Bokt.nl

Kadankovitch schreef:

Op de vorige pagina had een tekst geplaatst, die enigszins gelijkluidend is. Echter ik had per abuis de verkeerde tekst geplaast. Die was deels onjuist en onvolledig; hieronder de tekst die ik eigenlijk wilde plaatsten:

Nergens maar ook nergens blijkt dat in art. 401 van het FEI reglement, zoals het hier te pas en te onpas op het cyber-papier wordt geslingerd, het begrip aanleuning wordt bedoeld. Hier wordt "het onvoorwaardelijke aannemen van het bit", gedreven door een overduidelijk wensdenken geïnterpreteerd als 'aanleuning'. Dat blijkt nergens uit. Een paard dat strikt volgens de principes van Légèreté worden afgericht, nemen het bit evengoed aan. Alleen ontbreekt hier een constante spanning [niet negatief bedoeld]. Zodra de ruiter even een contact maakt om een arrêt te geven, reageert het paard gewoon, zonder enig teken van spanning of verzet. Omdat men dat nooit ervaren heeft, wil het niet betekenen dat dit niet bestaat.
Het is waarlijk onaangenaam dat hier steeds een wedstrijd reglement, verkeerd wordt geïnterpreteerd, met als enige doel het eigen gelijk te bevestigen. het reglement was een mooi compromis tussen de twee heersende stijlen.

Het is trouwens echt lachwekkend vanuit historisch oogpunt dat militairen van twee elkaar duidelijk vijandig tegenover elkaar staande naties, Na de eerste wereldoorlog, een reglement ondertekend zouden hebben waar de Fransen hun rij-systeem zouden opgeven. Het omgekeerde zou eerder het geval zijn, want zo blijkt o.a. uit geschriften van de beroemde Gustav Rau hadden de Duitsers een immens respect voor Fransen met betrekking tot paardrijden. Niet voor niets heet de Duitse federatie tot op de dag van vandaag FN = Federation Nationale.
Maar wat blijkt: Onder de oprichtende Staten wordt Duitsland niets genoemd. Logisch, dat land was gebrandmerkt als de grote schuldige van de Eerste Wereldoorlog. Maar dat land heeft dus zeker wel via 'telepathie' ervoor gezorgd dat het FEI -reglement speciaal doelde op het Duitse begrip "Anlehnung". Ja ja en de Paus is joods.
Neen er werd een zeer uitgebalanceerde, neutrale tekst geformuleerd. Met andere woorden, om het nog maar weer eens duidelijk te stellen: 'het bit aannemen' betekend niets anders dan hoe het paard het bit in de mond en de via de teugel gegeven hulpen accepteert . niet meer en minder. Hoe die ideaal toestand is verkregen, wordt daar niet mee uitgedrukt.

En waarom werd bij eventueel een geschil over de interpretatie van het in andere talen vertaalde FEI reglement, de Franse tekst voorgeschreven en later werd daar de Engelse aan toegevoegd??? Tout court, zou ik willen zeggen; lachwekkend.

IpilyaNL schreef:

Maar op aanleuning terug te komen.. zijn er meer invloeden dan alleen teugel contact. Daarom is het ook een discussie die eeuwig zal blijven omdat ook niemand kan zeggen wat er eerder was . het kip of het ei? Aanleunig zal bij elke oefening een terugkerend probleem geven, omdat er meerdere factoren zijn die invloed uitoefenen.

Maar ja theoretisch gezien kan er aanleuning zijn bij een gelijke scheefheid van paard en ruiter. Of dat 1 van de twee zo goed kan compenseren dat de scheefheid geen invloed heeft op de aanleuning. (kijk maar naar de para ruiters).

maikeltje schreef:

Kadankovitch schreef:

Op de vorige pagina had een tekst geplaatst, die enigszins gelijkluidend is. Echter ik had per abuis de verkeerde tekst geplaast. Die was deels onjuist en onvolledig; hieronder de tekst die ik eigenlijk wilde plaatsten:

Nergens maar ook nergens blijkt dat in art. 401 van het FEI reglement, zoals het hier te pas en te onpas op het cyber-papier wordt geslingerd, het begrip aanleuning wordt bedoeld. Hier wordt "het onvoorwaardelijke aannemen van het bit", gedreven door een overduidelijk wensdenken geïnterpreteerd als 'aanleuning'. Dat blijkt nergens uit. Een paard dat strikt volgens de principes van Légèreté worden afgericht, nemen het bit evengoed aan. Alleen ontbreekt hier een constante spanning [niet negatief bedoeld]. Zodra de ruiter even een contact maakt om een arrêt te geven, reageert het paard gewoon, zonder enig teken van spanning of verzet. Omdat men dat nooit ervaren heeft, wil het niet betekenen dat dit niet bestaat.
Het is waarlijk onaangenaam dat hier steeds een wedstrijd reglement, verkeerd wordt geïnterpreteerd, met als enige doel het eigen gelijk te bevestigen. het reglement was een mooi compromis tussen de twee heersende stijlen.

Het is trouwens echt lachwekkend vanuit historisch oogpunt dat militairen van twee elkaar duidelijk vijandig tegenover elkaar staande naties, Na de eerste wereldoorlog, een reglement ondertekend zouden hebben waar de Fransen hun rij-systeem zouden opgeven. Het omgekeerde zou eerder het geval zijn, want zo blijkt o.a. uit geschriften van de beroemde Gustav Rau hadden de Duitsers een immens respect voor Fransen met betrekking tot paardrijden. Niet voor niets heet de Duitse federatie tot op de dag van vandaag FN = Federation Nationale.
Maar wat blijkt: Onder de oprichtende Staten wordt Duitsland niets genoemd. Logisch, dat land was gebrandmerkt als de grote schuldige van de Eerste Wereldoorlog. Maar dat land heeft dus zeker wel via 'telepathie' ervoor gezorgd dat het FEI -reglement speciaal doelde op het Duitse begrip "Anlehnung". Ja ja en de Paus is joods.
Neen er werd een zeer uitgebalanceerde, neutrale tekst geformuleerd. Met andere woorden, om het nog maar weer eens duidelijk te stellen: 'het bit aannemen' betekend niets anders dan hoe het paard het bit in de mond en de via de teugel gegeven hulpen accepteert . niet meer en minder. Hoe die ideaal toestand is verkregen, wordt daar niet mee uitgedrukt.

En waarom werd bij eventueel een geschil over de interpretatie van het in andere talen vertaalde FEI reglement, de Franse tekst voorgeschreven en later werd daar de Engelse aan toegevoegd??? Tout court, zou ik willen zeggen; lachwekkend.

Even een vraag over het dikgedrukte: is dit nou niet precies de essentie van paardrijden? Het gaat er toch juist om om die ideale toestand te verkrijgen tijdens het rijden? Het lijkt mij juist heel belangrijk hoe die ideale toestand tot stand komt, daar gaat het nou net om. Een paard moet leren dat bit aan te nemen zodat die hulpen allemaal netjes doorkomen, de weg er naartoe is in mijn ogen dus juist waar paardrijden om draait. Dat is hier nou net de discussie.
Waar begin je volgens jullie? Even terugkomend op Enrico, want dat verhaal is voor iedereen terug te lezen: wat zou hij nu als eerste moeten doen om zijn paard naar die ideale toestand te begeleiden? Gaat hij lang en laag rijden en vandaar uit verder, beetje ala Will Feaber? Of juist iets heel anders?

Babootje schreef:

Van het tweede deel ben ik niet zo overtuigd. Een scheef paard kan niet tot een goede aanleuning komen omdat het links of rechts zal (blijven) vasthouden. Zo op het oog kan het best zijn dat zo gecompenseerd wordt dat je het vrijwel niet ziet, maar voelen zul je het zeker wel.
Voor wat betreft de para ruiters. Die krijgen volledig opgeleerde paarden tot hun beschikking waar alle knoppen opzitten. Die beginnen niet op een jong of scheef paard. Vervolgens leren die paarden zich aanpassen aan de ruiter, maar worden ze nog wel gereden/getraind door iemand die ze bijhoudt, afhankelijk van hoe gehandicapt de ruiter of amazone is.

pien_2010 schreef:

Moest wel lachen om je verhaal "kijken of de knotten nog wel goed zitten"

IpilyaNL schreef:

Eigenlijk omschrijf je dus correct wat ik bedoel, bij een para-ruiter is het paard de getalenteerde, dat zich makkelijk kan aanpassen. En natuurlijk het onbedrukte heb je ook gelijk in. Op zo'n moment heb je op het oog gezien " aanleuning" de ruiter voelt de beperking (bij zichzelf of bij het paard).

SinneJ schreef:

IpilyaNL schreef:

Eigenlijk omschrijf je dus correct wat ik bedoel, bij een para-ruiter is het paard de getalenteerde, dat zich makkelijk kan aanpassen. En natuurlijk het onbedrukte heb je ook gelijk in. Op zo'n moment heb je op het oog gezien " aanleuning" de ruiter voelt de beperking (bij zichzelf of bij het paard).

Sorry dat ik maar 1 deel quote, maar ik zie dat dus helemaal omgekeerd:

para-ruiters zijn getalenteerd (al vind ik dat een verkeerd woord, maar goed) omdat ze het paard aan hun noden en beperkingen kunnen aanpassen. Daar waar gewone ruiters hun paard op 'kracht' kunnen rijden, moeten para-ruiters het echt hebben van hun africhting.

Sorry dat zie ik echt anders en vind het bijna een kwalijke uitspraak al weet ik zeker dat je het zo niet bedoelt

vur schreef:

Ik stoor me aan de berichten van KD mbt Enrico. Ik vind het geen pas hebben om zonder zijn medeweten en goedkeuring zijn casus hier te bespreken.
Verder denk ik dat de wijsheden die hier worden verkondigd over de Fei en het bewuste artikel, eigen wijsheden zijn, maar hier worden verkondigd worden als feiten. Ik heb daar ook mijn vraagtekens bij. Misschien kan er aan bronvermelding worden gedaan? Daarnaast denk ik dat bit aannemen wel meer inhoudt dan alleen het bit en de teugelhulpen accepteren. Ik mis hier de zit- en beenhulpen. Als een paard door deze hulpen weerstand geeft in de hand, dan neemt het paard voor mijn idee het bit niet onvoorwaardelijk aan. En ja, dan kom je dus bij bij eigenlijk uit bij aanleuning.

pien_2010 schreef:

Ipilya.

Rijd je zelf met een echte beperking Ipilya zoals para ruiters/ amazone, of spreek je over beperkingen die we allemaal wel ergens hebben (zoals ik b.v. scoliose hetgeen ook een lastige is met paardrijden en waarvoor ik dus ook geleerd heb om regelmatig even mijn ogen dicht te doen zodat ik beter kan voelen hoe ik zit).

maikeltje schreef:

vur schreef:

Ik stoor me aan de berichten van KD mbt Enrico. Ik vind het geen pas hebben om zonder zijn medeweten en goedkeuring zijn casus hier te bespreken.
Verder denk ik dat de wijsheden die hier worden verkondigd over de Fei en het bewuste artikel, eigen wijsheden zijn, maar hier worden verkondigd worden als feiten. Ik heb daar ook mijn vraagtekens bij. Misschien kan er aan bronvermelding worden gedaan? Daarnaast denk ik dat bit aannemen wel meer inhoudt dan alleen het bit en de teugelhulpen accepteren. Ik mis hier de zit- en beenhulpen. Als een paard door deze hulpen weerstand geeft in de hand, dan neemt het paard voor mijn idee het bit niet onvoorwaardelijk aan. En ja, dan kom je dus bij bij eigenlijk uit bij aanleuning.

Dit laatste bedoelde ik ook te zeggen.
En om te stellen dat het niet uitmaakt wat er voorafgaat aan africhting, vind ik ook wat vaag. Men moet toch harmonisch, met respect voor het paard en zijn natuurlijke bewegingen, daar naartoe kunnen werken? En of men dat nou Duits, Frans of Russisch noemt dat boeit me niet zo.

Het gaat om de opleiding van je paard, hoe je tot een samenwerking kunt komen die het ultieme, het onvoorwaardelijk aannemen van het bit, bewerkstelligt. Met zit-, gewichts- en beenhulpen.

Dat FEI reglement geeft toch ook aan dat eea in harmonie tot stand komt in plaats van dat het paard maar doet wat de ruiter verlangt omdat er anders consequenties aan verbonden zijn? Wat heeft dat reglement nog voor betekenis wanneer iemand zijn paard (hypothetisch) naar het bit toe schopt? Want dat lees ik uit het stuk van K, de weg er naartoe maakt niet uit, als het beoogde resultaat er maar komt. Ik geloof niet dat het zo bedoeld is.

maikeltje schreef:

Dat FEI reglement geeft toch ook aan dat eea in harmonie tot stand komt in plaats van dat het paard maar doet wat de ruiter verlangt omdat er anders consequenties aan verbonden zijn? Wat heeft dat reglement nog voor betekenis wanneer iemand zijn paard (hypothetisch) naar het bit toe schopt? Want dat lees ik uit het stuk van K, de weg er naartoe maakt niet uit, als het beoogde resultaat er maar komt. Ik geloof niet dat het zo bedoeld is.

Babootje schreef:

maikeltje schreef:

Dat FEI reglement geeft toch ook aan dat eea in harmonie tot stand komt in plaats van dat het paard maar doet wat de ruiter verlangt omdat er anders consequenties aan verbonden zijn? Wat heeft dat reglement nog voor betekenis wanneer iemand zijn paard (hypothetisch) naar het bit toe schopt? Want dat lees ik uit het stuk van K, de weg er naartoe maakt niet uit, als het beoogde resultaat er maar komt. Ik geloof niet dat het zo bedoeld is.

Ook makkelijk om het geschrevene uit zn context te halen en daaraan dan je eigen draai geven.
Er zijn meer wegen naar Rome is wat K volgens mij wilde benadrukken. FEI is zoals Oji zei een wedstrijdreglement; daar wordt het resultaat van de bewandelde wegen beoordeeld.

Ik zou me daar - als niet wedstrijdruiter - maar niet al te druk over maken en eerst maar eens proberen een van beide wegen te bewandelen. Zo ver liggen ze nu ook weer niet uit elkaar is mijn ervaring. Ik denk dat je dan ook beter gaat begrijpen waar K op doelt.

maikeltje schreef:

Wat heeft dat reglement nog voor betekenis wanneer iemand zijn paard (hypothetisch) naar het bit toe schopt? Want dat lees ik uit het stuk van K, de weg er naartoe maakt niet uit, als het beoogde resultaat er maar komt. Ik geloof niet dat het zo bedoeld is.

Babootje schreef:

Ook makkelijk om het geschrevene uit zn context te halen en daaraan dan je eigen draai geven.
Er zijn meer wegen naar Rome is wat K volgens mij wilde benadrukken. FEI is zoals Oji zei een wedstrijdreglement; daar wordt het resultaat van de bewandelde wegen beoordeeld.

Ik zou me daar - als niet wedstrijdruiter - maar niet al te druk over maken en eerst maar eens proberen een van beide wegen te bewandelen. Zo ver liggen ze nu ook weer niet uit elkaar is mijn ervaring. Ik denk dat je dan ook beter gaat begrijpen waar K op doelt.

maikeltje schreef:

Dat zeg ik ook zoals je hebt kunnen lezen., Frans of Duits, dat zal me worst wezen.
Ik begrijp waar K op doelt, ook hij heeft zijn eigen interpretatie.
En ik ben nieuwsgierig wie je nou bedoelt met niet-wedstrijdruiter? Verwijs je daarmee naar jezelf of wat is de toegevoegde waarde van die opmerking? Want dat ontgaat me eigenlijk een beetje.

maikeltje schreef:

vur schreef:

Ik stoor me aan de berichten van KD mbt Enrico. Ik vind het geen pas hebben om zonder zijn medeweten en goedkeuring zijn casus hier te bespreken.
Verder denk ik dat de wijsheden die hier worden verkondigd over de Fei en het bewuste artikel, eigen wijsheden zijn, maar hier worden verkondigd worden als feiten. Ik heb daar ook mijn vraagtekens bij. Misschien kan er aan bronvermelding worden gedaan? Daarnaast denk ik dat bit aannemen wel meer inhoudt dan alleen het bit en de teugelhulpen accepteren. Ik mis hier de zit- en beenhulpen. Als een paard door deze hulpen weerstand geeft in de hand, dan neemt het paard voor mijn idee het bit niet onvoorwaardelijk aan. En ja, dan kom je dus bij bij eigenlijk uit bij aanleuning.

Dit laatste bedoelde ik ook te zeggen.
En om te stellen dat het niet uitmaakt wat er voorafgaat aan africhting, vind ik ook wat vaag. Men moet toch harmonisch, met respect voor het paard en zijn natuurlijke bewegingen, daar naartoe kunnen werken? En of men dat nou Duits, Frans of Russisch noemt dat boeit me niet zo.

Het gaat om de opleiding van je paard, hoe je tot een samenwerking kunt komen die het ultieme, het onvoorwaardelijk aannemen van het bit, bewerkstelligt. Met zit-, gewichts- en beenhulpen.

Dat FEI reglement geeft toch ook aan dat eea in harmonie tot stand komt in plaats van dat het paard maar doet wat de ruiter verlangt omdat er anders consequenties aan verbonden zijn? Wat heeft dat reglement nog voor betekenis wanneer iemand zijn paard (hypothetisch) naar het bit toe schopt? Want dat lees ik uit het stuk van K, de weg er naartoe maakt niet uit, als het beoogde resultaat er maar komt. Ik geloof niet dat het zo bedoeld is.