Even in het algemeen: ik ben niet tegen lichte mate van druk, alleen tegen veel druk.
Amable schreef:Voor mij is helpen in het compliment, nog even aan een touwtje houden of een keer iets harder aanraken vooral een manier van uitleggen. Je moet je paard toch ergens een keer uitleggen wat je van hem wilt. Tevens is vrijheidsdressuur net als vrijwilligerswerk niet vrijblijvend. Het is vrij, dus hij mag aangeven als hij dingen moeilijk vindt, liever niet wil doen of vervelend vindt. Maar hij moet wel zijn best doen en aandacht voor me hebben. Net als bij vrijwilligerswerk, ik moet daar wel mijn best doen en met mijn aandacht erbij blijven.
Blijft jouw paard niet bij je als je hem wat nieuws leert? Hoe zie je dan als hij het niet begrijpt of vervelend vindt als hij niet kan/mag weglopen? Ik zeg niet dat weglopen de enige manier is van het paard om met de trainer te communiceren, hoor. Gewoon nieuwsgierig hoe jouw paard iets zegt. 
Amable schreef:Vrijheid suggereert idd dat het paard volledig de vrije keuze heeft, in de praktijk is dit natuurlijk niet het geval. Alles doet 'ie op commando en dus niet uit vrije eigen wil, maar omdat ik het vraag. De vrijheid zit 'em in wat de kijker ziet, een paard wat ogenschijnlijk uit vrije wil oefeningen uitvoert.
Dat ben ik met je eens.
Amable schreef:Ik neem veel beginnende paarden in het begin ook aan een touwtje. Ze hebben vaak niet geleerd om met hun aandacht bij je te blijven en hebben geen idee wat we gaan doen, dus weten ook nog niet dat het leuk is om de aandacht bij je te houden. Dan is het wel makkelijk om een touwtje te hebben als zekerheid dat je de tijd krijgt om uit te leggen wat je van hem wilt. Ik probeer overigens wel zo snel mogelijk altijd om het touwtje over de hals te gooien.
En trouwens, werk jij in een afgesloten ruimte? Of in de vrije natuur? Want een afgesloten ruimte maakt de vrijheid natuurlijk ook alweer erg betrekkelijk
Ik werk in een bak van 20 x 40 meter, ja. Met een hek erom! 
Het klopt dat dit de wegloopmogelijkheden beperkt. Goed opgemerkt, trouwens. Daar had ik nog niet zo over nagedacht.
Maar als mijn paard in deze redelijk grote ruimte bij me wegloopt dan is de boodschap duidelijk voor mij. Ik moet duidelijk iets veranderen in mijn trainingsaanpak of tijdstip of omgevingsfactoren. Kortom het houdt de communicatie open.
Wanneer ik haar aan een touw zou hebben, komt deze boodschap (weglopen) niet over omdat ze geleerd heeft om geen druk op het touw te geven. Daarom werk ik liever los. Voor mij is dat (soms) een leuke uitdaging en een graadmeter om te zien 'hoe leuk' ze het eigenlijk vindt, die dag.
Hannah_Menno schreef:Ben het niet helemaal met je eens.
Wat is er mis met een halster en halstertouw? Ik snap dat je er tegen bent als er constant druk op staat maar wat is er mis met een lekker loshangend touwtje maar toch wel de zekerheid hebben dat je peerd bij je blijft?
Tuurlijk moet je paard weg kunnen lopen als hij/zij dat wil maar ik ken zat (beginnende) VD-ers die graag een beetje zekerheid willen en hun paard dus even vasthouden.
Aan een halster en een touw kan een paard niet weglopen. Je schrijft dat je dan de 'zekerheid hebt dat hij bij je blijft'. Waar is dan de vrijheid voor het paard? Of zit het hem voor jou alleen in het uitvoeren, als de eindoefening maar in vrijheid kan?
Hannah_Menno schreef:Vrijheidsdressuur betekent voor mij kunsten aan je paard leren in vrijheid, maar ik zie geen enkel probleem in een halster en halstertouw of een keer een oor aanraken!
Je vindt dus het één en doet het ander... Of snap ik het niet goed?
@pernill: mooi gezegd.
Geplaatst 
