Bokt.nl

tjoppie schreef:

hoe zit dat dan met een camarque? Die leven als (semi)wilde paarden op moerasgrond?

Arabesk schreef:

Doordat paarden op harde ondergrond bijna geen hoefziektes kenden is het hele natuurlijk bekappen op gang gekomen.

Arabesk schreef:

Er staat in het artikel dat wilde paarden op zachte ondergrond veel hoefproblemen hebben. *doh* dat is nou net wat natuurlijk bekappen probeert te vertellen; als de hoeven van paarden niet genoeg slijten op de ondergrond krijg je problemen.

Doordat paarden op harde ondergrond bijna geen hoefziektes kenden is het hele natuurlijk bekappen op gang gekomen. Hoefsmeden die deze hoeven bestudeerden kwamen tot die conclusie dat te weinig slijtage, verkeerde huisvesting en voeding leidt tot hoefproblemen, maar dat omgekeerd ook geld dat aanpassing van huisvesting, voeding en slijtage (bekapping) leid tot genezing van vele hoefproblemen.

Arabesk schreef:

Er staat in het artikel dat wilde paarden op zachte ondergrond veel hoefproblemen hebben. *doh* dat is nou net wat natuurlijk bekappen probeert te vertellen; als de hoeven van paarden niet genoeg slijten op de ondergrond krijg je problemen..

Arabesk schreef:

Doordat paarden op harde ondergrond bijna geen hoefziektes kenden is het hele natuurlijk bekappen op gang gekomen. .

Arabesk schreef:

tjoppie schreef:

hoe zit dat dan met een camarque? Die leven als (semi)wilde paarden op moerasgrond?

Geen idee, waarschijnlijk ook zo.

Hier in de duinen lopen pony's waar hoefbevangen exemplaren of eendensnavelvoeten tussen zitten; de hoeven slijten niet genoeg en bovendien zijn er ook stukken in de duinen waar teveel engels raaigras groeit wat niet goed voor ze is.

SpikyBlue schreef:

Het is zeker een zeer goede zaak dat er vanuit de NB-hoek onderzoeken zijn gedaan naar wilde paardenhoeven. Zo zijn we toch meer te weten gekomen.
Er zijn paarden onderzocht die hoeven hadden zoals het voorbeeldje op de PN-site: het model van de 'mustanghoef'.

De mustanghoef is klein, hard en compact. Het paard loopt op de zool en de straal. Kwartierboogjes en een mustangroll zijn ingesleten in de hoef. Dit model is volgens Pete Ramey en Jaime Jackson (1997) en ook Natural Balance-man Gene Ovnicek (2004) het ideale hoefmodel, en kan verkregen worden door de manier van bekappen en door de voeding en huisvesting zodanig aan te passen dat het zo veel mogelijk lijkt op het 'leven' van een wilde mustang. Deze mannen vinden dat dit type hoefmodel van de Noord-Amerikaanse mustang aangenomen moet worden als de enige echte wilde paardenhoef.

Het enige addertje onder het gras... Is dat er paarden uit één bepaald gebied onderzocht zijn.
Wilde paarden leven echter niet allemaal in éénzelfde gebied. Er zijn verschillende grondsoorten. En dús ook verschillende hoefmodellen!

Recentelijk is er een onderzoek wat betreft de wilde Brumby's in Australië (1,2 miljoen paarden), variërend van hooggebergten, woestijnen tot tropische kuststreken. De studie gaat uit van de hypothese dat de paardenvoet verschillend wordt beïnvloed door door de bodem waarop het paard leeft en de afstand die de paarden af moeten leggen om aan water en voeding te kunnen komen.

Ik zal niet teveel uitweiden over de studie, maar er werden inderdaad meerdere types hoeven aangetroffen, afhankelijk van de ondergrond. Lange afstand/harde ondergrond type, middellange afstand/zachte ondergrond type en ga zo door. De hoefvormen van de verschillende groepen paarden varieerden van zachte, in onze ogen veel te lange, uitgezakte, geflarede hoeven tot het zogenaamde mustangmodel (woestijntype). Het woestijntype komt voor op sterker schurende, droge ondergrond, waar paarden langere afstanden af moeten leggen. De mustangroll werd alleen waargenomen bij de harde ondergrond-types, en voornamelijk bij paarden zich die over ruw, oneffen, bergachtig terrein begeven. Door het constant stoten van de toonwand slijt hij af. Er waren significant veel aandoeningen aangetroffen in deze hoeven, zoals traumatische laminitis ofwel mechanische hoefbevangenheid en verbeende hoefkraakbeenderen.

Bij de groepen die veel gras tot hun beschikking hadden zonder ver te hoeven lopen en op een zachte, natte ondergrond leefden zag je verbrede witte lijnen van een cm of 10 (hoefbevangen).

Nou, ik kan hier nog wel even over doorgaan, maar dat schiet ook niet op. Het enige wat ik hiermee wil aangeven is dat ieder voor zichzelf nadenkt, zich verdiept en zich niet mee laat slepen door mooie praatjes (op bepaalde websites) en om zich heen kijkt.

Wij leven hier in een zompig, regenachtig, grasrijk kikkerlandje. Dat moet je ook in je hoofd houden.

*Arabesk haar paard heeft bijvoorbeeld prachtig natuurlijk bekapte hoeven, die ook echt in de buurt komen van het 'woestijnmodel'. En zij rijdt daar ook gewoon lange buitenritten mee over het harde.
*Mijn eigen paard heeft bijna zijn hele leven op ijzers gestaan (wordt nu 23, laatste 6 jaar ?schat ik? staat hij zonder ijzers), galoppeert als het even kan schuin door de bocht door het grind zonder ijzers, paard van een traditioneel hoefsmid, maar heeft wel een TOTAAL ander hoefmodel dan het paard van Arabesk.

Echt, per paard is het anders. Per paard, per gebied (kleigrond? veengrond? zandgrond?), per eigenaar (discipline? verwachtingen?)... En ga zo maar door.

Arabesk schreef:

Nou.. sinds Arabesk niet meer op beton + zand staat maar op weiland zijn z'n hoeven ook meer weiland-zuignap geworden hoor