We zijn voor de wereldbekerfinales springen en dressuur neergestreken in Las Vegas. Niet voor de eerste keer - vier jaar geleden won ik hier de dressuurfinale - maar het blijft een wonderlijke plek om te zijn. Je kijkt je ogen uit. Alle glamour en glitter, de hotels, de gokkasten, het vertier; maar bovenal de mensen die rondlopen.
Echt elk stereotype kom je tegen: de megadikke Amerikanen en de vele neplippen, -borsten en -billen. Het is een kwestie van kijken en bekeken worden. Ik kan me er goed in vinden dat de wereldbekerfinale in Las Vegas wordt georganiseerd. De stad bruist dag en nacht. De gecombineerde wereldbekerfinale wordt hier nu voor de derde achtereenvolgende keer gehouden in het oneven jaar. In 2007 moest ik passen omdat ik net was bevallen van Ava Eden. Maar ik vind het erg leuk terug te zijn. Het publiek hier is altijd superenthousiast.
Nu ik de sfeer van deze stad weer proef, gaat het kriebelen. Ook al weet ik dat ik niet tot de topfavorieten behoor met IPS Painted Black. Het blijft een uitdaging zo goed mogelijk te presteren in de plaatselijke, piepkleine arena van het Thomas & Mack Centre, tenminste wat de piste aangaat, de rest is groots, er kunnen ongeveer twintigduizend toeschouwers in en die zijn er ook elke dag! Tijdens het laatste stukje van onze reis, de autorit van Los Angeles naar Las Vegas, haalden we herinneringen op. We hadden dat stuk ook kunnen vliegen, maar daar had ik geen zin in met de kinderen.
Vier jaar geleden maakten we deze rit door de woestijn ook. Dat is zo apart, dat ik graag wilde dat Yannick Janssen het nu eens bewust zou meemaken. De vorige keer was hij namelijk pas vijf maanden oud. Die reis zal ik nooit vergeten. Halverwege werden we plotseling ingehaald door een stel politieauto's. Ze hadden het voorzien op de wagen voor ons, die abrupt werd klemgereden. Wij moesten keihard op onze rem staan.
Vervolgens renden politieagenten uit hun auto's en stonden met enorme geweren voor ons te zwaaien. Ik lag samen met kleine Yannick Janssen op de vloer van de achterbank te hopen dat er niet een of ander vuurgevecht zou uitbreken. Dat was zo bizar. Ineens bedacht ik me dat deze situatie waarschijnlijk nooit meer van mijn hele leven zou voorkomen en toen heb ik stiekem foto's gemaakt. Uiteindelijk liep alles met een sisser af. Ditmaal verliep de reis zoals verwacht een stuk rustiger. We zijn goed aangekomen.
Wat ik een verbetering vond ten opzichte van vorige keer is dat de paarden rechtstreeks vlogen, zonder tussenstop. Op het eerste gezicht hadden alle paarden van de Nederlandse dressuurdeelnemers, inclusief Painted Black, de reis goed overleefd. Bij aankomst werden er meteen bloedmonsters afgenomen om te zien of de paarden geen ziektes dragen. Maandagmorgen werd Painted eindelijk vrijgegeven uit zijn quarantaine. Omdat paarden het fenomeen jetlag ook kennen, heb ik hem slechts licht getraind. Vandaag werk ik naar de wedstrijd toe, die morgen begint.
Overigens ligt er hier in Vegas nog een extra uitdaging op me te wachten. De organisatie weet dat ik thuis in Nederland al maanden heel hard aan het trainen ben op quarters. Zij hebben voor mij, springruiter Rodrigo Pessoa en waarschijnlijk nog een paar anderen westernpaarden geregeld. We krijgen een potje Europa versus de VS. We zullen zien. Zaterdagmiddag gaan we de strijd met elkaar aan in de arena. Daar kijk ik naar uit: een reiningwedstrijd op Amerikaans grondgebied, de plek waar deze tak van paardensport is ontstaan. Zaterdagavond moet het dan echt gaan gebeuren. Dan staat de grote finale van de dressuur op het programma.
Ze kan het echt super vertellen! En als we eerlijk zijn. De kansen met IPS PB zijn natuurlijk kleiner dan met IPS Salinero, maar voor PB is dit alleen maar weer een leerproces en voor Anky zeker ook want ik ben benieuwd hoe hij zich gaat gedragen! En ik ben denk ik niet de enige.
Ook leuk voor Yannick en Ava Eden dat ze nu meekunnen. T zal je moeder maar zijn... Je hebt de hele wereld op je 4e al gezien
Ze is er gewoon twee weken te vroeg. Wij vliegen volgende week naar Amerika en zitten het eerste weekend van mei in Vegas. Het complex waar de wedstrijden gehouden worden is mega!
De rit van LA naar Las Vegas is wel speciaal ja, dwars door de woestijn
Wat een leuk stukje weer. Ben benieuwd, wel leuk dat er nu niet zoveel druk op haar rust omdat ze black rijd, en dat ze meedoet aan die western wedstrijd.
Nog steeds vind ik dat ze leuke stukjes schrijft, ze vind het ook niet erg om haar kinderen daarin voor te laten komen en verteld ook over haar eigen herrineringen. Het maakt het toch persoonlijk, zo'n tekstje. Ik wens haar naturlijk ook weer veel succes, net zoals álle NL ruiters. Ben benieuwd wie er nog meer aan dat reining onderdeel mee gaan doen, lijkt me geinig om te zien!