Bokt.nl

clarence schreef:

Beste Professor,

Over de bugeltrit:

Als men op de Amerikaanse fora leest, dan kan men vaak lezen over het zogenaamde stirrupstepping. Dit wordt in Amerika echter alleen onderwezen door Karl Mikolka en zijn studenten. Karl Mikolka (http://www.karlmikolka.com) was oberbereiter aan de SRS en de laatste student van Cerha. Hij heeft dit dan ook geleerd van Cerha.
Dus... ook al bent u niet bekend met de bugeltrit, dat betekent nog niet dat het geen klassieke hulp is.
U beweert Klassiek te rijden (en ik denk ook echt dat u dat doet en ik zou uw rijden graag in persoon zien; net als ik Horsefries', Kadankovitch', en Jasmijn's rijden graag in persoon zou willen zien), maar bepaalde Mikolka studenten zullen beweren dat u niet meer dan het topje van de ijsberg heeft gezien. Daar ben ik het trouwens niet mee eens. Net als Kadankovitch laten uw berichten echt wel zien dat u er verstand van heeft.
Maar, zoals u zelf zegt, es ist die ton die die musik macht.

Ik zal kijken of ik wat meer informatie over het stirrupstepping kan vinden en dan zal ik dat hier plaatsen.

- C

clarence schreef:

Stirrupstepping:

Karl Mikolka talks a little about stirrup stepping in vol. 1, issue 7 and 8 of
his newsletter. You can find some basic patterns and explanations there. Without
going into too much detail, I can paraphrase the article by saying that the
stirrup pressure is a weight aid that is used to connect the horse's legs to the
ground. It can therefore only go through when the targeted leg is on the ground.
For the front leg it doesn't matter whether the leg is in front or behind the
vertical, since the front legs merely provide support, no propulsion.

Thomas Ritter

clarence schreef:

When Karl Mikolka first taught me his ideas about stirrup stepping I
was fertile ground since I learned my basics from a lady who is at
92 still riding and was a student of Suenig and later Oliviera. She
always taught that the weight in the half halt went into the
stirrups. When I teach stirrup stepping I warn students that if the
seatbone lightens in the saddle, the hip, knee and/or ankle are
stiff. The valuable lesson that Karl teaches is timing. I
certainly wouldnt call it "fiddling" since it allows a rather
small,aged women like myself to ride and control very large horses.

Tina in Mx.


Wrt whether stepping is an aberration akin to fiddling......Being able to
step without losing the seat and with tact is a key factor, ime. It is
simply a variation of weight influence within the movement. Like all aiding,
if it is done badly it can be detrimental to horse and/or rider but that in
itself is no reason to dismiss it completely.

Jasper

There are very few references to stirrups as aids in the literature, and most
authors seem to have used them differently from what I have learned from Karl
Mikolka. Andrade comes closest in his description.

Thomas Ritter

Bron: yahoo group/classicaldressage

Professor schreef:

Clarence,

Prachtig wat u daar naar voren gebracht heeft, maar u kunt lezen dat het een hulpmiddel is, omdat het iets makkelijker zou zijn voor niet te sterke ruiters, en zoals alles met het rijden de timing, juist over dit thema heb ik de laatste weken contakt gehadt met enkele colega´s, en daar kwamen wij allen op het zelfde punt uit, dat het een Hulpmiddel is voor niet te sterke ruiters, op sterke paarden.
Eén ding wil ik nog duidelijk maken niet Klassieke Dressuur, maar moderne Klassieke dressuur.
De Klassieke Dressuur die is verontschuldig u mij te vee, op het hogeschool rijden gefixeert.
En aangezien mijn leermeesters altijd mij voorgehouden hebben geen "speciale" trucjes te benutten aangezien dat geen "werkelijke" dressuur is heb ik deze opmerking gemaakt van de Bügeltritt, die overigens Waldemar Seunig ook anders benutte zoals ik al beschreven hadt.
Men doet zich steeds zo voor of ik zo radikaal ben, nee sommige dingen zoals Stelling en Buiging die veranderde geen van allen, daar hielden zij zich aan, alleen bepaalde kleine dingen die hadden een eigen handschrift.
En wanneer die door elkaar gehaald worden dan kan ik het niet laten om dat recht te stellen, aangezien er dan Irrewegen bewandeld worden.

clarence schreef:

Professor,

Ik denk dat het woord "weight aid" laat zien dat het meer is dan een trucje. Dat ik het doel niet begrijp en dat anderen het niet via het internet uit willen leggen betekent niet dat het geen hele precieze hulp is.

Als ik uw zin goed begrijp, dan zegt u dat u de moderne klassieke dressuur voorstaat en niet Klassieke Dressuur (die teveel op het hogeschool rijden gefixeerd is)? En dat de bugeltrit dus in het kader van de Klassieke Dressuur valt. Het lijkt mij dat alles dat de communicatie met het paard verbetert waard is om proberen te begrijpen?

Zoals ik het begrijp, en ik zal zijn newsletter gauw bestellen, is het stirrupstepping van Mikolka wel degelijk een hulp en geen truc. Maar, dit is weer semantics en daar ga ik me niet in mengen. Ik denk dat ik heb aangetoond dat er wel degelijk een klassieke fundering is voor de bugeltrit. Dat het slechts beheerst wordt door een paar selecte instructeurs is jammer voor diegenen onder ons die nog nooit met een instructeur met zoveel diepgang in aanraking zijn gekomen.

Professor schreef:

Nee ik bedoel niet dat het ook bij Klassiek hoort Bügeltritt.
Stensbeck reed moderne Klassieke Dressuur, daar is geen twijvel aan.
Stensbeck heeft de Bügeltritt een eigen tint gegeven, daarmee bedoel ik Bügeltritt het woord bestond al voordat hij het als hulp noemde, alleen hij heeft het anders bedoeld als daarvoor.
De anderen gebruiken het als een voorwaarts drijvende hulp, het zwaarder maken van het lichaam met ondersteuning door de beidezijde tegelijk de Bügeltritt (het uittrappen van de hakken) toe te passen.
Zelf verfoei ik dit van Stensbeck niet, alleen het is aan het randje.
Het is een hulpmiddel. net zoals een hulpteugel.
Het helpt maar is voor meniggeen geen gymnastieserend effekt, het valt meer onder gehoorzaam maken. Maar daar kan men uren over door zeuren, dat heeft geen nut.
Het is alleen jammer dat mijnheer Kadankovitch mij zo verkeerd begrepen heeft.
Omdat een discussie juist ook leuk kan worden wanneer men tegestrijdige standpunten heeft.
Alleen het verwisselen van vaststaande punten daar ben ik werkelijk stoer, star als hij beschreef.
Niet op hulpmiddelen of ondersteunende hulpen wat misschien een beter woord is.
Wanneer men daar mee tervreden is dan is dat ok, maar het is dresseren en niet gymnastieseren, en daarom heeft het alleen een uitvoerings effekt.

clarence schreef:

Professor,

U maakte net een onderscheid tussen moderne klassieke dressuur en Klassieke Dressuur. Wat is dan moderne Klassieke Dressuur? Hoe rijdt u? Hoe reed Stensbeck en wat doet de SRS?

Ik ben heel benieuwd welke tint Stensbeck het bugeltrit heeft gegeven en wat het verschil is met zoals het daarvoor werd bedoeld. Helemaal omdat Mikolka's methode van de bugeltrit (geleerd aan de SRS) niets te maken heeft met het gelijktijdig uitdrukken van de hakken en ook niets met een voorwaarts drijvende hulp.

Aangezien u niet precies het doel weet van zowel Stensbeck's of Mikolka's methode, hoe kunt u dan zo stellig beweren dat het geen gymnasticerend effect heeft?
U heeft er gelijk in dat een discussie pas leuk wordt als men over verschillende standpunten kan discussieren. Dus, als u mijn vragen beantwoord dan komen vast weer een stukje dichter bij de waarheid.
Hoe werd de bugeltrit voor Stensbeck toegepast?
Hoe paste Stensbeck de bugeltrit toe?
Waarom heeft zijn manier geen gymnasicerende waarde?
Ik zal proberen een Mikolka leerling te strikken om over die methode wat verdere uitleg te geven.

Hartelijk dank,

Clarence

Kadankovitch schreef:

Notities bij verzamelde galop

De geachte en oh zo nieuwsgierige Clarence heeft mij al geruime tijd geleden gevraagd iets te schrijven over verzamelde galop. Zoals gebruikelijk is iedereen sneller. Waardoor al het nuttige en belangrijke al geschreven is. Ik wil mij hier beperken (nou ja, beperken is nooit mij sterkste kant geweest) tot enkele algemeen waarnemingen en mijn persoonlijke bevindingen in het aanleren en rijden van de verzamelde galop.

Omdat ik een ietwat afwijkende hulpen-geving hanteer , voel ik mij verplicht een en ander, nader uit te leggen. Hieronder leg ik nadruk op mijn inwerking met de zit, waarmee ik mijn paarden in snelheid begrens. In wezen is hetgeen ik ga beschrijven, niets anders als een methode een paard meer attent te maken op hetgeen de ruiter met de zit doet en bedoeld. Het was Ernest van Loon die mij het volgende heeft bijgebracht. Hij noemde het : Bügeltrit. De historische achtergrond bespaar ik U.
Ik zou bügeltrit in eerste instantie oneerbiedig omschrijven als een truc (dan heb ik de Zeeredel en Buitengewoonhooggeleerde Heer Professor alvast daarover de wind uit de zeilen genomen [zeer valse grijns]).
In het begin leer ik een paard (in stap met losse teugel) , door afwisselend links, rechts op de stijgbeugel te drukken (eerst door de hele zit te gebruiken, later slechts het been langer te maken, uiteindelijk door slechts de tenen naar beneden te drukken), naar drie, vier of vijf keer, begin ik met de losse teugel hele kleine, maar geleidelijk steeds groter wordende snokjes of rammeltjes over de teugel te geven (de teugel is los, deze handeling komt du niet hard in de mond over, maar wel storend of irritant), totdat het paard stopt. Ook de bügeltrid wordt totdat moment volgehouden. Ik heb altijd een flinke lading suikerklontjes bij me. Zodra het paard stopt, krijgt hij/zij ‘n klontje. (The world provides enough for every ones need, but not enough for every horse’s greed; ik hoop dat de eerbiedwaardige Ghandi mij deze kleine speling moge vergeven). Na verloop van tijd remt een paard bijna reflexmatig. Dit pas ik dan ook toe in draf. Doordat stap en draf zeer symmetrisch zijn in de bewegingsafloop is deze ‘truc’ gemakkelijk over te nemen. Het drukken op de stijbeugel blijft een beweging dwars op de bewegingsafloop van het paard. Dus iets tegenwerkend, tegen de richting in. (Dit idee is belangrijk voor het latere begrip rond het probleem van de galop.)
Na verloop van tijd verwaterd dit een beetje, of beter gezegd, neemt het een andere vorm aan. In stap en draf volgt de zit een beweging in voorwaartse en achterwaartse richting. Bij het ‘kruis aantrekken’ geeft men een voorwaarts signaal. Een goede meegaande zit onderhoudt de impuls (idealiter). Dientengevolge zal een zit die iets achterblijft in de beweging van het paard, remmend werken. In mijn ervaring, leert een paard door toepassing van bügeltrit, sneller dat de zit een belangrijk signaal doorgeeft. In verdergaande africhting heeft het ‘even niet volgen’ van de beweging van het paard, dezelfde betekenis gekregen, als bügeltrit.
Bij galop ligt dit duidelijk moeilijker. Ik heb het gevoel dat paarden in bügeltrit niet gemakkelijk een ‘hulp’ herkennen. Toch is er een verband: Zoals ik hieronder uitleg over de draaiende beweging van de zit. Het daarmee gepaard gaande aanspringen (zie ook hieronder), zo werkt een verminderd meegaan in die beweging (of zelfs tegendraaien) ook remmend. De meeste paarden reageren er positief op, omdat de hand een functie minder krijgt; een hinderlijke functie minder, namelijk de remmende. De hand blijft meer beperkt tot het bepalen van aanleuning, houding en richting. Toch zal de hand in die optiek een bewakende en ondersteunende functie blijven behouden. Hoe grondig men er ook aan werkt, elk paard zal deze inwerking, zeker naarmate de vervraagde inspanning groter wordt, willen negeren. Het is een hulpmiddel geen TOVERMIDDEL.



Verantwoording:
Ik heb met grote tegenzin deze manier van werken hier uitgelegd. Omdat er indringend naar werd gevraagd. In de praktijk, tijdens mijn les gaat dat gemakkelijk. Dit echter op schrift te

FaberSmid schreef:

Enig zins herkenbaar voor mij bij western, al doe ik het dan zonder suikerklontjes en met halve ophoudingen, dan zacht snel schudden van de teugels. Totdat het paard terug komt in tempi, overgang of stand wat op dat moment de bedoeling is. Later goed te gebruiken voor speed controle (dan zonder halve ophoudingen, maar als het een agressieve tempi is met) , maar ik ben benieuwd of het bij dressuur en western hetzelfde uit zal zien?

Kadankovitch schreef:

Neen geachte Fabersmid,
ik kan u verzekeren het ziet niet hetzelfde uit; zoals de naam al zegt. Maar ik vat het op als een goedkeuring.
Met vriendelijk groet,
Kadankovitch

Professor schreef:

Geachte mijnheer Kadankovitch,

Daar ik even niet zo fit ben, heb ik fluchtig uw proza gelezen.
Er zitten voor mij veel herkenbare dingen in, maar er zijn ook enkele die ik verfoei, bv dat omkopen van de paarden en dat met suikerklontjes.
Maar ik kom nog terug op uw betoog, de Bügeltritt laten wij maar zijn.
U weet ik houdt niet van trucage, rijden is geen Black Magic.

Daarbij nog een kantekening, u schrijft er zijn ruiters die op verschillende manieren te werk gaan, ik denk stellig dat de men genoeg oefeningen en hulpen en combinaties van hulpen kan gebruiken om iets te bereiken, en dat juist dat combineren en het juist toe te passen en op het juiste moment dat in wezen het bewijs is dat de wat ik noem moderne Klassieke Dressuur oneindig veel mogelijkheden heeft een probleem op te lossen.
Dat moet ook wel, aangezien wij niet alleen hier te doen hebben met een paard maar ook nog een ruiter erop.
En dan te bedenken dat niet elk paard en zeker niet elk mens hetzelfde is.
Van de laatste die ik noemde is dat maar gelukkig, anders lazen wij allemaal dezelfde berichten hier op bokt.
En daarom is rijden zo mooi, men leert iedere dag weer nieuwe oplossingen, met eigenlijk de zelfde hulpen op een andere manier gegeven.

Maar zijt u maar niet bang mijnheer Kadankovitch , ik kom hier nog op terug, en vooral hoe u mijn secondant aan het inpalmen bent.

jasmijn78 schreef:

Ik vind het wel interessant, die bugeltritt.... Maar voordat ik mij er echt een goed beeld van kan vormen zie ik eerst graag in de praktijk hoe dat er uit ziet... Dat is nu eenmaal mijn manier van leren: zien en zelf doen. Iemand kan de timing van een bepaalde hulp heel precies aan mij uitleggen of ik kan het ergens tot in detail lezen, maar ik snap het vaak pas als ik het iemand op een juiste manier zie doen Daarom kijk ik ook altijd graag naar andere (dressuur) ruiters.

Voor nu doet het mij ook een beetje denken aan het volgende: toen ik mijn paard de wissels aan het leren was (of liever gezegd; toen we het samen aan het leren waren) nam ik na elke goed gesprongen wissel direct even de tijd om mijn paard uitgebreid te belonen. Hij moest immers wel weten dat hij iets goeds had gedaan... Na verloop van tijd wilde hij direct na elke wissel stil gaan staan om zijn beloning in ontvangst te nemen. En dat was natuurlijk ook niet helemaal de bedoeling. Maar ik denk dat de beugeltrit dus stoelt op hetzelfde principe (met als verschil dat de reactie van het paard dan wel bedoelt en gewild is, omdat je het bewust koppelt aan een bepaald signaal)

Absoluut

Wat is redop? Is dat zeg maar galoperen van voren en draven van achter? In dat geval is inderdaad tot meer impuls aanzetten de oplossing. Dan krijg je de drietakt weer terug. Het valt mij overigens op dat je met name in de AR-richting paarden vaak zo ziet galoperen... Maar ik heb ook het idee dat dat in die richting juist de bedoeling is? En dat men dat 'schoolgalop' noemt? En dan zie ik wel eens dat ze vanuit zo'n galop dan een pirouette rijden. Ik vind het dan meer op een kunstje gaan lijken omdat de impuls/de sprong dan dus ontbreekt, en vaak zie je die paarden dan in de aanleuning ook erg gaan zwaaien met het hoofd...

Nee, hoor. Het was erg interessant om te lezen. Ik las veel dingen die voor mij in ieder geval erg herkenbaar waren. En ik vind het ook altijd fijn om posts van mensen te lezen die 1. spreken vanuit hun eigen ervaring (en dus niet mensen trachten af te troeven met het nakwaken van theorie en geschiedenis) 2. die ergens over nadenken en hun argumenten onderbouwen en 3. die ook stellen dat hun wijze niet zaligmakend of de enige juiste is en met respect kunnen spreken over collega-ruiters (en niet dwepen met figuren uit de geschiedenis die wellicht grondleggers waren voor de huidige rijkunst, maar waarvan we nooit bewegende beelden hebben kunnen zien om te kunnen beoordelen dat men destijds ook 'practiced what they preached'

Inderdaad Daarom blijft rijden altijd zo machtig interessant. Neem al alleen maar het rijden van vliegende wissels; als je verschillende ruiters spreekt: het ene paard reageert voornamelijk op het buitenbeen, de ander met name op de zithulp en weer een ander reageert op het binnenbeen, (let op: ik heb het hier over paarden die de wissel goed beheersen en ruiters die hun hulp al zo verfijnt hebben tot het bijna onzichtbare) Ieder paard en iedere ruiter is weer anders en ik ben er ook van overtuigt dat het op detailniveau niet zoveel uitmaakt op welke hulp een paard precies en hoofdzakelijk reageert. Zolang het paard maar weet wat er van hem verwacht wordt. Daarom denk ik ook dat het voor paarden van wie hogere dressuur wordt verwacht het niet bevorderlijk is als zij steeds wisselen van ruiter. Tenzij een paard echt zo bevestigd en goed doorgereden is dat het kan dienen als leerpaard voor onervaren ruiters.

Ik weet niet of je die vergelijking kunt maken... Veel dressuurruiters die ik spreek en inclusief mijzelf vinden het ook erg belangrijk om tussendoor veel te stappen en even de hals te laten strekken. En in de moderne dressuur is voor zover ik weet het doorlopend drijven ook niet de bedoeling... Juist niet. Ruiters als Anky hoor ik juist zeggen dat zij eenmalig een hulp geven voor een bepaald tempo, en dan het been eraf halen (zoals Kadankoich omschreef) Het paard moet dan zelf begrijpen dat hij in dat tempo door moet gaan tot hij een andere opdracht krijgt. Dat er veel ruiters zijn die dit niet beheersen: ja, daar ben ik het wel mee eens. Maar dat het de bedoeling is? nee. Verder heb ik van de spaanse ruiterij niet altijd een even positief beeld... Ik vind het vaak zo opgekropt, hectisch en ruw overkomen. Maar wellicht heb ik de juiste mensen nog niet aan het werk gezien, en is hetgeen ik er van gezien heb wel niet representatief voor de spaanse rijstijl... In elke stroming heb je tenslotte goede en slechte ruiters.

Hermelientje schreef:

Ik dacht in eerste instantie dat redopp een vier-takt galop was, niet van het soort zoals renpaarden in rengalop maar zoals barokke paarden snel doen als men ze verzamelt. Maar het schijnt veel ingewikkelder te zijn. Zie dit topic van een aantal jaren geleden:

[RT-D] De redopp

Die bugeltritt om halt te houden snapte mijn pony gelijk (ik had het idee van Kadankovitch gehoord), maar ja hij snapt alles wat met halthouden te maken heeft altijd erg goed. Misschien ook mede vanwege die voerbeloningen die je natuurlijk alleen maar krijgt als je hebt haltgehouden. Alhoewel ik ook een ruiter heb gekend die haar paard in draf onmiddellijk na het gewenste gedrag een suikerklontje gaf als beloning (is meteen goede gymnastiek voor de ruiter).

Professor wat is uw probleem met suikerklontjes. De suiker of het hele principe van voerbeloningen?

Eigenlijk verbreek je met bugeltritt volgens mij de beweging links/rechts in plaats van wat de meeste mensen doen met hun zit (voor/achterwaarts zal ik dat maar noemen). Het voordeel is neem ik aan ook dat je op die manier een "extra hulp" creëert. Maar om dat toe te passen bij het verzamelen van de galop dat is nog wel een hele grote stap verder voor mij.

Overigens vond ik het interessant om te lezen wat de wetenschapper Andrew McLean in dit artikel zegt over het overschatten door dressuurruiters van de zithulpen als signaal om halt te houden:

http://www.horsemagazine.com/ARTICLES/M ... Part1.html


Wat jij zegt Jasmijn over Anky is ook iets wat ik zie als een enorm voordeel in hun aanpak. Zij probeert bovenal duidelijk te zijn en geen onnodige signalen af te geven. Dat past dan ook weer bij wat blijkt uit recent wetenschappelijk onderzoek. Bokker vur schreef dit ook al onlangs, het succes van de "Hollandse school" ligt misschien wel helemaal niet in de HF maar juist in de andere dingen die ze doen. Ook geeft Anky altijd aan in clinics dat het leermoment niet bij het laten staan van de hand zit, maar juist bij het toestaan/belonen op het moment dat het paard nageeft.

Ik ben zelf geen volgeling van één bepaalde school. Mijn overweging is altijd dat het gewoon niet logisch zou zijn dat alle goede en eerlijke ruiters zich binnen de ene school (of het ene land) zouden bevinden en alle slechte en gemene ruiters binnen een andere. Net zo min zullen alle voor mij goede ideeën zich binnen de ene school en alle slechte ideeën zich binnen de andere school bevinden. Ik vind het ook leuk en leerzaam om naar verschillende manieren te kijken en luisteren. Overigens valt mij wel op als beginneling dat er veel meer overeenkomsten zijn dan verschillen. Goed in de ene school lijkt door mijn bril gezien wel heel erg veel op goed in de andere school.

Paardentango ik ben het helemaal met je eens dat belonen een zeer belangrijk ingredient is bij het leerproces. En over gevoelens van dieren mag men gelukkig vandaag de dag weer praten, zelfs wetenschappers doen het tegenwoordig! Darwin was zijn tijd ver vooruit, hij sprak er ook al over. Heel interessant is dat onlangs is gebleken dat apen een "vriendje" kunnen herkennen en kunnen onderscheiden van een "vreemde" niet alleen in levende lijve maar ook op een foto (zelf als die foto in zwart-wit is afgedrukt).

Sorry Clarence nu ga ik zelf off-topic in jouw topic over de galop, maar de post van Kadankovitch en de posts daarna gaven weer aanleiding tot allerlei overpeinzingen.

Hermelientje schreef:

Sorry Clarence voor ons gebabbel tussendoor. Het is trouwens heel interessant wat er gezegd wordt in jouw berichten en wat deze mensen zeggen bevestigt inderdaad geheel hoe ik het zie en ervaar. Ik vond en vind het geen "truc", al maakt het mij persoonlijk niets uit of iets een truc is, als het maar helpt en duidelijk is voor een paard. Dit soort discussie doet mij altijd vreselijk denken aan mijn oma die bijvoorbeeld met grote stelligheid beweerde en ook met "argumenten" verdedigde dat je op zondag, de dag des Heeres, wel een borduurwerkje mocht doen maar absoluut geen breiwerkje.

Je kunt trouwens je berichten aanpassen ook als er iemand anders heeft gepost door op wijzig rechts onderin je bericht te klikken, volgens mij staat dat er tot ongeveer 20 minuten nadat je gepost hebt. Als er ondertussen iemand anders een bericht heeft geplaatst dan komt er automatisch in kleine lettertjes onder te staan dat je het bericht gewijzigd hebt.

@Paardentango
Deze discussie loopt eigenlijk in twee verschillende topics dwars door elkaar heen vrees ik. In dit topic en in het topic van Clarence over het verzamelen van de galop. Toen ik schreef had ik al een ander bericht van professor en het feit dat hij tegen voedselbeloningen is in mijn hoofd, daarom komt het misschien op jou wat vreemd over.

Overigens kun je ook best een clicker gebruiken zonder voedselbeloning, maar in combinatie met bijvoorbeeld een aai over de hals. De klik werkt slechts als "brug" bij het conditioneren en kan gekoppeld worden aan welke beloning dan ook. Maar ik ben wel benieuwd naar je gedachten waarom of het juist bij paarden niet zou werken aangezien het bij meer dan honderd diersoorten (en de mens) al wel effectief is gebleken.

@professor
Waarom of bugeltritt iets speciaals zou zijn als hulpmiddel voor zwakke ruiters op sterke paarden snap ik helemaal niet. Ten eerste is ieder paard of pony sterker dan de mens en een sterk paard zou dan volgens mij een paard zijn dat zijn kracht tegen de mens gebruikt. Dat lijkt mij eigenlijk de definitie van een slecht afgericht paard. Ik dacht juist dat paardrijden meer een denksport dan een krachtsport moest zijn als je het goed beoefent of is dat in de moderne klassieke dressuur anders?

FaberSmid schreef:

Hermelientje ik hoef toch niet ervaren ruiters als jullie te blijven uit leggen wat contrastelling is? Dat staat ook in de quoten, tegengestelde richting van de beweging.
Bent u van mening dat:
Buiging met stelling is?
Buiging wel of niet zonder stelling mogelijk is?
Stelling zonder buiging wel of niet mogelijk is?
Wat is volgens u buiging en wat stelling?

Ook de bugeltritt wordt verschillend gebruikt, toegelicht en uitgelegd? Professor heeft theorie en praktijk voor voorwaarts, anderen weer voor de tact en western weer voor tempi?
Wat betreft doormiddel van voer je paard belonen of omkopen, mijn zegen heeft u als het maar een gezonde lekkernij is. Mijn persoonlijke ervaring is dat het niet zo goed werkt als een persoonlijke beloning. Persoonlijke ervaring heb dan met name met wedstrijdpaarden die staken, die niet meer te rijden zijn. Variërend van stil blijven staan, achterwaarts, bokken en steigeren en ga zo maar door.
De ruiters die zich goed voelen met belonen door lekkernijen, heb ik geen problemen mee, maar dan ga ik er ook van uit dat het net zo andersom is.

Kadankovitch schreef:

Commentaar op bericht van de Professor: 03-01-10; 14u41

Geachte Professor,

This sheap is not on his four feet, zegt men in de beoordeling van jurisprudentie in common law. De door U genoemde Heren maken bezwaar puur en alleen tegen de handelswijze van een persoon: punt uit. Mijn kritiek op U is dat U via een omweg, namelijk het omlaag halen van een persoon, een rij-methode tracht te declasseren. Dat is wat mij stoort. U antwoord te vaak naast de kwestie: Het is niet relevant of Stensbeck zus of zo reed, Hermelientje had het in haar bericht waarop U antwoord, niet over Stensbeck. U hebt daar geen steekhoudende reden gegeven waarom deze methode niet toegepast zou mogen worden. Terwijl om bij U voorbeeld te blijven wel zeer steekhoudende argumenten aanhaald waarom hij, Stensbeck, de galop op drie benen niet goed vind, waarbij hij nog altijd achting betuigt voor het kunnen van James Fillis. U doet precies het omgekeerde. Juist dit gedrag heeft bij mij een degout veroorzaakt, of zo U wilt: Heeft mij danig gëirriteerd. Tenzij U hierop nog iets zinnigs te schrijven heb, is voor mij dit punt afgedaan. Het heeft geen nut mijn weerzin tegen een dergelijk manier van discusiëren, nog een keer aan U uit te leggen.


Laat het hiervoor vermelde een misselijk smaak na, voor het overige, maakt Uw gewoonte om naast de kwestie te antwoorden, een serieuze discussie onaantrekkelijk, oninteressant tot en met onzinnig.
Ook geeft U maar al te vaak helemaal geen antwoord. Een goede oplossing indien men in een discussie klem zit. Maar maakt schrijven met U onprettig. VOORBEELDEN???
Zo antwoord U Hermelientje o.a. NIET op haar, mijns inziens, terechte vragen: "Was Theodorescu trouwens in uw opzicht een (modern) klassieke trainer. Valt piaffe aanleren in het terrein op een heuvel onder werkelijke hulpen? Kunt u verschil zien tussen een paard dat de piaffe in het terrein had geleerd of één van de vele paarden die Theodorescu geholpen heeft de piaffe aan te leren met de eindeloze voorraad wortelschijfjes die hij altijd bij zich had?"
Drie vragen waarop U geen antwoord geeft of weet te geven.
Nog een voorbeeld. De vraag van Andafries, mijns inziens ook steekhoudend:
"Geachte heer professor,

Mag ik van u dus aannemen dat als men het paard beloont met een suikerklontje dat circusdressuur wordt genoemd. Niet dat ik iets tegen circus dressuur heb integendeel dar komen zeer kundigen mensen uit voort die generatie op generatie opgegroeid zijn met paarden. In mijn ogen dus echte paardenmensen.
Maar zoals ik u begrijp valt dus de Spaanse hofrijschool te Wenen dus ook uit circusdressuur wat mijn zeer vreemd overkomt. Want deze rijschool maakt ook gebruik van suikerklontje , wat ze hebben daarvoor zelfs in en rijjas een speciale jaszakje gemaakt hiervoor."
WEER GEEN ANTWOORD


EN DAN: Een mooi citaat van uw hand, geschreven aan Clarence, 03-01-10, 18u46:
"juist over dit thema heb ik de laatste weken contakt gehadt met enkele colega´s, en daar kwamen wij allen op het zelfde punt uit, dat het een Hulpmiddel is voor niet te sterke ruiters, op sterke paarden."

Gevolgd door weer een terechte vraag van Hermelientje:
"@professor
Waarom of bugeltritt iets speciaals zou zijn als hulpmiddel voor zwakke ruiters op sterke paarden snap ik helemaal niet. Ten eerste is ieder paard of pony sterker dan de mens en een sterk paard zou dan volgens mij een paard zijn dat zijn kracht tegen de mens gebruikt. Dat lijkt mij eigenlijk de definitie van een slecht afgericht paard. Ik dacht juist dat paardrijden meer een denksport dan een krachtsport moest zijn als je het goed beoefent of is dat in de moderne klassieke dressuur anders? "

Waarbij ik mij dus nu (als een soort wanhopige poging van U een aansluitend antwoord te krijgen) ook nog de vraag stel: is er een correcte rijkunst voor "niet al te sterke ruiters" en voor sterke ruiters? Dus is krachtpatserij een 'goede manier' van rijden?
Is er nog een derde manier: Voor zwakke ruiters? En een vierde: Voor heel erg sterke ruiters?

IK VERMOED DAT U OOK OP DEZE LAATSTE VRAGEN WEER GEEN DIRECT EN AANSLUITEND ANTWOORD ZULT GEVEN. Net zo min als op de vragen die al niet beantwoord hebt.
Door stelselmatig fundamentele vragen, die waarschijnlijk de kern van uw stellingen raken, niet of uitwijkend te beantwoorden, is mijns inziens een serieuze discussie weinig zinvol. Het heeft meer weg van een vraaggesprek tussen een politicus en een journalist: bij onaangename vragen, antwoordt de politicus, niet, ontwijkend, naast de kwestie of gaat op een ander thema over. Maar die discussies zijn nog boeiend omdat men daarvan kan afleiden waar de politicus in het nauw wordt gedreven. In zoverre word ik dan ook wijzer van uw 'niet antwoorden'. Maar echt boeien doet mij dat niet, sorry.
Ook hierbij geldt: Slechts indien U echt antwoord geeft op bovenstaande vragen, de onbeantwoorde en de nieuwe, is een discusie interessant. Zoniet, is wat mij betreft ook dit punt afgedaan. Ik ben al te vaak in herhaling gevallen om het U proberen uit te leggen dat men zo geen discussie voeren kan.

Deze kritiek doet overigens niets af aan het respect dat ik voor U heb als vakman.

Met vriendelijke groet
Kadankovitch

Professor schreef:

Minheer Kadankovitch,
De eerste zin die u hier schrijft geeft aan dat u het niet begrijpt wat ik bedoel.
Waarom niet gewoon navragen wat ik bedoel?
Zwakke ruiters zijn ruiters die zich niet doorzetten kunnen op bepaalde paarden, dit kan door of hun spankracht of het niet goed durven geven van duidelijke hulpen. Dus net als bij paarden een verkeerde opleiding, of te vroeg met te moeilijke opgave bezig.
En wanneer zulke ruiters op "sterke" paarden rijden, wij noemen dat Männer pferde", wanneer het paard vaak door de hulpen heen gaat (ignoreert de ruiter) heeft men snel de nijging om tot hulpmiddelen en of trucjes/foefjes over te gaan.
De grond van dit alles is meestal dat men:
1. Geen geduld heeft met de ruiter en het paard.(te snel resultaat wil hebben)
2. Dat men iets overgeslagen heeft in de Grundausbildung van het ruiter en paard.

Het is niet zo dat ik geen respekt heb voor ruiters die dit toepassen, en voor de circusdressuur, het grote verschil tussen moderene Klassieke Dressuur zoals toegepast in onze rijderij is dat men snel resultaat wil en moet hebben, tijd is geld.

Een sterk paard en dat weet u omdat u het heel juist beschrijft: Het ligt ook aan een "verkeerde" africhting en vooral in de gehoorzaamheid.
Daarom begrijp ik u niet, dat u in de ene zin dit beschrijft en in de andere mij woorden in de mond legt die ik geheel niet beschreven heb, en verondersteld mij dat???

En dan schrijft u dat ik een discussie dood maak???
Mijnheer Kadankovitch, denkt u toch eens positiever en zeker wat de ander schrijft.
U probeert mij werkelijk dingen te veronderstellen die ik geheel niet zo bedoeld en geschreven heb.
En wanneer ik schrijf dat alle andere hulpen die men nodig heeft als de bekende zit hand en been hulpen ondersteunende of hulpmiddelen zijn, is daar toch niet mis mee.
Waarom u zo extreem aggresief reageerde en reageerd doet denken of u zelf er niet geheel van overtuigd bent, en het daarom verdedigd of het heilige schending is wanneer men het als trucje/foefje betracht.

FaberSmid schreef:

Kadankovitch ik weet niet wat uw problemen zijn, uw frustraties, maar leef die niet op anderen uit. Steeds weer misbruikt u uw degen tegen de Professor. Na uw eerste persoonlijke aanval op de Professor, heeft de Professor u uitgelegd dat u het verkeerd begrepen had en het geen aanval op uw grote voorbeeld Stensbeck. De Professor schrijft feiten en zijn mening, wat u als een persoonlijke aanval opvat en als een stier op uw eigen gemaakte rode doek af stormt.
De Professor schrijft niet voor hoe anderen te rijden hebben en met hun paarden om moeten gaan. U probeert de Professor in die hoek te drijven, dat is weer zo een dooddoener. De Professor beschrijft zijn theorie, praktijk en mening over het geen wat hij net als ik heeft moeten leren. Dat u het niet met ons eens bent, dat is uw probleem maak dat niet ons probleem. U schrijft anderen vrij te laten in in zijn waarden te laten etc, doe dat dan ook en hou op met dit kleinzielige kinderlijk gedrag.
U schrijft een misselijke smaak te hebben, dan proeft u ook onze smaak. U heeft zelf ook niet alle vragen beantwoord etc, geeft u eens het juiste voorbeeld voordat u anderen kwalijk neemt.
U schrijft voor en namens ons, onder de noemer mag ik van u aannemen wat andafries heeft geschreven. Dat is weer zo een dooddoener, anderen kunnen prima voor zichzelf schrijven zo wij ook. Blijft u lekker uw paarden belonen met suikerklontjes mijn zegen heeft u, maar accepteer dat wij de paarden persoonlijk belonen.
Ik denk dat bugeltritt een zeer interessant nieuw onderwerp kan worden, gezien daar ook al verschillen in zijn. Volgens mij zitten we nu al op 4 verschillende bugeltritt, tempi verlagend, tempi verhogend, tact en zwakke ruiters? Nieuw topic openen ipv van hier door blijven door gaan lijkt mij een betere oplossing?
Van deze zin is weinig meer te merken, waardoor dat ineens gekomen is?: Deze kritiek doet overigens niets af aan het respect dat ik voor U heb als vakman.
U zal zich wellicht afvragen waarom ik wij schrijf, omdat het naar mijn mening niet correct is alleen de Professor aan te vallen. Mede doordat u ons door elkaar haalt en de verkeerde kwalijk neemt en wij toevallig eens zijn en tegen u wil niet met eens zijn.
Een discussie voeren leuk en wel, maar niet elkaar opdringen en eisen. Dat zou u toch echt beter moeten weten?