Geplaatst 
De komende weken mogen we uiteraard alleen stappen, maar het is iig weer iets. Vanaf januari mogen we weer wat meer doen, rustig opbouwen met draf en later ook galop. De afgelopen maanden heb ik zelf wel gereden (ook een paar endurancewedstrijden) met een Haflingermerrie van mijn stalhoudster. Ik rijd haar momenteel nog steeds eens per week, maar eigen paard - en ook eigen zadel
- is toch wel goud waard. 
Vandaag heb ik voor het eerst weer op Ret gezeten. De eerste paar minuten voelde het voor allebei wat raar, maar het was al snel weer heel vertrouwd. Het eerste wat me opviel, was dat-ie zo groot is: een Dravebier van 1.56 is toch wel een heel verschil met een Haf van 1.45!
Ret staat overigens tijdelijk op een boerderij vlak bij mijn huis. Daar ligt het weiland hoog, dus hij kan de hele winter het land op. 'Thuis' zijn de weides in de winter niet bruikbaar en daardoor kan hij alleen in de zandpaddock. (Aangevroren) blubber en mul zand vind ik alleen niet heel handig voor een paard dat aan het herstellen is van een peesblessure, vandaar deze verhuizing. Na de winter gaat hij weer terug, maar voor nu is dit een prettig revalidatieplekje.
Blauw
Na tien minuten zo goed als tevergeefs standfoto's maken - die oren wilden maar niet naar voren, we hebben één gelukte foto - zijn we maar gaan opzadelen. Toen hij de pony's in het weiland aan de overkant zag, bleken zijn oren ineens wél in een ander standje te kunnen.
Nog meer blauw
Niet de beste foto, maar hij mag in deze serie niet ontbreken: ik zat net in het zadel en Ret liet blijken dat hij veel zin had.
Na een paar honderd meter zag het er al een stuk relaxter uit:
Hoe blij ben je dan?
Hé, een zandpad. Zand? Dat betekent draven, toch?
Jammer Ret, nog een paar weekjes geduld.
Bij het clubhuis van de rijvereniging even in de ruit kijken naar het spiegelbeeld van een Kiwi op een Dravebier
*prrrrrfffffff...* LEKKAH!
Nog steeds blij
...en terug naar stal
, suc6 verder! 
