Ik deed het eigenlijk, omdat hij vorige week woensdag bij mijn initiatorbrevet zo'n schrik had van de sprongen (parcour 100cm), om te testen of hij in het algemeen geen schrik had van de sprongen en voor ons beiden te bewijzen dat we het samen aankunnen.
Nou, van sommige had hij wel schrik, hij sprong ze wel altijd, maar soms een beetje in een noodsprong.

Maarja, hij heeft geen enkele keer geweigerd en daar was ik al blij om.
Hieronder dus enkele foto's en aan jullie de vraag: vinden jullie dit er een beetje deftig uit zien..
Eigen commentaar:
* Men armen zijn soms echt niet goed..
1. Nog even klaarmaken voor we echt beginnen.

2. Atlantic vond het gras echt heerlijk en probeerde het te pakken..

3. Uiteindelijk gelukt door mij er bijna af te sleuren..

4. En nu opletten om het parcour te verkennen! (Het lijkt of ik enorm trek, maar Atlantic trok tegen om het gras te pakken en dat mag niet..)

5. 1ste sprong in het parcour, 't was al zijn eerste noodsprong, daarom ook mijn houding, dan vooral mijn armen/handen, ik schaam me..

6. 2de sprong.

7. 3de sprong.

8. Dubbel (2de).

Daarna heeft mijn lesgeefster de sprongen allemaal op 100cm gezet zodat ik dat eens kon springen..
We hebben het gesprongen, vlot en zonder problemen! De eerste sprong hadden we de balk mee, maar ik gaf een beetje te laat mijn hulp voor de afzet en ie sprong dus tegen de balk..

En je raadt nooit wat mijn lesgeester toen zei.. 3 van de 7 sprongen stonden op 110cm!!! En hij was erover zonder een weigering of dergelijke! Ik was zo gelukkig!

9. 2de sprong (110!).

10. 3de sprong (ook 110!).

Ik was erg trots op mijn Hafje en m'n lesgeefster vond mijn houding goed ondanks ik een dressuurruiter bent.
Tips en dergelijke zijn zeker welkom, maar graag onderbouwend zodat ik er kan aan werken de komende maand.
x, Ticcie!