Schotse onderzoekers hebben "zoet" nieuws inzake het behandelen van veterinaire wonden: honing is waar het "gezoem" om draait in de natuurlijke behandeling van wonden, en volgens recent onderzoek werkt het ook bij paarden. Niet alleen de beproefde manuka honing werkt, maar een grote variëteit van honingsoorten vanuit verschillende delen van de wereld.
Het is al lang bekend bij veterinairs dat manuka honing, dat oorspronkelijk uit Australië en Nieuw Zeeland komt, werkzaam is bij wondbehandeling. Maar onderzoekers geloven nu dat dit prijzige product niet de enige honingsoort is dat helpt om paarden te genezen.
"Als wetenschapper en paardenchirurg, ben ik erg opgetogen over onze bevindingen, die uitwijzen dat er een aantal andere soorten honing zijn die net zo effectief (of misschien nog wel effectiever) zijn in de remmende werking van bacteriegroei in wonden", zei Patrick Pollock, DVM, PhD, van het Weipers centrum voor paardenwelzijn, verbonden aan de faculteit diergeneeskunde van de universiteit van Glasgow (Schotland).
Pollock en zijn collega's onderzochten de effecten van 28 verschillende honingsoorten - de meerderheid daarvan gekocht in een lokale supermarkt - op natuurlijke ziekteverwekkers uit paardenwonden. Eerst testten ze de honingsoorten op de aanwezigheid van eigen ziekteverwekkers. Daarna testten ze de soorten die als "onbesmet" aangemerkt waren, op 10 verschillende geïsoleerde bacteriesoorten, uit paardenwonden.
Volgens Pollock waren, zoals al uitgevonden, de meeste honingsoorten (18 hiervan) zelf al verontreinigd met ziekteverwekkers, waaronder Bacillus species, Proteus species, een niet-geïdentificeerd Enterobacteriaceae organisme en een niet-geïdentificeerde schimmelsoort.
De andere honingsoorten, lokale variëteiten voornamelijk uit Schotland en Noord Afrika, net als sommige "medicinale" manuka honingsoorten die als veterinaire zalf verwerkt waren, werden alle 10 effectief bevonden in het uitschakelen van de geteste bacteriën. De lijst bacteriën bevatte zelfs hardnekkige ziekteverwekkers zoals de methicilline resistente staphylococcus aureus.
"Interessant was dat de medicinale honingsoorten niet per se de meest effectieven waren", voegde Paddock er aan toe. "In feite bleek de beste prestatie te komen van een Schotse dopheide-honing, die de groei van alle 10 geïsoleerde bacteriesoorten remde met lage concentraties (variërend van slechts 2 - 6

Dit is fascinerend om een heel aantal redenen: manuka honing is geen onuitputtelijke bron, is slechts te verkrijgen in enkele gebieden op de wereld en het is momenteel erg duur.
Hier in Glasgow doen we veel voor werkpaarden, ezels en muildieren uit de ontwikkelingslanden, en ik ben vooral hoopvol dat dit onderzoek betekent dat we honingsoorten van over de hele wereld kunnen gebruiken voor deze hardwerkende dieren, die over het algemeen te lijden hebben aan verwondingen."
Pollock waarschuwde er echter voor niet naar de supermarkt te rennen en een pot honing te halen om in je medicijnkast te bewaren. De honing uit de supermarkt zou best al vervuild kunnen zijn met bacteriën of schimmels. en het moet ook niet beschouwd worden als complete wondbehandeling.
"Het gebruik van honing is slechts een klein gedeelte van de wondbehandeling", zegt hij. "het kan niet volstaan als kwalitatieve wondverzorging en de sleutelprincipes van wondbehandeling zullen altijd noodzakelijk blijven."
Volgens Pollock streeft het Glasgowse team er met vervolgonderzoeken beslist naar uit te vinden welk aspect van de honing de wondbehandeling effectief maakt, en in welke andere opzichten honing de wondgenezing verbetert. Het huidige onderzoek werd deels gefinancierd door de honingzalf-fabrikant Kruuse UK.
De studie "The antimicrobial activity of honey against common equine wound bacterial isolates" zal in het eerstvolgende nummer van de "Veterinary Journal" verschijnen.