Ik heb een 4-jarige Quarter ruin die iets vreemds heeft met gras. Vorige zomer was hij superbraaf en liep als een trein. Ik heb zelfs het NK (western) met hem gereden. Maar in het najaar werd het minder. Hij ging staken en rennen. Ik ben er een paar keer goed afgepletterd. In de loop van de winter werd hij steeds onhandelbaarder. Zelfs aan de hand lopen ging niet meer. Hij rukte zich steeds los, sprong tegen mij op ed.
Nu loopt hij weer een paar uurtjes per dag in de wei en ik heb mijn oude brave paardje weer terug, na een week al. Hij is nog op het niveau waarop het vorig jaar misging en ik zou zo weer het NK kunnen rijden.
Hoe kan dit nou? 's Winters liep hij in een paddock die net zo groot is als zijn wei, dus daar kan het niet aan liggen. Ook het contact met andere paarden is in de zomer niet anders. Het is ook niet gewoon frissigheid door het weer. Hij krijgt geen brok, ook 's winters niet. Wel een super-kwaliteit eiwitarm kruidenhooi. Ook krijgt hij een Magnesium(chelaat) supplement. Dat helpt wel een beetje, maar is niks vergeleken met het wondergras.

Herkent iemand dit? Wat zit er in gras dat dit effect veroorzaakt? (Ja, bladgroen, dat is rijk aan Magnesium, maar dat krijgt hij dus al als supplement)