Partij 1 zegt: Spelen met je vingers, zodat het paard ontspant, soepeler wordt in het nageven en zijn bit loslaat als hij deze vast pakt. Niet zagen, dus niet het hele bit met grove bewegingen van links naar rechts trekken, maar op zo'n manier dat alleen het paard het in zijn mond voelt en het verder niet te zien is.
Partij 2 zegt: Een lichte, elasische maar stille verbinding aan de voorkant, zonder te bewegen met de vingers om het paard nageeflijk te krijgen. Daarbij van achter naar voren rijden, dus van achter bijdrijven en van voren opvangen. Problemen voorwaarts oplossen, dus mocht het paard spanning vertonen, bijdrijven van achteren, ruimte geven van voren en daarna weer wat begrenzen.
Ik ben benieuwd wat het meest gebruikt wordt?
Persoonlijk ben ik absoluut tegen de eerste manier. Spelen, friemelen, kneden of zagen is voor mij allemaal een even foute manier om het paard nageeflijk te krijgen. Een paard moet niet zakken voor vervelende druk, maar zakken omdat het zijn lichaam juist gebruikt en actief is van achteren. Als mijn paard niet los genoeg naar mijn zin is, drijf ik hem bij, geef hem ruimte van voren en daarna begrens ik hem weer, zodat hij tegen mijn hand aanloopt en daar los laat.
Wie doet het op welke manier, ik ben benieuwd?
