Geplaatst Het verdriet van Ameland na 31 jaar nog steeds voelbaar.
Voor de ogen van hun eigenaren en talloze badgasten verdwenen de moedige reddingspaarden van Ameland op 14 augustus 1979 in de kolkende zee terwijl ze een reddingsboot lanceerden voor een zeiljacht in nood. Tot op de dag van vandaag worden de Amelanders emotioneel als ze aan deze tragische gebeurtenis denken. Het verdriet van Ameland ligt nog steeds vers in het geheugen en zal nooit meer verdwijnen. Dat geldt ook voor Folkert Smit, op dat moment vrijwilliger bij de reddingsmaatschappij. Maar ook voor de voermannen Leo Kranger, Arend Gerrit Barf en Oene de Vries. De laatste twee waren ieder eigenaar van twee reddingspaarden. En wat heeft dit voor impact gehad op de levens van de zonen van de walbaas, Piet en Theo IJnsen? 'Het was een tragische gebeurtenis', besluit Gooi Visser, schipper van de reddingsboot.
Na het overlijden van de acht paarden, wilden de eigenaren en overige betrokken Amelanders, niet dat de overleden paarden het eiland zouden verlaten om naar een destructiebedrijf te worden gebracht.
Oene de Vries (eigenaar van twee verdronken paarden en wethouder), was ook aanwezig bij het afzetten van de weg om te voorkomen dat de paarden naar het destructiebedrijf op het vasteland zouden worden gebracht. Zijn boerderij lag aan de weg die naar het strand liep waar het gebeurd was. “ Ik was toen wethouder en wij hoorden dat de paarden naar Bergum zouden gaan. Toen zagen we een vrachtwagen van de gemeente aankomen. Die hebben we tegengehouden en teruggestuurd. Vervolgens is de hele dag overlegd, want je zat natuurlijk met de wet op destructie en het college moest daarvoor een vergunning geven. Uiteindelijk, na overleg tot in Utrecht toe, kregen we toestemming om de paarden op het eiland te begraven.
Folkert Smit (jarenlang beheerder reddingsmuseum en vrijwilliger reddingsmaatschappij): "De boeren kwamen in opstand, omdat de paarden afgevoerd moesten worden naar het destructiebedrijf op het vasteland. Dat wilden ze niet hebben. Die paarden hadden altijd voor hen klaargestaan dus die moesten op het eiland begraven worden. Ze hadden de weg zelfs afgezet, zodat de gemeente de karkassen niet op kon halen. De ministerraad is toen nog bijeen gekomen in een spoedberaad om daarover te beslissen, en aan het einde van de dag kregen ze groen licht om de paarden op het eiland te begraven. Ze zijn in de duinen begraven zoals ze altijd voor de boot liepen, vier aan vier."
De paarden van Ameland kwamen onlangs weer even in het nieuws, toen bekend werd gemaakt dat zij een achtergrondrol krijgen in de nieuwe Pennyfilm "Penny's Shadow". Er worden op Ameland nog steeds jaarlijks paarden gebruikt voor het te water laten van een reddingsboot. Dit is echter alleen nog voor demonstraties.
Wij willen jullie deze mooie, maar ook zeer emotionele documentaire, niet onthouden. Met een lengte van ongeveer 12 minuten, wordt er in deze korte docu teruggekeken op de ramp met de paarden van Ameland, in woord en beeld gebracht door getuigen.
Tijdens de documentaire worden er beelden getoond van de verdrinkende en overleden paarden.
Deze beelden kunnen voor sommige mensen schokkend zijn.
Klik hier voor de documentaire.
Halverwege de documentaire loopt het geluid niet meer helemaal synchroon. Dit is echter maar erg minimaal en verder niet heel storend.
Deze beelden kunnen voor sommige mensen schokkend zijn.
Klik hier voor de documentaire.
Halverwege de documentaire loopt het geluid niet meer helemaal synchroon. Dit is echter maar erg minimaal en verder niet heel storend.
