Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Asyaa schreef:Urielle schreef:Dat ligt helemaal aan welk paard het is, wat hij doet, in welke situatie.
Zelfde hier.
Bij sommige zegt een blik al 1000 woorden terwijl je tegen sommige moet staan (bijwijzevan) schreeuwen wil je iets gedaan krijgen.
idefix4 schreef:Ik heb één keer op het juiste moment mijn paard echt een flinke klap verkocht, toen hij me gericht wilde bijten. Hij was net hengstaf en moest nog leren wat wel en niet kon. Daarna heb ik hem nooit, maar dan ook echt nooit meer geslagen. Over het algemeen weet mijn paard hoe ver hij kan gaan bij mij. Hij gaat voor mij door het vuur en doet wat ik vraag, dus waarom dan straffen?
Mijn mening is dat een paard niet moedwillig een mens een hak wil zetten, dus als er iets gebeurt wat me niet aanstaat, kijk ik altijd eerst bij mezelf wat ik fout kan hebben gedaan om die reactie te krijgen. Wat voor gedrag wil jij eigenlijk straffen?
Maar ja, toegegeven, ik rijd met een spoortje als hulpmiddel. Ik zie dat eigenlijk niet zo zeer als straffen? Dat noem ik gewoon een hulpmiddel bij het rijden.
Maar idd, als een paard mij gericht wil bijten of slaan, dan wil ik daar nog wel eens op reageren met een schop of klap. Ik probeer daarna wel weer gewoon 'normaal' te doen tegen het paard. Een paard bijt immers niet zo maar en hij slaat meestal ook niet zo maar. Dat ik dat accepteer is wel een tweede, hangt ook van die situatie af. Meestal is een korte stemverheffing voldoende en als het mijn paard niet is, blijf ik er gegarandeerd met de handjes vanaf en blijf ik simpelweg uit diens buurt. Ik vind namelijk dat een eigenaar zelf verantwoordelijk is voor het gedrag van het paard. Wat ik niet vind kunnen, zou natuurlijk wel eens gewoon geaccepteerd kunnen worden door diens baas.
jesterlover schreef:idefix4 schreef:Ik heb één keer op het juiste moment mijn paard echt een flinke klap verkocht, toen hij me gericht wilde bijten. Hij was net hengstaf en moest nog leren wat wel en niet kon. Daarna heb ik hem nooit, maar dan ook echt nooit meer geslagen. Over het algemeen weet mijn paard hoe ver hij kan gaan bij mij. Hij gaat voor mij door het vuur en doet wat ik vraag, dus waarom dan straffen?
Mijn mening is dat een paard niet moedwillig een mens een hak wil zetten, dus als er iets gebeurt wat me niet aanstaat, kijk ik altijd eerst bij mezelf wat ik fout kan hebben gedaan om die reactie te krijgen. Wat voor gedrag wil jij eigenlijk straffen?
Maar ja, toegegeven, ik rijd met een spoortje als hulpmiddel. Ik zie dat eigenlijk niet zo zeer als straffen? Dat noem ik gewoon een hulpmiddel bij het rijden.
Maar idd, als een paard mij gericht wil bijten of slaan, dan wil ik daar nog wel eens op reageren met een schop of klap. Ik probeer daarna wel weer gewoon 'normaal' te doen tegen het paard. Een paard bijt immers niet zo maar en hij slaat meestal ook niet zo maar. Dat ik dat accepteer is wel een tweede, hangt ook van die situatie af. Meestal is een korte stemverheffing voldoende en als het mijn paard niet is, blijf ik er gegarandeerd met de handjes vanaf en blijf ik simpelweg uit diens buurt. Ik vind namelijk dat een eigenaar zelf verantwoordelijk is voor het gedrag van het paard. Wat ik niet vind kunnen, zou natuurlijk wel eens gewoon geaccepteerd kunnen worden door diens baas.
Toch is de eigenaar niet altijd verantwoordelijk voor het gedrag van je paard..
Hengten hebben aanleg om je eens flink aan je arm te proeven... Deze krijgen bij mij onheroepelijk een knal. Nooit op het hoofd, dit werkt averechts vind ik. Als ze mij voorbij walsen aan de hand, schop ik achteruit, tegen hun borst. Als ze slaan met hun achtebenen bij bv hoefsmid oid, schop ik ook terug.
En niet zacht... Dit gebeurt enkel bij een nieuw paard, daarna hebben ze respect, want ze weten hoever ze kunnen gaan.. Want ik sta altijd hoger in de rangorde dan mijn paard!
En ik geef altijd een "uhh" als commando erbij. Of een vinger knip. Dit hebben ze zo door.
De hele erge doordrammers moet ik wel eens vaker herhalen, maar dit komt zelden voor.
Beter 1 of 2 keer goed hard, dan telkens een klein tikje/ schopje.. Dan blijven ze proberen.
Schrapen enz vind ik weer een ander verhaal, negeren. Gewoon eens een uur laten staan op de poetsplaats, en andere dingen gaan doen. Ik ga dan bv mijn kast opruimen, ben wel in de buurt.
Als ze tijdje braaf rustig staan, krijgen ze weer mijn volledige aandacht.