Maar mams kreeg direct na de moeilijke bevalling last van een postnatale depressie en voelde weinig voor de opvoeding van haar dochter. Zij schopte haar veulen doodleuk weg als die op zoek ging naar het drinkgerei.
Een postbode, die zijn weg ook in de paardenwereld kent, speelde voor postillon d'amour en bracht beide fokkers bijeen. Nog maar nauwelijks geboren mocht Sophie al op reis.
Gelukkig had Jaap Dane de moederkoek van Hostess nog niet weggegooid. Sophie werd er mee ingesmeerd opdat Hostess het kind middels geurherkenning zou accepteren. En dat lukte wonderwel, want moeder en kind zijn sindsdien onafscheidelijk.
Met haar grote ogen kijkt Sophie nu verwonderd en onbevangen de wereld in. Blij huppelt ze achter haar pseudo-moeder aan. En Hostess? Die heeft het verdriet overwonnen en toont zich een zorgzame en liefdevolle moeder. Over een maand of drie worden de twee weer gescheiden. Dat hoort zo in de paardenwereld en daar zal moeder niet vreemd van opkijken. Dat hopen we tenminste.
Peter Snel