Toen ik begon was ze 9 maanden, en schuw, eenkennig en zat helemaal in de dreads, en was niks gewent.Ik ben er een jaar lang elke dag geweest en haar van alles geleerd, voetjes geven, stilstaan, halster om, meelopen,...
ze sloeg altijd met haar voorbeentje als ze ongeduldig werd (en dat was vaak) dus ik leerde haar pootje geven *als een hond
* en ze hield op met slaan maar stond gewoon wat vaker met dat beentje omhoog We vertrouwde 100% in elkaar en ik mocht alles bij Pienke en Pienke bij mij. Mij gaf ze lief kusjes, terwijl andere beet ze *de bitch
* mij gaf ze lief pootjes, terwijl andere mepte ze meer...Sinds dat ik Tos heb (ook al weer een jaar) heb ik helaas veelste weinig tijd voor Pienke maar ga nog regelmatig langs en nog steeds begroet ze me met een hinnikje
Ze is mijn schatje en ik heb altijd hard geroepen:"Als ze te koop komt koop ik haar" Aangezien de eigenaar lang zoiets had van:ik verkoop er niet, kon ik dat makkelijk zeggen volgens me ouders.
Ik was er heilig van overtuigd...
Maar gisteren ging ik er weer ff langs en sprak de eigenaar,
die vroeg of ik niet een shet wou kopen *
NEE! zeg dat het niet waar is*Pienke is te koop en Kim waarschijnlijk ook...
Mijn meissie!
Ik heb het er uiteraard meteen met me ouders over gehad, dat ik alles zelf betaal... Maar
het mag niet Aan de ene kant is het ook wel zo eerlijk, ik heb Tos, en daar heb ik me handen vol aan... Pienke is gedekt, en dan zou ik dyus over een jaar met een veulen zitten waar ik aan gehecht ben wat ik moet verkopen...
Maar, mijn lieve meissie...
*Als ze nou maar bij elke potentiele koper de bitch uitblijft hangen }> *
