Tja..heb ik verwerkt dat Julius dood is. Nou ik heb er vrede mee.
Maar soms als ik aan hem denk dan stromen de tranen over mijn wangen. Al die dingen die ik nog zo graag met hem had willen doen, Die uren door bos en heide....
Volgens mij kun je het nooit helemaal verwerken als je dierbare ineens, veel te jong, komt te overlijden. Zo plotseling, zo onverwacht...