Na een aantal keren trainen in de hoofdring is Nadine nu aardig gewend aan de omgeving waarin ze straks moet presteren. Vrijdagavond hebben we voor het eerst in dat mega-grote stadion geoefend. Het is een imponerende omgeving en dan is er ook nog dat kunstlicht. Vooral als we naar de uitgang toe stapten had ze zoiets van ‘wegwezen hier’. Maar de volgende avond werd het al beter en zondagochtend ging het goed.
Volgende week krijgen we nog een paar keer de gelegenheid om te trainen in het stadion. Dan werkt het grote scherm ook dat daar staat opgesteld. Op dat scherm kun je in video zien wat er gebeurt. Aan die bewegende beelden moeten de paarden natuurlijk wel wennen. We hebben besloten dat we niet meegaan naar de openingsceremonie in Beijing. Het vertrek naar het vliegveld is vervroegd naar zes uur ’s ochtends en dan zijn we pas de volgende dag aan het eind van de middag terug. Ik heb geen zin om een dag training te missen, zo vlak voor het kampioenschap. Bovendien: Imke, Tim Lips en ik trekken veel met elkaar op, we zitten immers in hetzelfde hotel. Tim moet de ochtend na de opening zijn dressuurproef rijden, die zouden we dus missen als wij naar Beijing zouden gaan. Dus doen we dat niet, we gaan gewoon met z’n allen de opening volgen op dat grote scherm en de volgende morgen naar Tim kijken. Imke vertelde dat zij de openingsceremonie in Athene wel had bijgewoond en dat ze de hele dag had moeten staan. De volgende dag was ze helemaal gesloopt. Niet handig als je dan je paard moet trainen. We gaan kortom niet, jammer, maar het is niet anders.
De sfeer wordt nou toch een beetje Olympisch. We zijn bij een voetbaltraining geweest, die zitten niet ver bij ons vandaan. En we zijn bij de zwemmers geweest, of althans bij degenen die om half acht ’s avonds nog niet in bed lagen. Dat was heel erg gezellig. Wij zaten bij de eerste vlucht en toen we hier kwamen was alles nog erg rustig. Maar nu is het druk en moet je precies op de aangegeven tijd trainen, anders komt het niet goed. Er worden al druk van die pinnen uitgewisseld die je in je pet of de band van je accreditatie kunt steken. Iedereen loopt in de (sport)kleding van z’n land, ik begin kortom al aardig het Olympische gevoel te krijgen. Ik maak er maar eens een echt zondagje van, lekker relaxen in het zwembad. Vanavond gaan we met z’n allen eten. Dat is dan voor het eerst dat we met de hele groep – dressuurruiters en begeleidende staf – bij elkaar zijn.
Marloes, in eerdere berichten stond dat Anky zich suf rende in Hong Kong om HP en Tim te begeleiden bij hun trainingen. Ik neem aan dat iedereen er voor elkaar is. Wens ze allemaal heel veel succes, en super dat er steeds van deze stukken geplaatst worden. Leef je echt mee met hun voorbereidingen!