Geplaatst Cayenne
Cayenne aan het werk op de perstribune.
Aan al het goede komt een eind. Tweeënhalve week lang mocht ik hier zijn als journaliste voor Bokt. Wat een geweldige ervaring!
Twee jaar geleden kwam bij de nieuwsredactie en beheer het idee op om te proberen accreditatie te bemachtigen voor de Olympische Spelen in Londen. Het werd zo dichtbij gehouden.
Dat konden we niet voorbij laten gaan. In eerste instantie nam ik het idee eigenlijk niet zo serieus. Het zou natuurlijk geweldig zijn, maar de regels voor perskaarten zijn zo streng. Dat zou vast nooit lukken! How wrong was I...
Vorig jaar kwam vanuit het niets opeens het nieuws dat ik de perskaart toegewezen gekregen had! Nooit verwacht! Het heeft bijna een jaar geduurd voor ik echt besefte dat ik naar Londen zou gaan. Zelfs toen de perskaart ook echt in de bus lag en ik de officiele papieren in handen had, drong het nog steeds niet door.
Maar achttien dagen geleden was het eindelijk zover: koffers gepakt, huisdier uit logeren en op naar Schiphol. Eenmaal in Londen viel ik van de ene verbazing in de ander. Ik wist natuurlijk al dat dit een groot evenement is, maar dat het zo enorm was had ik nooit gedacht. Wat een organisatie zit hierachter! Al op het vliegveld word je door vrijwilligers begeleid. Verdwalen is onmogelijk. Je wordt zelfs met je koffers geholpen en ze willen er niets voor hebben. Wat een geweldige mensen! Maar daar kom ik later op terug.
Greenwich Park was fenomenaal. Wat een entourage! En dan heb ik het nog niet eens over Olympic Park, dat nog eens drie keer zo groot was. Wat betreft sfeer moest je daarentegen toch in Greenwich zijn. Het publiek was ongekend enthousiast en overal merkte je hoezeer de paardensport leeft in Engeland. Niet alleen in het stadion, maar door heel Greenwich vind je het bewijs: standjes met paardenspullen, boeken, musea, standbeelden. Overal waar je keek was het paarden, paarden en nog eens paarden.
Het enige wat ik nog steeds niet begrijp (en velen met mij) is waarom er geen dak over de tribunes zat. Zeker in Engeland -regenland- zou je dit verwachten. Het uitzicht daarentegen was geweldig en afgezien van een paar hele flinke buien hebben we eigenlijk wonderbaarlijk mooi weer gehad. Ik twijfel nog steeds of het Olympisch Comite toch niet heel stiekem alsnog een weerkanon heeft ingezet
De sfeer tussen de journalisten was over het algemeen goed. In mijn hostel zaten onder andere twee journalisten uit North Carolina (Amerika), een fotograaf uit Italie en nog twee journalisten uit Engeland en Estland. Daar hebben we diverse keren heel gezellig mee op een terrasje gezeten. Erg leuk! Met name de journaliste uit Estland had eigenlijk geen idee wat ze hier kwam doen. Heb jij namelijk een combinatie in de ring gezien die uit Estland kwam? Juist, wij dus ook niet
De sportieve hoogte- en dieptepunten volgden in duizelingwekkend tempo tijdens deze tweeënhalve week. Wat jammer dat het bij de Nederlandse eventingruiters niet liep zoals het had moeten lopen en wat een teleurstelling toen Elaine Pen "ten val" kwam tijdens de cross. We hadden het haar allemaal zo gegund om deze tenminste uit te rijden. Het zilver bij de springruiters tijdens de landenwedstrijd. Het zilver van Gerco bij het individuele springen. Het brons bij de landenwedstrijd dressuur en het zilver van Adelinde. Een geweldige Spelen voor de Nederlandse hippische sport!
Voor mij persoonlijk sprongen er een aantal dingen bovenuit:
- Ten eerste de wederopstanding (was ze uberhaupt ooit "gevallen"?) van Anky van Grunsven. Wat een sport- en vakvrouw is dat toch! Van haar emotionele ontlading na de Grand Prix tot het stralen na de Grand Prix Special en de tranen van blijdschap na de kur. De staande ovatie was volledig verdiend voor Anky, die haar Salinero met pensioen liet gaan in een entourage die volledig passend was: een geweldig publiek voor een geweldig paard.
- De gouden medaille van Charlotte Dujardin. Deze overwinning zal de komende tijd nog wel flink worden bekritiseerd. Was het verdiend goud? Had de fout niet zwaarder aangerekend moeten worden? Ik ben zelf van mening dat het goud wel degelijk verdiend was. Wat een ontspanning en harmonie liet deze combinatie zien. Dat is waar het in mijn ogen allemaal om gaat bij de dressuur. Het zag er fijn en makkelijk uit en dat werd door de jury beloond. In mijn ogen de terechte winnaars en wat was de ontlading mooi om te zien.
- Met stip op nummer een: De zilveren medaille van Gerco Schroder. Wat een enorme spanning in het stadion. Het had net zo goed om een barrage voor de gouden medaille kunnen zijn. Voor de Nederlanders was het net zo mooi. Wat hebben we met z'n allen in de stress gezeten en wat was de ontlading groot. De Ier Cian O'Connor, die het zilver aan hem voorbij zag gaan door een balk op de allerlaatste hindernis, toonde zich zo intens gelukkig met het brons. Prachtig om te zien. Het maakte het publiek ook helemaal niet uit waar de winnaars vandaan kwamen. Ze werden gewoon keihard aangemoedigd op iedere hindernis en bijna letterlijk over deze kastelen van obstakels gedragen. Ook op Bokt liep de spanning hoog op en was de sfeer geweldig in het kletstopic. Voor mij echt het sportieve hoogtepunt van deze Olympische Spelen.
Daarnaast waren er natuurlijk de overige hoogtepunten die zeker niet minder belangrijk zijn:
- Het publiek. Het is de afgelopen weken al vaak voorbij gekomen en ik blijf erbij: er is geen beter publiek dan dit Olympische publiek. Iedere dag trokken er duizenden bontgekleurde mensen richting het stadion om hun land te steunen tijdens de loodzware opgaves. Het maakte niet uit of je naast een Duitser, Brit of Spanjaard zat. Het was gewoon gezellig. De Duitser deelde zijn zonnebrandcreme met een Nederlander. Een Brit deelde haar paraplu met een Francaise. Het kan gewoon allemaal en zo hoort het ook. Menig voetbalminnend publiek kan hier nog van leren. Er waren geen onderlinge irritaties of confrontaties. Er was alleen maar liefde voor de sport. Na iedere finale ging minutenlang de wave door het stadion, een geweldig gezicht!
- De vrijwilligers: Er waren er in totaal 75.000 van die paars/blauw/oranje/roze vrijwilligers die iedere ochtend voor dag en dauw in de weer waren om het iedereen naar de zin te maken. Sommige van hen moesten iedere ochtend rond de klok van 4 al uit de veren om rond zes uur in het stadion te zijn. 's Ochtends vanaf zeven uur stonden ze hier op iedere straathoek om de weg te wijzen en met een luidspreker iedereen een goedemorgen te wensen. Op de perstribune bleven ze als echte bikkels in weer en wind staan om de media te helpen. Zo sleepten ze met water, startlijsten, stoelen en zorgden ervoor dat je laptop veilig werd toegedekt wanneer je beneden in het stadion bezig was met het interviewen van een sporter en er plotseling een hoosbui losbrak. Ze waren altijd vrolijk, vriendelijk en enorm behulpzaam. Wanneer ik 's ochtends rond acht uur richting het stadion liep was ik soms getuige van de peptalk voor de vrijwilligers. Leuk om mee te krijgen en ze gingen er steeds helemaal voor. Zonder hen waren deze Spelen absoluut onmogelijk geweest!
- De atleten, zowel paard als ruiter. Wat een prestaties werden er neergezet. De Britten vierden hoogtij en in mijn ogen volledig verdiend, maar iedereen heeft het hier geweldig gedaan en voor de meesten was het al een enorme ervaring om hier uberhaupt aan start te mogen komen.
Verder waren er nog leuke kleinere dingen als het voet mogen zetten op de Olympische bodem; het lopen van het eventingparcours; het meeten van diverse bokkers; de Duitse journaliste die een aanvaring had met een iets te brutale eekhoorn; het bezoek aan het O2 stadion en Olympic Park, waar met onder andere eigen kappers, massagesalons, sauna's en zelfs een kapel de media rijkelijk bediend werd; de geweldige sfeer die door heel Londen hing, waar je ook kwam; Het Holland Heineken House, oftewel het gekkenhouse
en nog veel meer dat gewoon niet allemaal op te noemen is hier. Het was allemaal even geweldig.Maar aan alles komt een eind en helaas zit het er op. Morgen vlieg ik terug naar Nederland en donderdag keer ik terug bij De Hoefslag. De afgelopen weken zijn letterlijk omgevlogen. Het zal straks wel even wennen zijn om het gewone dagelijkse ritme weer op te pakken.
Tot slot wil ik nog een aantal mensen hier bedanken voor het mogelijk maken van deze geweldige ervaring: De achterban thuis; de moderators en het nieuwsteam hier op Bokt die ook bergen werk hebben verzet. Ik heb het echt niet allemaal alleen gedaan; De Hoefslag, waar ik een groot deel van de goede voorbereiding aan te danken heb en de hulp die ook op locatie werd geboden; het Bokt beheer, dat het vertrouwen in me had wanneer ik dat zelf af en toe even kwijt was; en last but not least: jullie allemaal. Zonder de gebruikers van bokt was dit uberhaupt niet mogelijk geweest. Bedankt dat ik dit mee heb mogen maken
En hier eindigt het Olympisch avontuur. Ik ben hier veel over mezelf te weten gekomen: wat ik allemaal in huis heb en wat ik nog moet leren.
Een ontzettend gave afsluiter van zes jaar nieuwsredactie. Het was een geweldige ervaring om nooit meer te vergeten.
London 2012: I was there.. and it ROCKED! 
Klik hier voor de laatste foto's van onder andere ruiters, het Holland Heineken House en de persconferentie van de dressuurruiters individueel.
Verwante artikelen:
[VN] Bokt: live vanuit Londen!
[VN] Bokt in London: Training eventingruiters en Olympic Park!
[VN] Bokt live vanuit Londen: Vetcheck, cross-country en FOTO'S!!
[VN] Bokt live vanuit Londen: "VIP behandeling" op de perstribune
[VN] Bokt live vanuit Londen: Donkere wolken boven het stadion
[VN] Bokt live in Londen: Hoogte- en dieptepunten bij de cross
[VN] Bokt live in Londen: medailles, keuringen & oranje! *foto's*
[VN] Bokt live in Londen: sfeer en emotie tijdens de dressuur!
[VN] Bokt live in Londen: Stadion bijna letterlijk afgebroken!
[VN] Bokt live in Londen: Hoog- en laagvliegers bij het springen
[VN] Bokt live in Londen: voorzichtig hopen op een medaille!
[VN] Bokt live in Londen: Zinderend Zilver!!
[VN] Bokt live in Londen: Blinkend brons!! Wat een dag!
[VN] Bokt live in Londen: Zilver met een gouden randje!!
[VN] Bokt live in Londen: Geweldige afsluiter van een supertijd!
