Geplaatst Ik heb geen idee of het hier goed staat maar kon geen ander plekje vinden
Het wordt nogal een lang verhaal en graag ook alles lezen voordat je reageert
Sinds bijna een jaar heb ik Arlon, een 13 jarige ruin.
We hebben hem een beetje met de gok gekocht, was een tijd niet gereden en hij was heel erg lief op stal en met het rijden, in het begin.
Na een aantal weken begon hij al vervelend te doen , (reden eerst met pessoa en toen met trensje)
Hij rende er gewoon tussen uit met rijden, heel veel verdriet gehad om wat hij allemaal deed , terwijl hij heel lief op stal was.
Hij was wat dominant maar meer ook niet. Op een geveven moment stond ik op het punt om hem te verkopen. Maar ik besloot het toch met hem te proberen.
Toen ben ik gaan lessen met hem.
Dat ging gewoon fantastisch , hij luisterde goed en wilde graag werken. Maar toch bleef hij te sterk en strok me gemakklijk uit het zadel. Toen zijn we met D trens gaan rijden.
In november ook een eerste wedstrijd met hem gereden en dat ging heel goed , hij was wat patserig aan het doen en wou laten zien dat hij er was maar hij was lief!. Liever dan in de buitenbak.
Vlak daarna konden we nog maar weinig rijden door de bevroren bak.
Toen het weer weer iets beter werd. gingen we weer een beetje rijden en dit ging goed.
Maar toen ik weer een van de eerste keren na de vorst wou gaan rijden , begon hij te bokken en te rennen en ik belande op zijn nek: resultaat gebroken hand.
3 weken daarna is hij behandeld door een Osteophaat, hij zat wat vast in zijn lendenen en heupen.
Een week geleden zijn we weer begonnen met longeren, hij liep anders niet meer zo krmapachtig met zijn achterhand.
Vorige week zaterdag er weer voor het eerst op gegaan na het longeren, en hij was aardig braaf, hij was fris maar liep fantastisch.
Zondag een nieuw dresuurzadel gekocht en deze maandag uitgeprobeerd. Eerst gelongeerd en er daarna opgegaan.Het zadel ligt goed en Arlon liep lekker , maar toch bleef hij een beetje irritant doen met zijn achterbenen en met zijn mond /hoofd, lees: hele tijd heen en weer gaan, met zijn hoofd en huppeltje maken. Nja het is lente hij wil graag even rennen, Na iets meer dan een half uurtje was hij lekker bezweet en zijn we gestopt, ik had het meerendeel gestapt , nog niet gegalopeerd want hij was aardig gespannen.
Gisteren: Weer de eerste keer les met hem.
Hij al aaridg koppig met het poetsen buiten , dus ik maar weer naar binnen.
Toen gingen we rijden, hij liep lekker laag en was aardig kalm, hij was wel nog steeds aardig gespannen.
Toen besloten we om hem wat te laten ontspannen wat balkjes te laten lopen,
En toen ging het mis , hij nam de balkjes in volle galop in 2 sprongen en hij galopeerde eerst even kalm, en had hem ook netjes rond.
En toen begon hij idioot te doen , ik weet niet echt wat er gebeurde maar hij ging aan de kletter, en bokken steigeren alles wat hij kon. ( zei: instructrice) Ik verlies contact met éën teugel en voor ik het wist lag ik eraf.
Meteen was ik in tranen, niet omdat ik pijn had maar omdat hij het weer flikte..
Ik hoopte dat zijn gedrag voordat de Osteophaat was geweest, te wijten was aan een wat zere rug, en niet omdat hij gewoon vervelend zou zijn.
Nu ben ik dus bijna overtuigd dat het wel is omdat hij vervelend is. Joyce (instructrice), zegt van niet en dat hij gewoon fris was. Maar ik zat erop en voelde wat hij deed, en ik denk dat hij em er gericht af wilde krijgen."
Hij heeft nog nooit zo gedaan alleen de laatste paar weken. Daarvoor nog nooit gebokt of gesteigerd of wat dan ook.( Aleen in de wei)
En als hij dan fris was dan had hij alleen flink het tempo erin zitten en wou hij het liefst galoperen, maar bokken
Ik wilde niet meer verder rijden , Gewoon voor mijn veilligheid.
Daarna heeft hij nog een halfuur aan de longe gelopen, waar hij wel even lekker idioot deed, maar dat deed hij wel vaker. Even in volle galop enz.
Nu zit ik al de hele dag thuis, met het gevoel dat ik weer elk moment in tranen kan uitbarsten, met een zeer pijnlijke rug en gezwollen ogen, Arlon is een heel lief paard . Maar ik weet het even niet meer, hij is niet het paard waar ik op hoopte, hij kan fantastisch lopen maar wanneer hij nu weer begint vervelend te doen, nee dan zit het er voor mij niet meer in. Hij zou ook lekker rustig zijn op buitenritten, maar dat valt tegen. Hij is gewoon ontzettend sterk en houdt er bijna geen rekening mee dat ik op zijn rug zit.
Ik hoopte dat we gewoon samen lekker wedstrijden konden gaan rijden en lekker bosritjes konden gaan maken , maar nu besef ik wel dat hij afentoe levensgevaarlijk bezig is, hij luistert soms echt voor geen meter....
Ik hoop dus op een beetje advies of weet ik veel wat van jullie, want ik weet het echt even niet meer.
Bedankt voor de moeite om het hele verhaal te lezen
) is het gewoon lastig om weer zonder zenuwen op je paard te kunnen zitten en dat ook te blijven als hij wat drukker wordt.. Want bij een paard dat wat meer uitprobeert is het juist dubbel belangrijk om op dat soort momenten zelf rustig en dominant te blijven. Probeer bij jezelf na te gaan of jullie wel goed bij elkaar passen. Mocht je na een tijdje toch besluiten dat dat niet zo is dan zou ik om me heen gaan kijken of ik iemand zou kunnen vinden die beter bij het paard past (en, eerlijk is eerlijk dat zou voor het paard ook prettiger zijn natuurlijk) en uiteindelijk een paard te zoeken dat beter bij jou past (want ze zijn er wel hoor, heerlijk kalme niet-dominante lieve paarden). 
