Geplaatst 
Nadine was tijdens de Grand Prix Special enorm fris,
waardoor Hans Peter zijn handen vol had.
foto: Pablo Alcaca
Er is na de Grand Prix Special enige controversie ontstaan over de jurering. Zo schrijft de Duitse Kim Kreling van dressagedirect dat de manier van jureren tijdens de Grand Prix Special een belediging is voor de sport. Zij wijst hiermee op de enorme puntenverschillen van de juryleden.
Zo werd de proef van Isabell Werth bij het ene jurylid een score van 73.542% en een vijfde plaats, terwijl een ander jurylid haar 68.333% gaf en haar op plaats negentien had neergezet. Matthias Alexander Rath stond bij een jurylid op plaats negen (72.500%, en bij een ander op plaats zesentwintig (66.875%).
De Duitse is al helemaal niet te spreken over het juryoordeel voor Hans Peter Minderhoud. Na de explosieve rit ,waarbij de merrie zelfs een bijna perfecte capriole uit de hoed toverde, kreeg hij 65.833% en een zeventwintigste plaats, maar heeft het Amerikaanse jurylid Linda Zang hem op de zesde (!) plaats gezet met 76.625%. Men eist nu dan ook dat dit het laatste kampioenschap is geweest voor Linda Zang.
"Er gaat ontzettend veel training aan vooraf voordat iemand mag jureren op het allerhoogste nivo," aldus Trond Asmyr, FEI dressuur director. "De juryleden mogen zeker de eerste jaren nieteens zelf jureren, maar zitten naast ervaren juryleden en doen aan "schaduw-jureren." Daarna moeten ze enige tijd op nationaal nivo ervaring op doen. Zodra het jurylid genoeg ervaring heeft op nationaal nivo, moeten zij een cursus doen en vervolgens een examen afleggen om internationaal jurylid op het "eerste nivo" te worden. Zodra een jurylid op nivo vier zit, dan moet hij of zij minstens tien jaar internationale ervaring als jurylid hebben gedaan. Pas dan is de betreffende persoon gecertificeerd om internationale kampioenschappen te jureren.
Er zijn bijna 30 juryleden voor het allerhoogste nivo van de dressuursport. Tijdens een zitting worden de zeven juryleden voor de Wereldruiterspelen gekozen. Er mag niet meer dan een jurylid per land zijn. Er worden eerst twaalf juryleden gekozen, waarna dit aantal middels loting wordt teruggebracht tot zeven.
Op de Wereldruiterspelen van dit jaar zijn de juryleden: Linda Zang (Amerika), Cara Whitham (Canada), Maribel Alonso (Mexico), Maru Seefried (Australie), Stephen Clarke (Engeland), Ghislain Fouarge (Nederland) en Evi Eisenhardt (Duitsland).
Het proces gaat verder erg transparant: de ruiters en amazones weten van tevoren al wie de juryleden zijn. De cijfers worden zowel aan de combinaties als aan het publiek getoond. Sommige zijn het eens met de scores, en anderen weer niet.
"Ik zou niet over een probleem willen spreken," zegt Asmyr, al meer dan 30 jaar jurylid. "Een ruiter zal het altijd oneens zijn met een lagere score. Wanneer er een hogere score wordt gegeven, dan hoor je mensen niet klagen. Daar leren we mee leven. Iedereen wil dat de sport eerlijke jurering krijgt met de beste resultaten, en daar doen we ons best voor."
Na de landenwedstrijd gaf voorzitter van de jury Stephen Clarke, antwoord op wat vragen tijdens de persconferentie. Er werd hem dan ook gevraagd wat hij er als Brit van vond dat het Engelse dressuurteam met de zilveren medaille naar huis ging in plaats van met het goud. "De meesten weten het niet, maar ik ben eigenlijk ook maar een mens," lachtte hij. "Waar mensen werken worden ook fouten gemaakt, maar de uitdaging is om zo min mogelijk fouten te maken. Ik heb vrede met de overwinning van het Nederlandse team. In mijn ogen was het terecht, maar dat is dan ook mijn mening."
De uitdaging is inderdaad om zo min mogelijk fouten te maken, zowel voor de juryleden als voor de deelnemers. "De juryleden zijn eveneens topsporters met een toptraining achter de rug, net als de paarden," aldus Asmyr.
) maar idd wat een sprong zeg 
