Geplaatst Ingezonden door Anoli
Een fanatieke deelnemer. Foto: Anoli
Tijdens de 53e editie van de Apeldoornse Ruiterkampioenschappen heerst er een gezellige drukte. Al vroeg in de ochtend komen de eerste deelnemers aan op het terrein van park Berg en Bos in Apeldoorn. Jong en oud, ervaren of onervaren, iedereen mag deelnemen aan deze kampioenschappen. En juist dat zorgt voor een leuke mengelmoes aan ruiters en amazones.
Stress
"Mam waar zijn mijn handschoentjes?", "Je moet wel hard genoeg voorlezen hoor.", "Kan ik nog naar het toilet?", zomaar wat kreten die klinken over het wedstrijdterrein. Veel ruiters die hier rijden zijn jong en zenuwachtig voor het proefje dat ze zo moeten rijden. Niet zo gek als je bedenkt dat je maar een paar minuten hebt om te schitteren in de ring. En als papa, mama, opa en oma ook nog eens zijn gekomen om je toe te juichen dan is in de stress schieten niet eens zo raar.
Winnen
Toch zijn het niet alleen de zenuwen, ook de wil om te winnen is duidelijk aanwezig bij menig ruiter. Zeker bij de jongste deelnemertjes in de springklasse is dit goed te merken. Trots en zelfverzekerd rijden zij rond, wachtend op het moment dat zij het springparcours mogen rijden. De kleine pony's waar de ruitertjes op rijden verhogen de schattigheidsfactor enorm en het publiek kijkt dan ook vol verwachting toe.
Tijdens de klasse van de a-pony's is er veel publiek langs de springring. Ook mening deelnemer, inclusief paard, staat te kijken. Allemaal om te genieten van de jonge en fanatieke deelnemertjes. Het is jammer dat er maar één kan winnen, want het publiek gunt het de jongste deelnemers allemaal. Met ingehouden adem leeft men mee, en iedereen juicht dan ook als de combinatie na twee weigeringen tóch over de hindernis springt.
Roet in het eten
Terwijl in het begin van de ochtend de mist lang bleef hangen, kreeg de zon aan het einde van de ochtend steeds meer ruimte. Het zorgt voor een heerlijke temperatuur en een lach op de gezichten van de bezoekers. Helaas gooit een onweersbui in de middag roet in het eten en zorgt ervoor dat menig bezoeker een schuilplaats opzoekt. Toch zal het de pret niet drukken en gaan de deelnemers gewoon door met het parcours. Gelukkig laat de zon zich snel weer zien.
Ambitie
En als je dan je proefje hebt gereden, je pony hebt verzorgd en je al je mede-ruiters hebt aangemoedigd is het lang wachten op de uitslag van de wedstrijd. En dan schiet de stress er natuurlijk weer even in, want wie weet niet hoe het voelt om te moeten wachten op het horen van je naam en de plaats waar je geëindigd bent. Sommige zullen blij zijn, anderen teleurgesteld maar er heerst vooral de ambitie onder de deelnemers om het de volgende keer beter te doen. En geef ze eens ongelijk, want dromen zijn er om waargemaakt te worden.
was een erg leuke dag! 
