Bokt.nl

Lusitana schreef:

Het eerste dat mij opvalt is hoe je naar voren komt vanaf het bovenste geddelte van je rug. Dus je schouders en hoofd. Dat wordt rond. Veel ruiters doen dat onbewust om het "voorbeeld" te geven aan hun paard.
Anderen doen het omdat ze continue het hoofd van het paard in de gaten houden. Dat hoeft niet, het paard is goed in staat om zijn eigen hoofd in de gaten te houden en het reageert vooral op hoe je zit en wat je met je handen doet, niet op waar jouw hoofd zit of waar je naar kijkt, hoewel een paard wel zijdelings afbuigt als je je hoofd naar 1 kant draait, maar dat komt omdat dan ook je schouders licht mee gaan.

En, áls je dan het goede voorbeeld aan het paard wilt geven, zit dan fier rechtop, je wilt immers ook dat je paard opgericht gaat.
Dus BORST VOORUIT. Hoofd rechtop. Als je schuin naar voren wilt kijken, doe dat dan door je ogen neer te slaan, niet door je hoofd te neigen.

Eigenlijk moet je het idee krijgen wat je hebt als je accelereert op een motor, ik weet niet of je dat kent, maar dat je in het zadel gedrukt wordt en licht achterover komt. Zo moet je een paard voorwaarts rijden. Je moet als het waren bij elke pas het zadel over zijn schoft willen drukken.
Ik sluit wat dat betreft aan bij de poster aan die het al over voorwaarts gaan had. Dat is echt de eerste voorwaarde. En dat heeft niets met snelheid te maken, maar alles met actie/energie. Een paard kan voorwaarst zijn in een galop die langzamer is dan een lopend mens, bij wijze van spreke. Het is heel belangrijk om dat te beseffen.

Bij een paard dat snel IS, betekent dat in het begin vaak een periode waarin je harder gaat dan een ander om de energie te houden, tot je die kunt beteugelen. Je moet begrenzen, maar je moet niet gaan zitten inhouden. Dat is soms lastig. Maar gewoon bedenken dat je handen nooit terug mogen werken behalve bij een hele ophouding.

Ik ken jullie verder niet als combinatie en het is lastig om echt advies te geven, en het belangrijkste is al gezegd, en dat is dat er eerst voorwaarts moet zijn.
Je houding is in zoverre belangrijk dat als je te licht wordt in het zadel en je benen niet goed aansluiten, er weinig controle is met de zit en door het naar voren komen vanuit de bovenrug (en je kont naar achteren te steken, wat je ook her en der doet) maak je je ook onnodig licht. Het evenwicht wordt van voren gezocht en door je paard gevonden en dat is een beetje een vrijbrief voor het paard om te doen wat het makkelijkst ligt en dat is bij een snel paard sneller gaan en bij een langzaam paard slomer worden.
Probeer je heup en schouders op 1 lijn te hebben en je enkels ook op die lijn. Dat is zonder spiegel uiteraard heel lastig, maar in het algemeen betekent het dat je verder voorin het zadel moet gaan zitten en je knieën naar beneden moeten wijzen en je voor je gevoel licht achterover leunt. Je kunt het uiteraard thuis voor een spiegel oefenen zonder paard om te voelen hoe het voelt.


Maar ik wil wel ook even zeggen dat ik vooruit gang zie vergeleken je vorige topic en dat je ook een enorme inzet toont.
Je armen zijn prima, het lijkt mij dat die meeveren vanuit de schouders, iets wat veel ruiters niet goed kunnen.
Grappig dat je zelf je handen een ramp vind, want ik zie wat die betreft weinig verkeerds op de foto's.

Ik zag "handen hoger" voorbij komen, maar daarmee loop je risico dat het paard achter de loodlijn gaat duiken.
Voor waar hij is in zijn leercurve loopt hij over het algemeen in een prima frame. Het neusje mag er meer uit, maar als dat een worsteling is, zou ik daar niet mijn tijd aan besteden. Geen enkel doel moet stress opleveren. Als hij wel wat strekt als je loslaat, met name als hij ontspannen is geraakt, zal ik zeker altijd een paar rondjes met een lange (maar geen loshangende) teugel rijden in draf.
Ik zou niet zo met oprichting bezig zijn met een paard dat nog zo aan de basis van de dressuur staat.

Wat ook belangrijk is, is dat je aan buiging werkt, door figuren te rijden. Daardoor krijg je vanzelf controle over snelheid zonder daar echt mee bezig te zijn. Wel op de regelmaat van de gangen letten in de figuren.
Het voordeel van figuren rijden, behalve dat ze er lenig van worden en de balans verbeterd, is dat hun aandacht meer naar de hulpen gaat omdat het werk plots niet meer voorspelbaar is.

Overgangen kort op elkaar rijden maakt sommige paarden dribbeliger en anderen weer attenter op je hulpen. Dat is dus een kwestie van uitproberen, maar ik besteed zelf altijd een deel van een trainingssessie aan overgangen kort op elkaar rijden om een paard naar mijn hulpen af te stellen, zeg maar.

Jonge paarden en paarden zonder dresuurtraining gaan van nature op de voorhand en de weg naar verzameling en dus gewicht naar achteren brengen is geleidelijk en langzaam. (Of zou dat in elk geval moeten zijn).
Er wordt geen verzameling gevraagd in de lagere dressuurproeven. Dat veel ruiters het toch willen tonen is een ander verhaal, maar daar hoef je je niet door te laten beïnvloeden. Laat je niet gek maken. Werk aan oprichting als je daar bent op je pad en de basis (voorwaarts, attent op je hulpen, achterbenen de lijn van de voorbenen laten volgen ook op gebogen lijnen, beheerste overgangen, regelmatige gangen) bevestigd is.

Altijd pas een fase verder als de eerdere fase bevestigd is!