Bokt community, Blog
Het liefst gebruiken we Volare voor een demo, maar hier zit ik op Vivas van De Eenhoorn
Arno8 heeft al sinds zijn 21e paarden. Eigenlijk was hij met zijn paard Volare vooral bezig met natural horsemanship. Tot hij wel een heel bijzondere discipline ontdekte... Exclusief voor Bokt schrijft Arno een reeks blogs over boogschieten te paard!
Eerdere blog: [VN] [BLOG] Boogschieten te paard: wat heb je daarvoor nodig?
Waar je als boogschutter te paard al snel mee te maken krijgt, is het verzoek of je een demonstratie kunt geven. Er zijn aardig wat mensen die weleens willen zien hoe zoiets in zijn werk gaat. Het geven van demonstraties was nou niet bepaald ons hoofddoel toen mijn vriendin en ik ons bedrijf oprichtten (dat is namelijk het geven van lessen), maar het is wel een leuke bijkomstigheid die nieuwe deuren opent!
Toen het voor mij alleen nog een uit de hand lopende hobby was, vroeg de fruitteler waar ik toen een bijbaantje had of ik geen korte demonstraties op zijn open dag kon geven. Op zijn mooie weide gratis oefenen terwijl er wat mensen kijken, waarom niet? En het is natuurlijk heel egostrelend om met je paard te laten zien hoe cool je samen wel niet bent.
Een voorbeeldindeling die we naar mogelijke demolocaties sturen
Er zijn nog best wat dingen waar je rekening mee moet houden bij een demonstratie. Het belangrijkste: veiligheid. Bij ‘normale’ paardendemo’s kunnen toeschouwers van alle kanten aanschuiven zonder dat dit een risico oplevert. Zo niet bij ons. Het gebeurt regelmatig dat we het doel missen en helaas zijn onze pijlen niet zo vriendelijk dat ze bij het passeren van het doel meteen maar halthouden en met een plof op de grond vallen. Er kan dus niemand in het verlengde van de schietrichting staan.
Wat wil het publiek zien?
Dan de vraag wat je gaat laten zien. Ik zat destijds nog bij de Horsebackarchers of Holland en we hadden een heel programma voorbereid. We zouden iedere demonstratie (er stonden er 3 gepland die dag) eerst laten zien wat voor oefeningen we allemaal met de boog op de grond deden en dan als afsluiter het boogschieten te paard. Het gedeelte te paard zouden we maar eventjes doen, want dat is toch steeds hetzelfde en gaat vast al snel vervelen, toch? We vinden die techniek zelf ontzettend interessant en gingen er vanuit dat het publiek die mening zou delen.
Fout! Bij de eerste demonstratie waren we nog geen 5 minuten bezig met het laten zien van onze techniek toen het publiek (enkele tientallen mensen) massaal begon af te druipen. “Ik dacht dat ze meteen te paard zouden gaan…” hoorden we iemand bij het weglopen zeggen.
Er brak lichte paniek uit in ons kamp. Wat nu? We moesten nog minstens een kwartier oefeningen te voet laten zien voor we te paard zouden gaan maar tegen die tijd zou er geen publiek meer over zijn. Dus grepen we in. “Eh… En dan gaan we het nu te paard laten zien!”
De polonaise van vertrekkende mensen kwam wijfelend tot stilstand. Het had effect! De paarden stonden opgezadeld klaar dus we zijn razendsnel opgestegen en aan het schieten gegaan. Het publiek kon er tot onze verbazing geen genoeg van krijgen. Voor ons voelde wat wij deden inmiddels aan als een doodgewone training, we hadden niet bedacht dat het er natuurlijk interessanter uitziet voor iemand die dit nog nooit heeft gezien.
De demo tijdens de Juniordag van vorig jaar
Volare als brave pony in de les
Inmiddels zijn we een aantal jaar, de oprichting van ons bedrijf en heel wat demo’s verder. Volare heeft zich ontwikkeld tot een paard dat nergens bang voor is en bij de demonstraties in een soort showmodus gaat. Hij heeft dan precies die snelheid die spectaculair genoeg is voor het publiek en tegelijk mij niet uit het zadel gooit zodat ik ook nog wat pijlen kan schieten. Vaak is het voor de toeschouwers moeilijk te geloven dat er ook iedere week een 12-jarig meisje op hem lest.
Maar hoe regel je dat je een demonstratie kunt geven op een evenement? Dat kan op allerlei manieren. Stal Mansour heeft bijvoorbeeld ieder jaar de Juniordag waar allerlei minder bekende takken van paardensport aan bod komen. Omdat we toen toch al in overleg waren over het geven van lessen, vroegen ze of we ook niet een demonstratie en enkele workshops konden geven op de Juniordag.
Op een soortgelijke manier stonden we opeens op het FRA-Divoza evenement, toch wel een van de hoogtepunten van vorig jaar. We gaven les aan iemand van FRA en het leek haar leuk als we daar een demonstratie zouden geven. Zo gezegd, zo gedaan. Stonden we opeens in het 'voorprogramma' van niemand minder dan Alizée Froment! Genoeg reden om alles goed voor te bereiden dus.
Voorbereiding op de demo
De demo zelf
Grandiozer dan Trump
Nu moet ik bekennen dat ik, toen ik zo’n 13 jaar geleden mijn eerste paard kocht, al een pennydroom had. Ik was destijds druk aan het lezen in het boek van Hempfling en was ervan overtuigd dat ik binnen een jaar een demo zou geven op de Natural Horsemanship dag in Arnhem! Met wat wist ik nog niet, maar goed, het zou grandioos zijn! Ik schrijf dit met het schaamrood op de kaken… maar eh… Ergens toch best knap dat ik al als Trump kon denken terwijl nog niemand in Nederland van Trump had gehoord, toch?
Na een jaar moest ik concluderen dat ik misschien toch niet de beste was in wat dan ook waarmee ik dan op de NH-dag had willen staan. De droom ging in de koelkast... maar kwam afgelopen jaar weer in vuur en vlam tevoorschijn! De NH-dag bestaat helaas niet meer, maar tegenwoordig is er een ander nog groter evenement: EquiDay!
Jongenspennydroom
Dus de stoute schoenen aangetrokken, alle bescheidenheid onder het tapijt geveegd en gemaild met de vraag of we daar ons kunstje mochten laten zien. Daar hadden ze wel oren naar, al wilden ze wel wat uitleg over wat het verband is met natural horsemanship. Na wat mailtjes over en weer zag het er goed uit. Enkele weken later gaf ik een training op een paardenkamp en bleek de organisator van dat kamp een goede bekende te zijn van de organisatie van EquiDay. Toen was het al snel geregeld. Dus nog even en deze jongenspennydroom wordt werkelijkheid!
We hebben nog niet de geroutineerdheid die we bij sommige andere demogevers zien. We zijn nog best wat onzeker of het publiek het wel leuk vindt en zitten van te voren ook aardig in de zenuwen. Zelf ben ik bang arrogant over te komen naar het publiek omdat ik niemand in het publiek aankijk. Bij het boogschieten leg je je focus op het doel dus dan wil ik mijn focus vooral niet op het publiek hebben want dan kan het verkeerd aflopen. Wel gaat het geven van de demo's steeds gemakkelijker. En als ik de video’s terugkijk ben ik helemaal trots op José die alles aan elkaar praat alsof ze het al jaren doet.
Wilde toekomstplannen
Ondertussen zijn we al aan het nadenken over wat we in de toekomst nog kunnen doen. Want twee keer dezelfde demo geven, dat doen we liever niet. Zodra ik goed genoeg ben kunnen we schijfjes ter grootte van een bord opgooien en uit de lucht schieten. We hebben nog wat discussie over het gebruik van vuurpijlen, maar een voorlopig compromis is dat we op het weiland wat tests gaan doen met gas gevulde ballonnen en een kaars eronder. En dan is er natuurlijk de droom om met een groep leerlingen een demoteam te vormen, wie weet waar we over een jaartje staan?
Ridder spelen
Nog een leuke bijkomstigheid van demo’s geven is dat er van alles op je pad komt. De voornaamste reden dat we het doen is natuurlijk dat we hopen dat mensen zeggen: “Gaaf! Dat wil ik ook proberen!” En dat gebeurt gelukkig ook. Ook komt het voor dat we na het geven van een demonstratie worden gevraagd om op een ander (groter) evenement een demonstratie te geven.
De leukste verrassingen komen soms van demo’s waar je het minste van verwacht. Op de nieuwjaarsborrel van een rijvereniging vlakbij ons weiland hadden we om de boel wat op te leuken een kleine demonstratie gegeven. Een van de leden van de vereniging is een Fransman die een aantal jaar geleden naar Nederland is verhuisd om als trickrider mee te doen in de Raveleijnshow van De Efteling. Inmiddels werkt hij daar niet meer en geeft hij eigen shows op zijn paarden als ridder, cowboy, indiaan etcetera.
Hij was al een keer langsgeweest voor wat tips bij het boogschieten te paard, maar na de demo belde hij op. In zijn heerlijken mengelmoes van Frans, Engels en Nederlands vroeg hij: “Allo Arno, for a show in Belgique I need a riddère.”
Of ik even tot 'ridder' opgeleid kon worden. Nou moet je niet denken aan het hogeschoolwerk dat de échte ridders moesten leren. Dit kwam meer neer op het lompe hakwerk met allerlei wapens. Goed genoeg voor een leuke demo. "Als je al kunt boogschieten stelt de rest niet meer zo veel voor." Count me in! Een week later was ik bij hem op bezoek en werden Volare en ik flink op de proef gesteld.
“Hier is een zwaard, pas op, hij is scherp. Okee, nu in galop deze wortel die ik op een stok omhoog houd doorhakken. Mooi, dat ging goed! Hier is een lans. Nu in galop deze ring steken.” Een paar pogingen waarvan sommigen geslaagd later: “Is nog best moeilijk he? Hier, dit moet makkelijk zijn voor jou, schiet een pijl in dat doel. Okee. Nu met een lans een zakdoek oprapen. En nu in galop deze werpspeer uit de grond trekken en in dat doel gooien.” Nieuw voor Volare was dat hij vlakbij het lint in het midden moest blijven (handig bij het jousten als je paard niet 6 meter van het lint af zit) en dat hij steeds in galop moest aanspringen.
Wat ridderoefening op ons weiland
Straks meer paarden in de demo!
Ondertussen bereiden we ook onze ‘bedrijfspaarden’ voor op het geven van demo’s. In één keer naar zoiets als EquiDay is dan een wat te grote stap, maar gelukkig zijn er genoeg maneges en rijverenigingen beschikbaar voor demo’s waar ze rustig kunnen wennen aan een steeds groter publiek.
