Maar wat dan?
Ik - als rasechte dressuurprikker - ging me verdiepen in de andere wegen die naar Rome leiden (


Ik besloot een join-up met hem te gaan doen! Zenuwachtig was ik, want ik wilde het niet verpesten of fout doen, maar gelukkig staat op bokt veel info hier over en ik heb de stoute schoenen aangetrokken...
Commentaar geven - graag! NH is voor mij compleet nieuw en onbekend. Maar zoals ik al eerder zei - er zijn meer wegen die naar Rome leiden en de wegen die ik tot nu toe ingeslagen ben, kwamen steeds in een doodlopende steeg uit

Maar ik ben en blijf stiekum een dressuurprikkertje hoor!

Opmerking vooraf - ik zie er zo houterig uit omdat ik met mn linkeronderbeen in een spalk zit ivm gescheurde enkelbanden (cadeautje van Matador voor de laatste keer afvallen)
Allereerst eens stevig van leer trekken in de kraal

Voetjes van de vloer dan maar - opjagen lukte prima



Close-upje... oortje wijst naar binnen, goed teken!

Van richting veranderen, kostte in het begin wat moeite

Gaat langzamer lopen, toont nog geen interesse in mij (dat kwam vrij kort er na)

Hals gaat zakken, bijna zover dat hij naar binnen komt


Daar is tie dan, ik doe heel ongeïnteresseerd maar mn hart maakte een sprongetje van blijdschap op dat moment


Het moment nét voordat ik een neusje tegen mn schouder voelde....

Mijn dominante ruin... loopt achter mij aan als een mak schaapje .

Niet te geloven hoe snel en makkelijk dit ging... 15-20 minuten en mijn dominante, lompe paard is rustig, onderdanig en volgt mij op de voet.
Hierna kon ik hem zonder moeite weer in de wei zetten, zonder omver gelopen te worden, een duw te krijgen, of hoeven op mn voeten.
We zijn er nog niet, maar er is hoop voor de toekomst voor ons tweetjes!
