Geplaatst 
Anky en Salinero
Foto: Hippo Foto / FEI
'Dit behelst de puurheid van mijn eigen sport'
De nasleep van de Olympische Spelen is nog steeds duidelijk voelbaar. Er zijn in Hongkong een paar essentiële zaken niet goed gegaan. Onze internationale paardensportbond FEI staat momenteel dan ook voor belangrijke keuzes.
Vooral de doping bij paarden en de jurering van de dressuur zorgen voor veel ophef. Er moeten binnen niet al te lange tijd veranderingen plaatsvinden. Omdat we op een punt zijn beland dat de geloofwaardigheid van onze sport in het geding komt. Ik zal beide bovenstaande punten nog eens kort aanstippen.
In Hongkong zijn vijf springpaarden en één dressuurpaard positief bevonden. Ik heb op de springpaarden niet zo'n goed zicht, maar in het geval van mijn Amerikaanse collega Courtney King en haar paard Mythilus wil ik enige nuance aanbrengen. Want in het bloed van Mythilus werd 14 milligram gevonden van de pijnstiller Felbinac.
Terwijl er bij een rat (!) pas effect optreedt bij zevenduizend milligram. Wij hebben in de paardensport echter te maken met de zogenaamde nullijn. Wij mogen onze paarden niks geven. Nog geen aspirientje. In de humane sport is dat niet denkbaar. Maar wij kunnen niet met onze paarden communiceren.
Vandaar dat er is afgesproken om helemaal niets toe te dienen. Wat betreft de dressuur, loopt het ook aardig uit de hand. Het dressuurcomité van de paardensportfederatie heeft van FEI-president Haya het verzoek gekregen op te stappen. Dat wordt geweigerd.
Het comité verschuilt zich achter de stelling dat zij democratisch gekozen is. In mijn ogen is er niet zo veel democratisch aan dit gezelschap, dat vrijwel alleen uit juryleden bestaat. Als je een vertegenwoordiging wilt van alle belangrijke partijen in de dressuurwereld moet je ook ruiters, trainers, eigenaren van paarden en organisatoren van evenementen een plek geven in het comité.
Als er zoveel tegelijkertijd gebeurt, weet je dat anderen zich ermee gaan bemoeien. Vooral vanuit de Duitse paardensportbond FN is er kritiek. Zij vinden de dopingstraf van hun olympische ruiter Christian Ahlmann te laag en zij hebben het standpunt van de FEI ten opzichte van het dressuurcomité veroordeeld. Maar goed, in Duitsland staan ze ook onder druk.
Want de televisiezenders ZDF en ARD hebben laten weten dat zij geen paardensportevenementen meer uitzenden als de paardensport net als de wielersport het ene dopinggeval na het andere moet opbiechten. Ik moet eerlijk bekennen, dat ik niet wil meedoen met al dat harde roepen.
Laat mij maar paardrijden. Daar haal ik mijn voldoening uit en zelfs op een moment als dit, geniet ik daar oprecht van. Aan de andere kant kan ik me natuurlijk ook niet helemaal onttrekken aan de huidige problemen. Ik moet als 'rolmodel' mijn verantwoordelijkheid nemen. Ik heb ook best ideeën en oplossingen.
Wat betreft de doping: waarom geen medisch dossier bijhouden van paarden? Je kunt er soms niet omheen dat een paard een medicijn nodig heeft. Het gaat dan om totaal onschuldige zaken zoals bij het verdoven tijdens het vijlen van de tanden of een verkoudheid.
Als ze tijdens een dopingcontrole onbeduidende hoeveelheden terugvinden van dergelijke middelen, kan je aan de hand van het dossier vaststellen of het een zaak van welzijn is of vals spelen. Wetenschappers zijn momenteel ook serieus oplossingen aan het onderzoeken. Het dressuurcomité ligt bij mij natuurlijk wat gevoeliger.
Het behelst de puurheid van mijn eigen sport. En ik roep al jaren dat onder andere de jurering anders moet. Maar nu er in Hongkong zichtbare fouten zijn gemaakt - er liggen zelfs wetenschappelijke analyses van onafhankelijke onderzoekers bij de FEI die dit aantonen - blijven sommige verantwoordelijken bij hoog en laag volhouden, dat zij hun werk wel prima deden. Ik vind dat raar.
Als sporter ben ik iedere dag bezig met verandering of verbetering. Dat mis ik bij de juryleden. Ik zeg helemaal niet dat zij het slecht doen. Ik dring er alleen op aan dat het altijd beter kan. En ik zou graag zien dat zij een houding aannemen waarin ze meer openstaan voor ideeën. Dat komt uiteindelijk alleen de sport maar ten goede.
Anky van Grunsven
. 
