Hij steelt al meteen de show door te vroeg met zijn vrouw de rijbak te betreden. 'Zijn we nog niet begonnen', roept Piet Raijmakers quasi-verontwaardigd, zijn handen omhoog stekend. Op zijn zondags, maar zonder stropdas, loopt hij even later familie, sponsoren en collega-ruiters tegemoet, die zich opgesteld hebben halverwege de ring. 'Hier heur ik thuis', zingt Gerard van Maasakkers door de speakers.
Hier is de manege van de familie Heijligers, het tweede huis van Piet Raijmakers. Hier groeide hij op als ruiter en als mens. En hier is hij nog steeds vrijwel dagelijks te vinden. Het is voor de Astenaar dan ook meer dan logisch dat het afscheid van de wedstrijdsport hier plaatsheeft, op een paar honderd meter van zijn huis. Over twee weken volgt het officiële zwaaien en bobohanden schudden bij Indoor Brabant, vandaag is er de warmte van het eigen nest.
Op een groot scherm worden - in spiegelbeeld - beelden vertoond van Piets hoogtepunten. Van het EK 1991 in La Baule, waar Piet nog werd opgepakt omdat hij een straatnaambordje wilde pikken. "Daarop stond Avenue de la Concorde. En Concorde was de naam van de hengst van Eric van der Vleuten, waar ik zelf ook nog op gereden had", verklaarde hij zijn rebelse daad. Het werd allemaal in de minne geschikt, zodat Piet met de ploeg goud kon halen. Van het team waarmee hij een jaar later de olympische titel won, zijn Jos Lansink en Bert Romp aanwezig. Dat geldt niet voor de goudenteamcollega's van het WK 2006. Jeroen Dubbeldam, Gerco Schröder en Albert Zoer hebben een wedstrijd in Braunschweig. Via het scherm zijn ze er toch bij. Dubbeldam zegt dat Piet 'niet op zijn mondje is gevallen en het daarom wel gaat redden'. Eric van der Vleuten, zijn maat door de jaren heen, vertelt over het eerste concours: "Alleen de onderboek was van hemzelf. De rest had Piet geleend."
Piet Raijmakers hoort alle anekdotes glimlachend aan. Uit de verhalen blijkt duidelijk dat de altijd lachende Astenaar gangmaker was, maar ook adviseur en vraagbaak. Een rol die hij nu gaat spelen voor zijn zonen Piet junior en Joep. Rijden doet hij al niet meer, ook niet in Asten en evenmin straks in de Brabanthallen.
Enkele weken geleden kwam het definitieve besef dat het voorbij is. In Roggel: "Mijn pupillen zouden daar springen en ik had zelf de paarden gebracht en op stal gezet. Langs het parcours lopend dacht ik: 'Dit is perfect voor mij, dit ga ik winnen'. Hij hielp zichzelf uit de droom: 'Shit, ik doe niet meer mee', bedacht ik. 'Piet het is over. Daar verschoot ik van."
Zijn carrière begon bij ponyclub Het Gulden Spoor. Het was niet direct een onverdeeld succes. Meestal was er een weigering bij hindernis één. Pony Moortje ging er vervolgens overheen, om bij hindernis twee weer te weigeren. Ook dat obstakel werd in tweede instantie genomen, waarop bij nummer drie de derde weigering volgde: diskwalificatie. Na de lts werkte Piet als knechtje van de smid Martien van Bussel. Hij kreeg toen een jong paardje aangeboden. "Daar reed ik na een jaar al op hoog niveau mee." Op zijn zeventiende ging Raijmakers bij de stal van oud-waterpoloër Arold Rolvink in Weert werken. "Ik reed door de week de paarden waarmee hij in de weekenden op concours ging. Na twee weken draaide hij de rollen om. Hij zag dat ik veel beter was. Ik won alles." Piets doorbraak kwam bij het Beneluxkampioenschap in 1976 waaraan veel olympiagangers meededen. Piet en zijn paard lieten hen allemaal de hoeven zien. Belangrijk voor zijn carrière was Jo van Schijndel, de bouwondernemer die hem al jarenlang sponsort. Zoals Piet de teugels overgeeft aan zijn zonen, zo nemen de zonen van Jo de sponsoring over. "Dat is echt uniek", vindt Raijmakers. Hij kreeg aanbieden van drie aansprekende Europese landen om chef d'equipe te worden. "Ik wil me puur toeleggen op mijn stal", verklaart hij zijn afwijzing. "Naast Piet en Joep heb ik enkele Japanners en een Russische onder mijn hoede."
Het eerbetoon duurt een half uur. Dan loopt Piet Raijmakers voor het laatst de piste uit. Niet vergezeld door een paard maar door zijn vrouw Dorry. Onder de arm een straatnaambord: Avenue de la Concorde. Cadeautje van Emile Hendrix, ploeggenoot in 1991. "Ik ben speciaal teruggegaan naar La Baule en de burgemeester om dit bordje gevraagd."
Prachtig eerbetoon aan een uniek mens. Hopelijk kunnen we nog lang van zijn kennis blijven genieten, misschien niet meer op het paard maar wel als instructeur en wie weet toekomstige chef d'equipe.
No_No
Berichten: 6676
Geregistreerd: 31-03-07
Woonplaats: overijssel
Geplaatst: 15-03-10 14:20
Mooi verhaal! Ik zal Piet missen! Was geweldig om naar hem te kijken!!
Het was echt druk op de manege tijdens het afscheid, zelfs mensen die niks met paarden te maken hadden waren er wel een mooi afscheid
MilleniumK
Berichten: 3026
Geregistreerd: 10-05-07
Woonplaats: Groningen
Geplaatst: 15-03-10 17:36
wow mooi geschreven zeg..! Jammer dat hij stopt kwa wedstrijdrijden, maar we zullen hem vast nog wel op concours zien . het was altijd een leuke aardige ruiter
MilleniumK
Berichten: 3026
Geregistreerd: 10-05-07
Woonplaats: Groningen
Geplaatst: 15-03-10 17:37
haike schreef:
Wat super dat er zo'n mooi afscheid wordt geregeld voor hem, denk ook dat hij dat meer dan verdiend heeft!
Super dat hij zo'n mooi afscheid heeft gekregen.. Weet iemand nog of hij een boek heeft uitgereikt gekregen.. Iedereen die hem kon mocht iets per mail op sturen, heb een stukje over mijn stage tijd gemaild.. was echt super daar...
ja het boek heeft ie gekregen was den ik wel 10 - 15 cm dik!
serhe
Berichten: 79
Geregistreerd: 03-05-09
Woonplaats: midden limburg
Geplaatst: 15-03-10 19:46
Het was een heel mooi afscheid sommige beelden en speaches kreeg ik zelfs kippevel haha, het zal een gemis zijn in de ring maar denk dat hij er buiten toch nog vaak is
Wat super gaaf dat hij het meest beruchte straatbordje heeft, daar vertelde hij altijd graag over. Diep respect voor die man. Ik heb met heel veel plezier voor die man gewerkt, vooral de manier waarop hij met zijn dieren omging. Hij wilde alleen maar het allerbeste voor zijn beestjes. Hij heeft veel betekend voor de springsport zowel als ruiter maar ook als mens en hij gaat nog heel veel betekenen. En dorry heeft in al die jaren ook veel moeten voorduren, daar heb ik toch ook ergens wel respect voor.
Pliensdream
Berichten: 782
Geregistreerd: 29-03-08
Geplaatst: 15-03-10 20:54
wat een onzettend mooi eerbetoon!! zonde dat hij stopt, maar we horen zeker nog wel over hem!
_Caithlynn
Berichten: 930
Geregistreerd: 16-10-08
Woonplaats: GLD
Geplaatst: 15-03-10 21:09
Wel jammer dat hij stopt. Maar wel een moedige beslissing. Ik heb er van hem genoten de afgelopen jaar.
Mindfields
Berichten: 6512
Geregistreerd: 16-12-05
Woonplaats: Omgeving Rotterdam
Geplaatst: 15-03-10 21:18
Gewoon een fantastische vakman, met veel humor. Hopelijk bemoeit hij zich nog jaren met de springsport en wmb deel ik de mening van MarcelDufour, doe hem een knap dier onder zn kont voor zn comeback!