Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-08-14 23:30

Komt angst met de jaren?

Geplaatst door de TopicStarter : 05-08-14 23:30

Hoi allemaal,

Het valt me de laatste tijd op dat ik tijdens het rijden veel meer en vaker nadenk over eventuele gevaren en gevolgen. Dingen die ik drie jaar terug nog gewoon deed zonder al teveel over na te denken, doe ik nu stomweg niet meer. Ik denk veel meer na over de eventuele risico's tijdens het rijden dan eerst en ben veel voorzichtiger geworden. Zijn er meer bokkers die dit ervaren hebben?
Waarschijnlijk zal dit gewoon komen doordat je ouder wordt en de gevaren beter kunt overzien, maar ik ken ook een aantal mensen die hier totaal geen last van lijken te hebben en mij hierin niet begrijpen. Om mijn onderwerp nog even te verduidelijken, ik bedoel niet dat ik bang ben voor het paard waar ik op rijdt oid maar meer het bewustzijn en meer nadenken over de gevaren waardoor je voorzichtiger gaat rijden...
Ben benieuwd naar de ervaringen van anderen!

**Geplaatst**: 05-08-14 23:49

Re: Komt angst met de jaren?

Geplaatst: 05-08-14 23:49

Yep... psychologisch gezien groeit je angst naarmate je ouder wordt.. inderdaad vanwege de toename aan vervelende situaties die je meemaakt. toch maak je meer positieve gebeurteinssen mee over het algemeen... Het verschil zit em in je persoonlijkheid...

De één heeft namelijk in zijn of haar persoonlijkheid een 'stemmetje' wat over het algemeen positief is ingesteld en zegt: "ach, gebeurd iedereen..." terwijl de ander in zijn persoonlijkheid geneigd zal zijn te denken:"zie je wel, ik dacht al dat het niet goed zou gaan..." mensen met aanleg tot angsten zijn vaak ook piekeraars, mensen die proberen onraad met hun hoofd te vatten... (hopelijk volg je dit, anders klinkt dit heel raar)...

Dit is even heel kort door de bocht en in jip en janneke taal geschreven zodat ook 'jeugdige' bokkers em snappen...

De truc bij angst zit em dus voor een groot deel in hoe je omgaat met de situaties die je overkomen. Maar ook met het erkennen durven van je angst. Door jezelf voor de gek te willen houden en 'maar meteen weer iets te moeten' bouw je juist meer spanning op wat JUIST GEVOELIGE VLUCHT dieren als paarden als niemand anders oppikken.

Als de leider van een kudde gespannen is betekend dat dat de rest extra alert moet zijn wil iedereen van de kudde het overleven... Stel je een gespannen ruiter als leider eens voor, en wat doet dit met het paard?

En ja, ik herken me hierin.. niet zozeer gekoppeld aan het verouderen van mezelf.. maar sinds ik mama ben zou ik me niet kunnen veroorloven een gebroken arm of been te hebben... hoe moet ik mijn peutertje dan verzorgen?...

niks geks, alleen wanneer je merkt dat je gedachten en je angsten je handelen gaat bepalen of dat je paard anders reageert dan je gewend bent mag je me een pbtje sturen...

ik ben namelijk een eenmans zaak aan het opstarten om angstige of onzekere ruiters te coachen...

**Geplaatst**: 06-08-14 00:10

Geplaatst: 06-08-14 00:10

Even puur wetenschappelijk;
Het deel van risicos nemen in je hersenen is in je puberteit bij veel mensen verder ontwikkelt dan het deel van de gevolgen inzien. (Zoiets stond in mn biologieboek dit jaar). Hierdoor ben je instaat om meer 'risicos' te gaan nemen zonder al te veel na te denken over de gevolgen. Maar met de jaren ontwikkelt het gedeelte van de gevolgen zich ook weer bij, waardoor het weer in evenwicht komt.

Nu een stukje wat ik verwacht maar helemaal niet waar hoeft te zijn.
Bij sommige mensen kan het evenwicht tussen de gedeelten veel meer verstoord dan bij anderen. Dat is geen probleem, het wordt later toch wel (zo goed mogelijk) hersteld. Maar hierdoor ervaar je dus wel wat jij nu ervaart, met de jaren denk je over meer dingen na omdat het 'gevolg'-gedeelte zich ontwikkeld. De mensen waar jij het over hebt die jou niet begrijpen, kunnen best hebben gehad dat hun evenwicht hierin weinig is verstoord.
Het zou ook inderdaad kunnen dat vervelende ervaringen hierbij een rol spelen.

Ik merk ook van mezelf dat ik best meer risicos durf te nemen dan anderen van mn leeftijd, het kan best zijn dat ik hier over een paar jaar ook last van ga krijgen. Maar dat zien we dan wel

**Geplaatst**: 06-08-14 00:18

Re: Komt angst met de jaren?

Geplaatst: 06-08-14 00:18

ik kom er net uit even volhouden .. ik had dit na een zeer pijnlijke val tegen mijn vriend de muur aan .. nu begin ik pas weer zekerder te rijden en niet meer te denken tijdens het rijden

vestand op 0 houden wil bij mij goed helpen en inderdaad "ach het komt wel weer goed denken"

maar ik weet heeeeellll goed wat jij bedoelt

succes O:)

**Geplaatst**: 06-08-14 00:19

Geplaatst: 06-08-14 00:19

Ik ben me altijd wel bewust geweest van de gevaren. Nu niet meer of minder dan 10 jaar geleden. Volgensmij ben ik geboren met oude hersenen :')

**Geplaatst**: 06-08-14 00:25

Geplaatst: 06-08-14 00:25

Nies_ schreef:
Ik ben me altijd wel bewust geweest van de gevaren. Nu niet meer of minder dan 10 jaar geleden. Volgensmij ben ik geboren met oude hersenen

**Geplaatst**: 06-08-14 00:26

Geplaatst: 06-08-14 00:26

als kind denk je ook vaak nog dat je het eeuwige leven hebt.. je staat niet zoveel stil bij ongelukken die kunnen gebeuren.. niet allemaal

*je hebt kinderen die met een oude ziel geboren worden

*

tot je er mee te maken krijgt, of een keer wat breekt, of gewoon ouder wordt en ellende om je heen te zien krijgt..

je wordt langzaamaan zuiniger op je lijf en leden en staat meer stil bij de gevolgen van je handelen..

vroeger croste ik rustig op een pony achteruit het land vandaan naar voren toe, volle rengalop, geen halster, geen halstertouw, geen zadel, helemaal niets.. en dat domme ding stopte niet.. nee die ging vol in de ankers voor het hek (zo'n 300 meter verder) met een lift van de kont mee.. no way dat je aan de zelfde kant van het hek blijft... het was letterlijk mee springen en hopen dat je op je voeten kon landen zeg maar. ok overdreven.. de helft van de tijd bleef je wel zitten en een paar keer kwakte je frontaal in het hek omdat de kont nieeet omhoog ging.

of ze galoperde zonder af te remmen het stalletje in (deur door, links af voorbij eerste bocht, rechts af) na de deur sprong ze terug in draf.. je moest dus feitelijk je knieen optrekken als een veredelde jockey zodat de pony het breedste deel was of je knieen kregen flinke klappen van hout (niet fijn!)

ik ril nu nog bij de gedachte waar dat alllemaal fout kon gaan.. maar we hadden de dikste pret.. zowel ik als de pony als de ander die op de fries mee deed (die gewoon in een keutelgalopje naar voren ging en netjes afremde).

---

ik heb de ervaring niet, maar hoor wel veel dat op het moment dat je zelf kinderen krijgt, het 'zuinig' zijn op jezelf nog veel verder doortrekt.. immers nu heb je jezelf ook gezond te houden in het belang van de kinderen

**Geplaatst**: 06-08-14 00:33

Geplaatst: 06-08-14 00:33

@laraxxxxemma: de verstoring tussen de twee helften waar jij ht over hebt is met name wanneer er hevige overprikkeling heeft plaats gevonden op het brein ( bijv. bij een heftige traumatische gebeurtenis).. het verminderd overdenken van de risicoś gedurende de pubertijd is iets wat we allemaal mee maken, gelijk met de daarna volgende toename van abstract denken ( vooruit denken en consequenties van acties interpreteren).

Nogmaals, het zit hem meer in de persoonlijkheid van iemand hoe hij/ zij met zijn angsten omgaat... angst in de kern is een nuttig en bruikbare emotie...

en nee, niet alleen uit boeken is deze info... ik heb met patiënten met complexe trauma verwerking, depressie, verslaving en ex deliquenten gewerkt..

**Geplaatst**: 06-08-14 00:45

Geplaatst: 06-08-14 00:45

Ja, zeker weten. Niet persee angst, maar wel gevaar zien en de verantwoordelijkheid nemen.
Ik merk dat verschil zelfs heel erg met een vriendin met jaar leeftijdsverschil. Gingen laatst samen rijden, met mijn bijrijdpaard en t andere paard van de eigenaresse. Ze kende t paard nauwelijks (1x eerder op gezeten, zon 1,5 jaad geleden) en na een halfuur zag ze al een weiland waar ze wel in wil crossen. Nou ten eerste kent ze t paard niet, en dit is nou juist een paard die juist tijdje daarvoor echt nare streken kon hebben in galop. Ten 2e weet je niet van wie het weiland is, straks heb je een boze boer achter je aan en heb je een probleem. Ten 3e heb je geen idee hoe het weiland is. Straks zit t vol met gaten of geulen..
Ze heeft echt een tijd doorgezeurd, tot t eind. Ze zei nog 'ik lig er echt niet zomaar af, en als dat wel gebeurd, boeie'. Ja heel leuk, een los paard op de (drukke) weg en ruiter bewusteloos, of erger! Ik vind het nu echt ontverantwoord om met zon onbekend paard met streken, op een onbekend gebied te gaan scheuren.. Nu zag ik hier zon 2 jaar geleden het gevaar ook nog niet en deed ik dit soort dingrn zelf ook (was dan wel bij haar verzorgpaard, waar zij dus verantwoordelijk voor was). Dus dat je meer gevaar gaat zien, is zeker waar!
Maar angstig ben ik nier en zou ik nooit worden. Zo ben ik niet opgevoed en zit ook absoluut niet in mn karakter

Maar angst en verantwoordelijkheidsgevoel vind ik ook wel een heel groot verschil eigenlijk. Bij angst kan je júist in gevaarlijke situaties terecht komen. Verantwoordelijkheidsgevoel juist niet. Ik denk dan ook niet dat je sneller bang wordt (dat ben ik zelf ook echt niet meer dan 2 jaar geleden

eerder andersom), maar wel het gevaar zien en daar goed mee om gaan.

**Geplaatst**: 06-08-14 01:36

Geplaatst: 06-08-14 01:36

rhian schreef:
@laraxxxxemma: de verstoring tussen de twee helften waar jij ht over hebt is met name wanneer er hevige overprikkeling heeft plaats gevonden op het brein ( bijv. bij een heftige traumatische gebeurtenis).. het verminderd overdenken van de risicoś gedurende de pubertijd is iets wat we allemaal mee maken, gelijk met de daarna volgende toename van abstract denken ( vooruit denken en consequenties van acties interpreteren).

Nogmaals, het zit hem meer in de persoonlijkheid van iemand hoe hij/ zij met zijn angsten omgaat... angst in de kern is een nuttig en bruikbare emotie...

en nee, niet alleen uit boeken is deze info... ik heb met patiënten met complexe trauma verwerking, depressie, verslaving en ex deliquenten gewerkt..

Leuk dat je het nog wou aanvullen/verbeteren!
Vind het zelf best interessant en wat ik daar dus schrijf komt uit mijn biologieboek, maar daar gingen ze niet echt dieper erop in, en ik dacht laat ik toch vetellen wat ik weet (al weet ik nu dus meer

)

**Geplaatst**: 06-08-14 01:56

Re: Komt angst met de jaren?

Geplaatst: 06-08-14 01:56

Ik heb het van mij zelf gemerkt dat sinds is moeder ben van 2 kinderen ik veel voorzichtiger ben geworden...niet dat ik onnodig risico nam voor die tijd, maar nu voor zowel mijn paarden, mij zelf en gasten die wij rond gidsen ben ik veel strenger geworden. veiligheid staat bij ons zeer hoog. Voorheen, voor mij zelf, dacht ik er niet zo over na, maar nu denk ik veel meer na wat er in situaties kan gebeuren met de paarden en ruiter...niet iedereen gaat dus begeleid te paard op rit.... in veel gevallen loop ik mee. maar dit is meer een verantwoordelijkheidsgevoel dan angst....ik ken mijn paarden, de omgeving etc..... maar verstand komt met de jaren denk ik dan?

**Geplaatst**: 06-08-14 08:55

Re: Komt angst met de jaren?

Geplaatst: 06-08-14 08:55

Inderdaad heeft dat op jouw leeftijd te maken met de ontwikkeling van de hersenen, een beetje op de manier zoals laraxXxemma uitlegd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-08-14 16:21

Geplaatst door de TopicStarter : 06-08-14 16:21

Bedankt iedereen voor de reacties, en interessant om te lezen hoe dit ongeveer tot stand komt.
Het is niet zo dat ik bang ben om te rijden of onzeker ben over mij en mn paardje als combinatie. Meer het crossen over weilandjes wat ik vroeger sneller deed en meer van dat soort dingen...die laat ik nu mooi uit mn hoofd omdat ik denk stel dat...
Eigenlijk zoals hier in het topic al een paar keer genoemd wordt! Merk dat dit bij sommigen van mijn leeftijd nog niet zo is. Die stappen het liefst nog op de pony's die lekkere gekke sprongen maken. Ik heb dat dus veel minder dan eerder, heb nu liever de paardjes die over het algemeen wat rustiger zijn van karakter.

Het klopt inderdaad ook dat ik afgelopen jaar twee keer in een situatie heb gezeten waardoor ik ben gaan nadenken over de gevaren...toen is het gelukkig goed afgelopen en op het moment dat het gebeurde stond ik er niet echt bij stil, besef kwam wat later. Zal misschien ook daardoor komen dat ik er meer over na ben gaan denken dan. Ben trouwens sowieso iemand die veel en vaak over dingen nadenkt hoor!

**Geplaatst**: 06-08-14 16:39

Re: Komt angst met de jaren?

Geplaatst: 06-08-14 16:39

Herkenbaar. Hoewel ik altijd een "voorzichtige" ruiter geweest ben, was ik voorheen toch wat meer impuliever en roekelozer. Nu ik wat ouder ben en een ander paard rijd, denk ik ook vaker aan de risico's en zie soms in mijn gedachten echt rampscenario's( wat mij soms angstig maakt) als paard weer eens lastig doet. Komt denk ik door het bewust zijn vd risico's als je ouder wordt. Sommigen krijgen dit ook als ze kinderen krijgen/hebben

**Geplaatst**: 06-08-14 16:40

Geplaatst: 06-08-14 16:40

Nies_ schreef:
Ik ben me altijd wel bewust geweest van de gevaren. Nu niet meer of minder dan 10 jaar geleden. Volgensmij ben ik geboren met oude hersenen

**Geplaatst**: 06-08-14 21:50

Geplaatst: 06-08-14 21:50

ponieszlover schreef:
Het klopt inderdaad ook dat ik afgelopen jaar twee keer in een situatie heb gezeten waardoor ik ben gaan nadenken over de gevaren...toen is het gelukkig goed afgelopen en op het moment dat het gebeurde stond ik er niet echt bij stil, besef kwam wat later. Zal misschien ook daardoor komen dat ik er meer over na ben gaan denken dan. Ben trouwens sowieso iemand die veel en vaak over dingen nadenkt hoor!

En dat is prima, zolang je er maar grip op hebt

en dat zit wel snor als ik je zo hoor...
Angst is iets wat als een zaadje zich plant en dan steeds meer en meer gevoed word door negatieve gedachten.. tot het zo'n oerwoud is dat je merkt dat je echt handelingen uit de weg gaat of dusdanig gaat aanpassen dat je jezelf tegenwerkt.... Als je dit herkent ( maar dat geld niet voor jou TS proef ik) is het belangrijk dat je jezelf oefent in het richten op zaken die echt gebeuren, in het moment zijn noemen ze dat... ( zweef zweef... heb je hem?

... hou em vast!)

daar is niks zweverigs aan hoor... het is een beetje een westers fenomeen dat we met onze iphone, youphone, ourphone en alles wat maar phoned constant in de weer zijn. Dit wakkert juist het 'uit het moment zijn' aan. ( dus niet gericht op je omgeving en wat er daadwerkelijk om je heen gebeurd...)...

Paarden maar ook honden ( dieren die veel in contact zijn met mensen) voelen aan of jij hier bent met je hoofd of dat jij in je fantasie van allerlei gekke en voor je paard enge dingen verwacht.. Ze voelen dat je je spieren aanspant, anders ademt en herkennen dit als 'vluchtmodus'...

probeer rustig door te ademen en probeer je te ontspannen wanneer je merkt dat je gedachten weer een loopje met je driegen te nemen. Wat kan helpen is je richten op letterlijke dingen die om je heen gebeuren ( mooi zonnetje, prachtige bomen, ach wat heb ik toch een heerlijk paard!)

of een liedje zingen.. dat doet het ook nog es voor je humeur goed...

**Geplaatst**: 06-08-14 21:51

Geplaatst: 06-08-14 21:51

Je wordt nu echt volwassen ts! :')

15 jaar geleden vond ik het geweldig om een wedstrijdje te doen om zonder zadel te springen en wie het hoogste kwam en nu vind ik een sprong van 50 cm al veel te hoog mét zadel :')

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-08-14 22:18

Re: Komt angst met de jaren?

Geplaatst door de TopicStarter : 06-08-14 22:18

@rhian; Bedankt voor je reactie weer, snap inderdaad wat je bedoeld en is inderdaad ook logisch als je erover nadenkt. Wat je zegt over een liedje zingen oid heb ik inderdaad als ik op buitenrit iets tegenkom waarvan ik denk ojee...paardje ziet het nog niet eens...is dus een moment dat ik inderdaad even moet ontspannen en lalala moet denken. Je hebt er namelijk echt gelijk in dat je een overdreven reactie van je paardje anders alleen maar voedt.

@vuurneon; haha moest wel even lachen om je reactie. Vooral omdat ik vorige week maandag 18 ben geworden dus het komt dan wel heel acuut haha :')

**Geplaatst**: 06-08-14 22:21

Geplaatst: 06-08-14 22:21

Nies_ schreef:
Ik ben me altijd wel bewust geweest van de gevaren. Nu niet meer of minder dan 10 jaar geleden. Volgensmij ben ik geboren met oude hersenen

Wacht maar tot je dan straks de 30 bent gepasseerd

Vuurneon: bij mij is het precies zo.
20 jaar geleden was het: hoe gekker hoe beter.
Nu is het: hoe gekker, mij niet gezien.
Ik ben echt een schijterd eersteklas geworden. En wat niet meehelpt, mijn paard ook. Maar goed, na 6 jaar gewenning kunnen we eindelijk op elkaar vertrouwen

**Geplaatst**: 07-08-14 09:39

Geplaatst: 07-08-14 09:39

ponieszlover schreef:
@rhian; Bedankt voor je reactie weer, snap inderdaad wat je bedoeld en is inderdaad ook logisch als je erover nadenkt. Wat je zegt over een liedje zingen oid heb ik inderdaad als ik op buitenrit iets tegenkom waarvan ik denk ojee...paardje ziet het nog niet eens...is dus een moment dat ik inderdaad even moet ontspannen en lalala moet denken. Je hebt er namelijk echt gelijk in dat je een overdreven reactie van je paardje anders alleen maar voedt.

@vuurneon; haha moest wel even lachen om je reactie. Vooral omdat ik vorige week maandag 18 ben geworden dus het komt dan wel heel acuut haha

Of totaal de andere kant op kijken. Dat werkt bij mij. Ergens anders op focussen en op je ademhaling letten

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-08-14 22:30

Re: Komt angst met de jaren?

Geplaatst door de TopicStarter : 07-08-14 22:30

@Elmira30; Ja misschien is dat ook wel een goede, net doen of jij ergens anders iets ziet zodat inderdaad de aandacht bij jou blijft!

**Geplaatst**: 08-08-14 10:06

Re: Komt angst met de jaren?

Geplaatst: 08-08-14 10:06

Die tip heb ik eens gekregen van iemand. Omdat, zodra mijn paard haar hoofd al omhoog doet en iets zit, ik al spanning heb. Dit pas ik toe en het helpt echt.

**Geplaatst**: 08-08-14 11:34

Re: Komt angst met de jaren?

Geplaatst: 08-08-14 11:34

Toen ik 16 was, durfde ik alles met mijn verzorgpaard. Ik sprong zonder na te denken over hindernissen van 1.10 die we hadden gebouwd met pallets en een balk erop. Ik scheurde zonder zadel in rengalop door de wei en langs de weg galoppeerde ik erop los. Vaak ook zonder cap.
Nu ben ik 33 en ik ben een stuk voorzichtiger geworden. Springen durf ik nauwelijks meer, ik ben altijd bang dat ik tegen de palen aan kom. Cap is altijd op en de eerste twee jaar heb ik mijn paard met een bodyprotector aan gereden. Een buitenrit doe ik eigenlijk alleen in stap en soms een kort drafje. Ik heb veel mensen beroerd zien vallen en ben zelf ook wel eens vervelend gevallen. Dat heeft me ook voorzichtiger gemaakt.

**Geplaatst**: 08-08-14 11:39

Re: Komt angst met de jaren?

Geplaatst: 08-08-14 11:39

Ik denk wel dat het al in je zit of niet.
Zelf heb ik er ook last van, maar ik moet zeggen dat je er wel doorheen komt met de juiste begeleiding.
Zonder begeleiding zal het ook niet minder worden.

**Geplaatst**: 08-08-14 11:41

Geplaatst: 08-08-14 11:41

Er lopen op bokt een paar topics van "oudere ruiters" (40+). Daar is angst ook een terugkerend thema. Het wordt dus inderdaad erger met de tijd.