Zondag was echt zo'n lekker zondagje. Een beetje aan de websites sleutelen, wat computer werk, maar ook vooral even relaxen. Anouska had aangeboden om de paarden vandaag te doen, dus ik hoefde niet naar stal. "Ga je je straks ook even aankleden?", dringt Hans aan wanneer ik nog steeds in mijn joggingbroek rondloop. "Jaja, ik ga zo", antwoord ik. Het is inmiddels half 3 wanneer ik (nog steeds in mijn joggingbroek) op bed zit met de laptop op schoot, als Anouska me belt. "Kate, je moet even wat voor me doen", begint ze. "Het buurmeisje van mijn schoonouders moet op Westmaas starten en die belde net of ik foto's wilde maken, maar ik ben druk met de paarden dus ik heb gezegd dat jij wel even gaat". "Hoe laat moet ze starten?", vraag ik. "Drie uur, hollen dus! Hans brengt je wel", antwoord ze. "Oké, even omkleden en ik ga ernaartoe", zucht ik, waarna ik de laptop wegzet en snel in een spijkerbroek en shirt schiet. Tot zover mijn vrije zondag
...
"Typisch wat voor Anous he, om 't zo laat door te geven", mopper ik terwijl ik gehaast mijn camera in elkaar zet. "Ja... typisch wat voor Anous...", antwoord Hans met een apart toontje. Binnen 10 minuutjes zijn we op Manege Flemming te Westmaas aangekomen, met de camera aan mijn schouder stap ik uit en zet voet richting de losrij ring, want ik zie de desbetreffende pony niet in de buitenbanen lopen. Uit het niets springen ineens Ma, Anouska, Elma, Iris, Rolina & Sjoerd achter een auto tevoorschijn. "Wat doen jullie nou hier?!", vraag ik stomverbaasd. "Verrassing!", krijg ik als antwoord. "Nou, schiet op! Omkleden jij, er staat een paard op je te wachten in de trailer", ze heeft een big smile op haar gezicht. Ik staar haar aan en dan naar de rest, ik kan geen woord uitbrengen. "Krick?", piep ik zacht, maar ik weet het antwoord al. Voor ik het weten vlieg ik Anouska om de nek en sta ik midden op het erf janken
.
1: Zoals je ziet, even helemaal van de kaart!

Zoals ik de blessure 8 maanden geleden niet zag aankomen, zag ik dit ook niet aankomen! Ineens valt alles op zijn plek en realiseer ik me hoe ik met mijn ogen dicht heb gelopen. Anouska liet me Krick twee dagen voor de wedstrijd met stang en trens rijden, vrijdag veel oefeningen en de proeven van oktober/november (de maanden dat het voor zover ik wist de planning was dat ik ging starten
), zaterdag veel basiswerk en losrijwerk, onze routine voor de wedstrijd. De trailer die klaar stond op het erf, waar ik helemaal niet bij stil gestaan heb. Anouska die me Krick z'n hoofdstel helemaal liet poetsen, want die moest ze uitlenen en dan moest hij er wel netjes uitzien
. De camera's die ze mee naar stal nam 's ochtends, om zogenaamd foto's van de pony's te maken, en ga zo maar door. Alles was tot in de details uitgedacht. Ik stond zelfs pas vrijdagavond laat op de startlijst, zodat ik niet via bokt of dergelijke erachter zou komen
! Iedereen zat in het complot: Mijn ouders, iedereen op stal, Supergroom Sjoerd, zelfs het secretariaat! Mission Impossible, een geheim houden in de paardenwereld, maar Anouska die alles georganiseerd heeft kan het: Missie geslaagd
!
Nadat ik mezelf nog trillend van emoties, blijdschap en spanning in de WC heb om gekleed, schuift Sjoerd het proevenboekje onder mijn neus. "Proef 32 en 31, ik zal ze even doorlezen als ik jou was", grijnst hij. Terwijl Ma snel mijn haar doet, lees ik de proeven goed door en kom ik een beetje tot rust. Zo te zien ga ik me toch nog een beetje kunnen concentreren vandaag
. Klaar voor de strijd ga ik naar de trailer, laden we Krick uit en zadelen we hem op. Krick lijkt te weten hoe laat het is, want die staat met zijn oortjes erop blij om zich heen te kijken
2: Hij heeft er zin in! 

Met een heel apart gevoel in mijn maag bestijg ik de 1,75 m hoge Krick, die vervolgens parmantig naar de binnenbak stap. Het voelt zo goed om weer op zijn rug de losrijbaan te betreden en als ik ons in de spiegel zie, ben ik eigelijk al super trots dat ik op deze kanjer mag rondsturen
!
3: Krick bekijkt de losrijbaan even goed, Supergroom Sjoerd op de achtergrond
.

4: Losstappen (stiekem in de spiegel glurend
).

Tijd om serieus aan de slag te gaan, het losrijden kan beginnen. Ondanks de concentratie krijg ik toch telkens weer een grijns op mijn gezicht als ik langs mijn clubie rij. Anouska helpt me tijdens het losrijden, hij voelt fijn aan en ik kan er fijn aan werken.
5: Losdraven, lekker zweefmomentje
.

Dan is het tijd om naar de ring te gaan. Het regent buiten, maar ik voel de druppels amper. Zenuwachtig ben ik niet, maar ik kijk ontzettend uit naar het moment van ring betreden. Nu gaat het toch echt gebeuren, we gaan eindelijk de ring weer in
! Na een rondje in de baan gaan we van start, de proef kan beginnen
! Het eerste drafdeel gaat lekker, in mijn stap gaat Krick een beetje meedenken en zet een keertwending te vroeg in. In de galop ben ik nog een beetje onwennig. Een foutje in de wissel op de V-P lijn, in mijn eenvoudige wissel viel hij een beetje stil, bij het afgroeten vond Krick de X wel een goed plekje om te groeten in plaats van de I
. Foutjes dus, maar zeker in het draf gedeelte heel fijn in balans
. Over het eerste rondje niet ontevreden, de eerste proef zit erop
! De tweede proef ging minder dan de 1e. We maakte weliswaar minder foutjes, maar de impuls was minder en hierdoor de aanleuning ook niet zo fijn als in proef 32. Ik reed er wat minder aan en Krick werd een beetje moe, zijn conditie is immers nog niet helemaal op peil. Maar zo voor de eerste keer er weer op uit ben ik tevreden
. Krick deed zijn best, maar om eerlijk te zijn had mijn dag al niet meer stuk gekund als hij als een bambi door de ring was gegaan
.
Foto's van de proeven:
6: Schouderbinnenwaarts (kantelt het hoofd wat)

7: Serie korte diagonaal middendraf 

8:

9: (ik zit zowaar netjes tijdens de uitgestrekte draf
)

10: Uitgestrekte stap.

11: Uitgestrekte galop, mag opwaartser.

12: Stukje verder in de uitgestrekte galop.

13: Klaar in de eerste proef, aan Krick's hoofd te zien vond hij het leuk! 

14: Tweede proef, uitgestrekte galop diagonaal, beter dan in de eerste proef
.

15: Klaar en blij 

Na het afzadelen en Krick verzorgen gaan we met z'n allen wat in de kantine drinken. Natuurlijk hebben we het honderduit over het complot, de momenten dat het bijna misging, over de voorbereidingen en ga zo maar door
. Dan is het tijd voor de prijsuitreiking
. Dat we niet voor niets zijn gekomen was al het geval, maar ik mocht ook 2 keer de 1e prijs met 221 en 208 punten ophalen
! Wat was ik blij zeg, nog blijer dan dat ik al was! Na de prijsuitreiking keren we huiswaarts, terug naar Zuidland...
Hoe een normale dag een hele speciale werd, nou zo dus
. Absoluut een dag die ik niet snel zal vergeten, want ik heb er echt maanden en maanden naar uitgekeken, maar op de dag zelf had ik geen flauw benul dat het die zondag zou zijn
. Krick's blessure was een behoorlijke tegenslag voor ons allemaal, maar nu is hij er weer. Krick is terug en hopelijk blijft dat zo
!
Bij deze wil ik iedereen bedanken die aan deze dag heeft meegewerkt en niet alleen daarvoor, maar voor alles wat jullie de afgelopen tijd voor me gedaan hebben
. Dus hierbij: Ma, pa, Elma, Iris, Rolina en de belangrijkste Anouska en Hans... bedankt
!!!!
Groetjes Kate