Officiële verklaring zoals te lezen op zijn Facebook pagina (oa):
Citaat:
Lieve vrienden en liefhebbers,
Zoals jullie weten is mijn vrachtwagen met paarden gisteren op 11 september 2016 een ernstig ongeval overkomen onderweg naar mijn volgende aantreden in Ronda (Spanje).
In de eerste plaats richt ik me op jullie om mijn pijn te delen en ten tweede, niet onbelangrijker, wil ik jullie bedanken uit de grond van mijn hart voor alle steun die op deze zware tijd heb ontvangen.
Vanaf de vroege uurtjes van zondag heb ik niet kunnen rusten wegens de enorme lichamelijke en psychische uitputting. Ik weet dat dit als een cliché kan klinken, maar daarom is het niet minder waar, er zijn geen woorden om te beschrijven wat ik zag op die snelweg of voor d egeluiden en geuren die van binnenuit de wagen kwamen.
Het waren zonder twijfel de zwaarste momenten van mijn leven. Toen ik op de plek van het ongeval aankwam, om ongeveer twee uur zondagochtend, lag de vrachtagen ondersteboven op een afrit van de snleweg.
Mijn team die er in zat konden er op eigen benen uit komen, waarna ze door een Spaans medisch team zijn geholpen. De enige die naar het ziekenhuis getransporteerd moest worden was de chauffeur, mijn vriend van kleins af aan, mijn tweede vader, Carlos Barreto.
De paarden bevonden zich nog in de vrachtwagen, een situatie die nog twee uur duurde, te wijten aan het feit dat we van de politie ze er niet van af mochten halen.
Op dat moment nam de onzekerheid en nervositeit toe, het voelde alsof de klok niet doortikte, de paarden daarbinnen en wij buiten zonder te weten hoe ze er aan toe waren, ik geef toe dat ik me verlagen voelde.
Niemand krijgt uit mijn hoofd dat als ze ons de paarden eruit hadden laten halen toen we aankwamen, dat de uitkomst wat beter was geweest.
De situatie verbeterde toen de Spaanse Rejoneador Pablo Hermoso de Mendoza en zijn team ter plekke verschenen. Ik heb geen woorden noch tijd om te bedanken voor alles wat ze voor mij, mijn team en mijn paarden gedaan hebben die nacht.
Ik heb altjd een zwak gehad voor Pablo, daar ik deel van mijn kindertijd met hem gedeeld heb omdat hij bij mijn vader betrokken is.
Ik durf nu, na deze 11 september van 2016, hardop te zeggen dat veel van mijn paarden leven en buiten gevaar zijn dankzij hem en zijn team. De zeven overlevende paarden zijn op de plek van het ongeval door een dierenartsbehandeld die daarheen is gekomen.
We hebben ze kunnen stabiliseren en naar huis kunnen transporteren alwaar onze eigen dierenarts Dr. João Ribas wachtte. Toen de paarden thuis aan kwamen en van de wagen kwamen, kan ik jullie zeggen dat het een beeld was dat kippenvel bezorgde, omdat deze prachtige paarden die vol kracht en vitaliteit, als atleten , op de wagen gingen, verwoest, gewond en volledig afgemat terugkwamen.
Thuis werden ze gehidrateerd, gewassen en door onze dierenarts tot in de puntjes behandeld.
Er zijn röntgenfoto´s gemaakt bij de dieren waarvan we elke kans uit moesten sluiten dat ze breuken hadden en alle wonden zijn behandeld. Binnen de algemene staat van de gewonde paarden was hetresultaat relatief positief, niet een van hen is zwaar gewond. Ik verwacht dat met al het werk dat door de dierenarts verricht is en onze dagelijkse verzorging, de paarden weer de oude worden.
Helaas zijn we twee paarden verloren , “Dubai” en “Compadre Jaime”, die ter plekke zijn omgekomen zonder dat we iets voor ze hebben kunnen doen.
“Dubai” was mijn ster aan het einde van het vorig seizoen. Hij is aan inwendige verwondingen bezweken. “Compadre Jaime” was een jong paard die net begonnen was met stierenvechten en die een grote toekomst als stierenvechterspaard voor zich had. Hij was op slag dood.
Deze twee moedige strijders zijn ook thuis gekomen, samen met hun broeders en rusten in vrede bij ons op de Herdade das Arengozinhas.
Ik wil geen afscheid nemen zonder iedereen te bedanken die ons niet in de steek lieten. De telefoon is niet stilgeweest, de berichten van medeleven en opbeuringen, telefonisch en via de social media hielden niet op. Deze golf van solidariteit liet ons zien dat we niet alleen staan en gaf ons kracht om door te gaan en te vechten voor de droom om een stierenvechter te paard te zijn.
Nu wil ik nog een laatste oproep doen, om te bidden voor onze lieve vriend Carlos Barreto en zijn familie op dat ze deze enorme tegenslag te boven kunnen komen.
Dat hij maar snel opknapt van zijn lichamelijke wonden en die niet worden gezien maar wel gevoeld. Dat we hem snel terughebben omdat mensen zoals hij gemist worden bij het stierenvechten en in mijn leven omdat ik het niet kan verkroppen om dat vreselijke belangrijke deel van mijn leven, mijn paarden, aan andere handen over te leveren.
Dat was het, ik neem afscheid.
Grote knuffel voor iedereen, João António Brás de Moura
Excuus voor eventueel raarklinkende zinnen, vertalen naar goed lopend Nederlands vind ik moeilijk.
Laatst bijgewerkt door Lusitana op 12-09-16 17:16, in het totaal 2 keer bewerkt
Geplaatst: 12-09-16 16:28 
