Geplaatst Deze week vond de KWPN hengstenkeuring plaats. Sjoert was aanwezig en heeft naast het schieten van foto's voor een impressie ook een stuk tekst voor ons geschreven.
"Afgelopen week was het dan weer zo ver. De KWPN hengstenkeuring in de Brabanthallen te Den Bosch. Voor menig fokker van (KWPN) rijpaarden is dit een evenement waar men toch enigzins naar toe leeft. Net als vorig jaar, was ik aanwezig met mijn camera om wat foto’s te schieten.
Ook dit jaar was het weer genieten. Niet alleen wat betreft de hengsten valt er wat te beleven, maar ook rond de ring en op de tribunes is er genoeg te doen. Op de tribunes kan het maar zo zijn dat je als nietsvermoedende fotograaf midden in de story/privé-toestanden van de paardenwereld belandt. Of je het wilt horen of niet, dat maakt het paardenvolk niet uit. De gesprekken van hoogstaand niveau worden altijd op een dermate hoog volume gevoerd dat deze te volgen zijn voor minimaal 4 mensen naast, achter en voor je. Soms krijg je het idee dat de vrouwen het interessanter vinden welke man het met welke vrouw/man doet, dan welke hengst nu echt een mooi model heeft, of goed loopt.
Voor het gros van het mannelijke publiek is het bijvoorbeeld “genieten” geblazen wanneer de vrouwen ellenlange discussies voeren over de frontriemen van de hengsten. Mooie vrouwen veranderen dan ineens in eksters die alles wat maar enigzins in het kunstlicht schittert willen hebben. Op een gegeven moment kwam ik tot de schokkende ontdekking dat ook ik eerst naar de frontriem keek in plaats van naar de hengst. Met het schaamrood op mijn kaken, was ik blij dat er weer een pauze in het programma kwam. Vooraan was nog een plekje vrij. Uiteraard moest ik eerst informeren of die plek vrij was. Gelukkig, ik kon daar zitten. Je voelt je niet erg op je gemak als een hele rij mensen moet opstaan zodat je ergens kunt gaan zitten. Toen ik eindelijk zat en het verdacht rustig bleef naast me, keek ik maar eens naast wie ik eigenlijk zat. Dat verklaarde meteen de rust. Ik zat naast niemand minder dan Huub van Helvoirt. Die man was zo geconcentreerd bezig met alle bevindingen opschrijven dat hij geen zin had in slap gel-l over frontriemen. Heerlijk.
Helaas besloot de jury tijdens de 3e bezichtiging voor mij te gaan staan, dus moest ik mijn kostbare plek verlaten. Ik mocht weer een stuk verderop gaan zitten van wat mensen. Zo zat ik de rest van de dag naast een alleraardigste man die bloedje fanatiek aan het genieten was. Tijdens de 3e bezichtiging was dit fanatisme nog leuk, maar gedurende de hengstencompetities en shows wat minder. Als ik, bijvoorbeeld, Edward Gal en Wynton op de foto wilde zetten, kreeg ik een por in mijn zij dat ik moest kijken naar Gerdine Maree en Ziësto die op dat moment een, goed gereden, draf van mij áfreden. Weg foto-moment. Ach het zij zo, hij bedoelde het goed. Aan mijn andere zijde zaten twee vrouwen die rustig aan het genieten waren van alle clinics, proeven en de hengstencompetitie. Alleen op het moment dat Patick Kittel binnenkwam, brak er iets bij hen. Als toevallig toehoorder, voel je een bepaalde grap over zijn achternaam al aankomen. Het is een soort universele eigenschap van de mens hoe een grap wordt ingeleid. (A dirty mind.. is a joy forever…). De tranen stroomden over hun wangen. Al dacht ik zelf dat ik die grap over zijn naam al enkele jaren terug hoorde.
Hilariteit alom toen een klein ventje ineens aan de rand van de ring stond met zijn handjes in zijn zak. Dit gebeurde tijdens de Flemmingh-show. Onder andere zijn goedgekeurde zonen Westenwind en Mooiman liepen in deze show. Het ventje bleef mooi staan en leek echt de ambities te hebben om later toe te willen treden tot het keurkorps. Hans Peter Minderhoud kreeg met de hengst Johnson de lachers op zijn hand toen Johnson schrok van het grote beeldscherm boven de ring. De hengst moest echt even twee keer kijken voor hij door wilde lopen.
Gedurende de hele dressuuravond was er veel afwisseling. Zo gaven Imke Schellekens-Bartels en Christa Laarakkers een clinic. Zij werden hierbij van commentaar voorzien door Imke’s moeder Tineke. Tineke kreeg de lachers op haar hand toen zij aangaf dat haar dochter nog fanatiek aan het oefenen was met Voice zodat ze straks in de nationale rubrieken konden starten. Reden hiervoor was dat dan niet zo goed zou opvallen dat Imke niet kon doorzitten; dat zie je namelijk minder goed met een slipjas aan. Tineke maakte zich helemaal onsterfelijk toen zij ook nog eens commentaar gaf op de manier waarop Christa de hulp voor de wissels gaf. Ook veel gelach in de hal toen een hengst er flink vandoor schoot op het moment dat er applaus volgde. De ruiter corrigeerde de hengst uiteraard, echter vond de speaker het een goed idee om op dat moment te zeggen “Voorwaarts een probleem oplossen was het toch?”. Of de ruiter hier zo blij mee was, blijft de vraag.
Terugkijkend op de vrijdag waren er enkele momenten waarbij het publiek toch echt enthousiast begon te worden. Allereerst was dit de prijsuitreiking van Vivaldi. Hans Peter maakte er een echte show waarbij Vivaldi alleen maar met meer spektakel begon te bewegen. Dit kon het publiek uiteraard waarderen. Het einde van de avond naderde en, net als vorig jaar, won Hans Peter met Florencio de VHO troffee. Tijdens de prijsuitreiking had hij Tango gezadeld. Die had hij immers kort daarvoor nog gereden. De rustige dames waren inmiddels vertrokken en naast mij zaten nu 3 pubers. Ik denk dat Hans Peter zich tijdens de prijsuitreiking even als een Backstreet Boy voelde toen hij voorbij reed, het drietal was namelijk gigantisch aan het gillen. Het trok in ieder geval zijn aandacht. Wat een t*ringherrie (excuus voor woordkeuze) zeg. Patrick Kittel reed overigens ook in deze prijsuitreiking en ook nu weer kwam de grap over zijn achternaam mij ten gehore. Die hadden we nog niet eerder gehoord….
Het publiek gaf aan het einde van de avond ook een staande ovatie voor de ruin Parzival en zijn vader Jazz. Zij aan zij piaffeerde het duo door de baan. Toen Jazz met op zijn rug Kirsten Beckers nog even alleen door de baan mocht liet hij zich nog eens extra zien. Hij is het nog steeds niet verleerd.
Zaterdagochtend waren we weer van de partij en er heerste toch een andere sfeer op de tribunes. Het was wat onrustiger. Het publiek had ook wel door dat er tot aan de kampioenskeuring er niet echt meer iets spannends zou gaan gebeuren. Een hoop geloop op de tribunes dus. Dit zorgde uiteraard voor afleiding bij de jonge hengsten. De in 2008 gekeurde hengsten mochten zich presenteren aan het publiek. De meeste hengsten bleven overigens goed bij de les en waren fijn rond te sturen in de indrukwekkende hal. Het enthousiasme kwam weer terug toen de tuigpaarden voor de Oregon-troffee moesten strijden. Van tuigpaarden is bekend dat zij tegen lawaai kunnen, dus dat werd dan ook ruimschoots geproduceerd.
De presentatie van de nieuwe predikaat-hengsten was wel een show op zich. Larino verscheen met nakomelingen en zijn moeder in de ring. Heartbreaker liet zijn dat hij nog altijd over veel temperament beschikt. De show van Negro was bijzonder goed opgezet. Met een hele rijbaan vol ontzettend goede nakomelingen was dit echt goede reclame voor de net nieuwe keur-hengst.
Na de kampioenskeuringen zat de hengstenkeuring voor mij er op. Ik heb natuurlijk, als arme student, niks te zoeken op een veiling waar, mogelijk, het grote geld moest rollen.
Ik kan dit stuk natuurlijk niet eindigen zonder enkelen te bedanken: enkele bokkers voor de gezellige uren, een voerleverancier voor de overheerlijke koffie en mijn rustige buurvrouwen voor de gevulde koeken!
Op naar volgend jaar!"
Hierbij volgen de foto's:
Fanatieke fokkers maken aantekenen over de hengsten. Veelal mag dit niet meegekeken worden of gebeurt dit in geheimtaal.
Een speciale plek voor Bravoure. Deze Painted Black zoon is aangewezen voor het verrichtigingsonderzoek. Bravoure is gefokt door Bokker "lilliputter".
De spanning is op de gezichten bij eigenaren en hengstenhouders af te lezen tijdens de 3e bezichtiging. Hier zien we Koen Brinkman (Wiemselbach).
De keuringscommissie in druk overleg.
Eerder werd het al genoemd: Johnson was onder de indruk van het grote videoscherm.
Het jongetje dat ineens tijdens een clinic langs de baan stond. Het duurde even tot hij door iemand weer werd meegenomen naar de kant.
Spektakel. Hiervoor zorgden Hans Peter Minderhoud en Vivaldi.
Adelinde en Parzival reden een clinic. Deze werd voorzien van commentaar door onder andere Dhr. Laarakkers.
Jazz kreeg een staande ovatie tijdens de afsluiting van dressuuravond.
De tuigpaardhengst Saffraan won dit jaar de strijd om de Oregon-troffee.
Larino bleek het springen nog niet verleerd te zijn. Onder Peter Geerink sprong Larino niet onverdienstelijk op hoog niveau.
Heartbreaker heeft een attitude waar je U tegen zegt.
Joop van Uytert doet nog even snel een schietgebed. Op moment van de foto waren er nog 2 dressuurhengsten in de race voor het kampioenschap.
En het heeft geholpen! Zijn hengst, de United x Gribaldi werd HK-kampioen dressuur.
Kampioen bij de springpaarden: Indoctro x Nimmerdor
Zaterdag werden de in 2008 gekeurde hengsten gepresenteerd. Hier is Arezzo VDL te zien.
Meer foto's binnenkort op http://www.sjoert.com .
) 
Fokker in de dop! 
) 
