Het idee dat Erik Laarakkers beter met dieren dan met mensen om kan gaan, had ik ook Promtertje.
Rob van Wessum begon ook met de opmerking: de meeste problemen van de paarden zitten niet in de rug maar op de rug. M.a.w. de schuld ligt vaak bij de ruiter. Maar door zijn manier van vertellen, kwam het heel anders over, dan het verhaal van Erik Laarakkers. Tijdens het verhaal van Rob van Wessum, reageerde een aantal mensen op een manier van: moet ik eigenlijk nog wel op de rug van een paard gaan zitten? Dat was natuurlijk helemaal niet de bedoeling van zijn verhaal. Aan het einde benadrukte hij, dat het allerbelangrijkste van paardrijden is, dat zowel paard als ruiter er plezier in hebben. En ik denk dat hij zijn kritische verhaal zo een positieve draai weet te geven. Hoewel het verhaal van Erik ook boeiend was, zou het leuk zijn als hij er ook een wat positievere draai aan zou geven.
Maar ik vond het wel boeiend om het verhaal vanuit verschillende invalshoeken te horen.