
Ik ben nu 3 maanden geleden gestop met een verzorgpaardje, maar ik denk nog dagelijks aan over hoe dit is gegaan..
Ik wilde even weten wat jullie hier van vinden, omdat ik er maar niet aan kan stoppen met denken

Eindelijk, ik had een verzorgpaardje gevonden! (Draver, 3,5 jaar oud, merrie) Ik was onwijs blij en ging er 4x per week heen.

De eigenaar zei dat ik op haar kon rijden, maar alleen buiten, omdat ze niet wilde dat ik in een bak ging (?Dit vond ik dus een beetje raar?) Wel was er een bak aan het einde vd weg, waar ik dus makkelijk in kon.
Nouwja, oke.. geen bak dan maar. Buiten was ze ONWIJS druk, alleen maar bokken bokken en nog eens bokken. Toen rijden gewoon té gevaarlijk werd [Ook ivm met winter, en dat ze nog 'frisser' was.] besloot ik met haar lekker een rondje om te stappen, aan de hand. Nou, ook dit was ook geen pretje, ze steigerde aan je hand en had al 4 halsters stuk getrokken. (Ook heb ik een gekneusde pols, + blauwe tenen, omdat ze er dus steeds op stond te dansen aan over gehouden, en nog genoeg blauwe plekken van rondslingerende hoefjes)
Ze stond op een landje wat van de eigenaar was, er moest dus elke dag uitgemest worden (er stonden ook nog 3 shetjes, dus dat was elke dag 2 of 2.5 kruiwagen) ook moest ik haar voeren en verder verzorgen, omdat de eigenaar zelf niks met haar paardje deed..
Maar ik hield vol!

[Ook kon het paardje nog geen galop, dus dat moest goed geleerd worden, vandaar dat ik ook in de bak wilde. Maar de eigenaar wilde dat zelf aan dr leren.. ookal kwam ze er nooit..]
Nouwja, dan niet dacht ik.. Mijn ouders/vrienden verklaarde me voor gek dat ik er mee doorging, maar ik wilde haar niet in de steek laten. ( het paardje dus

Toen het winter was, heb ik dus alleen een beetje gepoetst, gewandeld (voor zover dat ging..) en verder 4x per week alleen maar de stal uitgemest.
Ik wilde wachten tot de winter een beetje over was, zodat ze (hopelijk) wat rustiger werd, en weer lekker met haar aan de slag kon gaan. Ik had er nog steeds vertrouwen in..

NIET DUS.
Ze was nog steeds onwijs druk en gewoon niet te handhaven.
Dus.. van rijden en lekker wandelen kwam weer niks.
Daarnaast kon de eigenaar mij alleen maar afblaffen, en in het schriftje (soort logboekje wat we bijhielden) stonden alleen maar dingen dat 'het wel goed zou komen' en 'dat ik lekker kon rijden' (waar dus niks van terecht kwam.. Volgens mij besefde de eigenaar niet eens hoe druk en gevaarlijk ze was..)
Een half jaar later (nog steeds geen verbetering trouwens) belde mijn vriendin me op een avond op en zei ;
''Heey, ik heb je verzorgpaardje te koop aangeboden zien staan op marktplaats!''
Ik dacht dat ze een foutje maakte.. en ging even op marktplaats kijken.
En inderdaad, daar stond ze.. we werd te koop aangeboden als superbrave, makke, betrouwbare, rustige merrie.
[De advertentie stond toen ik keek 2 weken op marktplaats]
toen ik dat gezien had, belde ik gelijk de eigenaar op om te vragen hoe en wat..
De eigenaar zei ;
''Oooh jaa.. ik heb niks gezegt, omdat ik haar niet echt ga verkopen hoor!!''
''Ik wil alleen kijken hoeveel ik ervoor kan krijgen, ben gewoon benieuwd

Nou, ik sprong een gat in de lucht van blijdschap, omdat ik dat paardje gewoon echt wilde helpen!
2 dagen later (op een donderdagavond) stuurt de eigenaar mij een smsje;
''Hallo, ze is verkocht en word zaterdag opgehaald. bedankt dat je zo goed voor haar gezorgt heb.''
Meer niet.
Dus ik barstte in tranen uit (want, vrijdag was dus gelijk de laatste dag dat ik erheen ging)
Die vrijdag heb ik niks anders gedaan dan om het paardje dr nek zitten huilen..

Daarna heb ik nooit meer wat van de eigenaar gehoord.
mijn vrienden en moeder etc. hebben mij altijd wijsgemaakt dat ik gek was dat ik zoveel voor haar deed, terwijl ik er eigenlijk niks voor terug kreeg.. maar ik heb er altijd in geloofd

Na 3 maanden heb ik een advertentie op marktplaats gezet, om een nieuw verzorgpaardje te zoeken.
Ik kreeg gelijk leuke reacties, en zaterdag was ik voor het eerst gaan kijken naar een arabiertje (14 jaar) zondag ga ik er ook heen, en ik hoop dat ik een leuke tijd met hem beleef!

Sorrysorrysorry voor dit lange verhaal..
maar ik wilde het gewoon even met jullie delen..

Na zo'n lang verhaal, hier een foto van de draver;

Toen ik haar een tijdje had, had ik al een topic op bokt geplaatst, om tips te vragen ;
[OPG] Ik weet het niet meer.. ;o
ook hier zeiden mensen, dat ik er lekker mee moest stoppen.. maar ik was gewoon te koppig

Nog een x sorry voor dit lange verhaal.. en heel erg bedankt voor het lezen, dat stel ik zeer op prijs!

