Daar aangekomen, heerlijk koffie gedronken, karren gepoetst en wat rondgelopen. Om 11:15 moesten we de eerste keer, met Reedhill's Dancing Queen in de grote limietklasse. Bij het binnenrijden in de ring ging het al mis. Ze beet op haar tong en bloedde hevig uit haar mond. Vaak kun je wel wat afvegen en het "wegmoffelen", maar we zagen al dat het dit keer geen zin had, en dat de jury het bij het rijden alsnog zou zien. De eer maar aan onszelf gehouden, en toen de jury tijdens de inspectie bij ons kwam gezegd dat we eruit reden, omdat de pony bloedde. Geen foto's dus en enorm balen!
Om half 4 moest ik met Reedhill's Mister Michael in het damesnummer rijden. Op het gemak ingespannen en een poging gedaan tot losrijden.
Hier oogt ie erg lief en rustig.

Maar ondertussen was ie enorm vervelend en drammerig!

Tja, dat is Michael op en top, kan vreselijk vervelend zijn. Niet te lang losgereden, en rustig naar de ingang van de ring "gestapt". Ging meer onder het motto "we zien wel waar het schip strandt....."
Ring ging open en ik kon mooi als eerste naar binnen rijden. Huppel huppel, op de standaard manier liep Michael weer binnen. Maar hij pakte superfijn aan, ging echt op zijn kont zitten en maakte geweldig front! Opstellen voor de jury-inspectie, en toen afrijden. Hij liep weer heel fijn. Van hand veranderen, en toen de moeilijke hand, en nog bleef hij heerlijk lopen.


Tja, en toen mocht nummer 30 binnenkomen.....eerste!

Daarna moest de eigenaar nog tweespan rijden. Rustig ingespannen, we hadden voor de verandering eens hulp genoeg. Reedhill's Dancing Queen was lekker rustig, maar in de ring bij het stilstaan toch supervervelend. Heb er nog een zere hand van.


Het bleef dus bij een tweede plaats. Bij de prijsuitrijking ontdekte ik ook wat er fout was. Bij het inspannen een leidsel niet door het oog van het gareel gedaan.

Toch wel heel tevreden, en het was een lange dag. Vooral als je op de terugweg ook nog verkeerd rijdt......