als je het netjes doet.
monya schreef:
Ik kan het grote verschil dat er zou zijn niet aangeven, ik kan alleen voor mezelf en mijn opleiders spreken denk ik. Het grote verschil zit met name in de interpretatie, niet in het uiteindelijke plaatje.
Puur klassiek is toch uiteindelijk met een losse teugel, sterk opgericht, verzameld: bijvoorbeeld het werk van Branderup. Ook het trainen, de weg is langzaam en niet direct wedstrijdgericht.
Voor mij betekent het dat ik vanuit vertrouwen stapje voor stapje met mijn paard werk. Supercorrect, zonder dwang, het paard als uitgangspunt, als ik om me heen kijk is dat toch vaak niet het geval.
Soms lijkt het me alsof iets een doel is geworden: bijvoorbeeld Natural Horsemanship, of de pure join up, het zijn doelen i.p.v. middelen geworden. Zo ook de dressuur, de klassieke weg is lang en niet wedstrijdgericht.
Anya schreef:Eerlijk gezegd blijf ik vinden dat de basis van dressuur en western min of meer hetzelfde is, als je het netjes doet. Een goede dressuurruiter zit ook niet de hele tijd te kloppen op zijn paard. Met western zet je je paard in een bepaalde gang (bijvoorbeeld draf/jog) en dan doe ik pas weer wat als het paard een fout maakt of ik wat anders wil. Los daarvan vraag ik gewoon stelling met mijn binnenbeen en als ik op twee handen rij, stuur ik gewoon met de buitenteugel.
Verschillen zitten in de mate van verzameling en oprichting en in de wens constant contact met de mond te hebben of niet. In beide gevallen moet een paard nageeflijk en verzameld lopen. Recht richten en met takt en regelmaat geldt voor beide. Er zijn wel verschillen in wat gevraagd wordt.
Bij western een lange lage steady hoofd/halshouding. Western kent iets als de jog: een erg langzame specifieke gang van de draf. jog komt in de reining weer niet voor. Dus reining getrainde paarden zijn meestal geen paarden die een fraaie, taktmatige draf hebben. Verruimen van de gangen naar uitgestrekt wordt ook niet gevraagd. Wel vanaf de beginners een wissel op x (eerst met een drafpas ertussen, latere klassen vliegend). In beide gevallen moeten ze terugkomen op zit (zeker bij een slidingstop). Verschil is bij wn stop je met je benen eraf. Ander verschil is dat galopshulp is: buitenbeen zet kont naar binnen en drukt door voor galop. Bij dressuur drukt binnenbeen door voor zover ik weet en is buitenbeen wakend aanwezig. Ook een verschil: je moet iets verzinnen voor een keertwending. Want bij western moet het paard het spilbeen laten staan, terwijl bij een keertwending het paard achter moet blijven lopen. Daar heb ik dus een extra hulp voor verzonnen zodat Lan weet wat ik van haar wil.
Dan heb je nog het op 1 hand rijden. Daar zit echt een duidelijk verschil. Maar tegelijkertijd wordt ieder westernpaard eerst op twee handen gereden. En dan is er weer niet zoveel verschil, behalve dan dat je je handen hoger houdt dan bij de dressuur. Opnemen (=ophouding) doe je dus door je handen omhoog te brengen en (samen met been) druk te houden tot paard ofwel nageeft ofwel zich weer recht maakt.