Geplaatst 
Appaloosa, bron: Wikimedia Commons
Appaloosa paarden staan erom bekend dat zij een hoger risico hebben op het ontwikkelen van maanblindheid. Wetenschappers hebben nu een mogelijke oorzaak gevonden die daar aanleiding voor kan zijn.
Bij Appaloosas kunnen de raskenmerkende vlekjes in een wijde variatie op het lichaam aanwezig zijn. Van een paar vlekjes rond de ogen en lippen tot vlekjes over het hele lichaam. Zoals bij alle uiterlijke kenmerken zijn genen in het lichaam hier verantwoordelijk voor. Het gen dat verantwoordelijk is voor het patroon van de vlekjes bij een Appaloosa is het Leopard complex spotting gen. Omdat dit ras een verhoogd risico heeft op maanblindheid hebben wetenschappers lang het vermoeden gehad dat dit een genetische oorzaak heeft.
“Maanblindheid treedt vaak op wanneer er sprake is van een terugkerende ontsteking van het oog en kan leiden tot blindheid, zeker bij Appaloosas.”, vertelt professor Molly McCue, werkzaam bij de University of Minnesota’s College of Veterinary Medicine. “Bij dit ras wordt vaak een specifiek soort maanblindheid gezien, ook wel sluipende uveitis genoemd.”
Ondanks dat er aanwijzingen zijn dat maanblindheid een autoimmuun ziekte is, zijn er ook aanwijzingen voor een mogelijke genetische oorzaak bij Appaloosas. McCue en haar collega’s hebben deze aanwijzingen onderzocht.
Hiervoor verzamelden zij DNA van 53 Appaloosas met maanblindheid en van 43 gezonde Appaloosas die dienden als controle.
Het team onderzocht het DNA op overeenkomende stukjes die verantwoordelijk kunnen zijn voor maanblindheid. Ze vonden drie stukjes, ook wel markers genoemd, die een link kunnen vormen naar de ziekte. Één marker werd gevonden in het gen wat ook verantwoordelijk is voor het vlekkenpatroon bij de paarden, een tweede en derde markers werden gevonden bij een gen die verantwoordelijk is voor immuunreacties.
Om zeker te zijn van de resultaten onderzocht het team DNA van een tweede groep Appaloosas, 24 met maanblindheid en zestien gezonde Appaloosas. Na het onderzoek bleek er een zekerheid van 80 procent te zijn dat de gevonden markers verantwoordelijk waren voor een verhoogd risico op sluipende uveitis.
Verder onderzoek zal uit moeten wijzen welke specifieke mutaties in het DNA verantwoordelijk zijn voor maanblindheid. Indien dit lukt dan kan er een genetische test ontworpen worden zodat de erfelijke risico’s voor maanblindheid aangetoond kunnen worden.
Het artikel kan hier hier gelezen worden.