Geplaatst 
Op zijn stalletje
We hebben weer veel gezien, geleerd en plezier gehad.
Van te voren wist ik niet goed of ik Wrangler zelfs maar mee kon nemen, want hij had gestaakt en daar had ik hem net doorgereden. Gelukkig heeft hij in dat opzicht geen pas verkeerd gezet. Wel is het rijtechnische niet voor elkaar zoals het was, helaas. Pas op de laatste dag ging hij weer wat fijner lopen zoals ik van hem gewend ben. Met de aanwijzingen van Tineke en Imke kunnen we nu weer een tijdje vooruit om hem wel weer voor elkaar te krijgen. De afgelopen dagen hebben we veel gewerkt aan ontspanning, aanleuning, rechtrichten en mijn inwerking.
Deze stills komen uit een stukje video wat op de tweede dag (onze slechtste dag) genomen is.
Van dag drie heb ik ook nog een stukje video maar daar ben ik nog niet aan toe gekomen.
Dit was dus een groot probleem. Hij kwam tegen de hand, met name in de overgangen terug. Daarnaast dus scheef (en ik ook).
Eerst dus controleren of hij naar de hand toe wilde zakken door hem naar het halsstrekken toe te rijden. Dat zakken doet hij heel fijn, maar hij blijft duwerig in de aanleuning. Zodra hij wel loslaat gaat hij ineens als een miepmiep over tempo lopen.
Dus eerst halsstrekken en daarin tempocontrole krijgen.
Beetje bij beetje moeten dan de teugels ingekort worden, zonder dat hij tegen de hand komt of duwerig wordt.
Charmant stamoment, maar goed...
Moeilijk: de draf moet wat kleiner maar met dezelfde activiteit aan de achterkant.
Zodra hij daar dan is, controleren met overgangen naar stap en naar halt of hij daar ook blijft!
Instructies van Imke. Ik moest mijn handen laag en breed wegzetten, als een bijzetteugel aan het zadel. En dan links en rechts op dezelfde hoogte, intensiteit aanpassen aan de druk die hij pakt (duwt hij links voor 3 kilo en rechts voor 3,5 kilo dan moet ik links 3,2 kilo en rechts 3,7 kilo zetten. Nou da's niet simpel...)
Ik had ook het probleem dat ik als ik met mijn handen zo laag reed, dat ik met gestrekte armen reed en daar moest een hoek in, anders zet je je ellebogen en schouders op slot. Ik snapte maar niet hoe dat kon, stond bij elk training maar te kijken hoe Imke dat toch voor elkaar kreeg en heb me laten verleiden tot de genante uitspraak (waar ik nu heftig mee gepest wordt
) :'Volgens mij heeft Imke gewoon veel langere armen dan ik 
'Maar nee, op de laatste dag gaf Tineke de gouden tip: ellebogen iets achter je lichaam. En toen ging het ineens wel
Daar moest hij naartoe, helemaal los en over de rug, zonder te blijven duwen in mijn hand en zonder het tempo over te nemen. Ja, het is te diep voor in de proef, maar dat moest nu dus voor de training.
En zodra de aanleuning voor elkaar was, kwam de volgende uitdaging: rechtrichten.
Daar moet ik de andere video dus nog even voor kijken en wat stills uitknippen.
Wat ik weet is dat ikzelf iets teveel op links zit en bij het steigeren kreeg ik hem omlaag met de linkerteugel. Daardoor reed ik nu ook nog teveel op links. Druk op de rechterbeugel, schouders en handen op dezelfde hoogte dus, maar daar moet ik nog hard mee aan het werk. Net als dat voorover zitten en kijken of zijn kop er niet afvalt
Daarnaast moet ik afrekenen met een mentaal issue: ik twijfel teveel en grijp dan niet in bij problemen. Mijn nieuwe mantra is: 'Beter iets fout doen dan niets doen, want je hebt dan iig geleerd dat het fout is wat je doet!'
Commentaar mag gerust, maar hou het vriendelijk. Ik had echt geen tijd om op alles tegelijk te letten
in deze stukjes zie je dat hij mooi gaat ontspannen, je bent weer op de goede weg!!
you go girl!!!! je hebt een heerlijk paard onder je kont. 
Dat zegt mijn instructrice ook heel vaak