Omdat ik toch een beetje een knagend gevoel bleef houden heb ik voor de kerst toch maar de knoop doorgehakt en Guinness eens goed laten onderzoeken. Sinds september/oktober vertoont ze erg chagerijnig gedrag, ze heeft laatst 3x koliek gehad in 1 week (waarvan achterna 2x door het eten van coniferen) en soms trapt ze de laatste tijd/legt de oren in de nek bij het aanraken van de flanken/liezen, deed ze voorheen nooit, in enige mate hengstig heb ik haar nog nooit gezien. Op zich dacht ik niet echt dat er wat aan de hand was, maar dat knagende stemmetje in mijn hoofd hield maar niet op: stel dat er toch iets is..... Een kennisje van mij heeft een trailer, dus Guinness opgeladen (ze liep zonder enige aarzeling als een lammetje achter me aan de trailer in, ach ze is toch wel erg lief ) en een hinnikende Salvator alleen achtergelaten op stal.
Op de praktijk is ze uitvoerig opgevoeld, wat ze niet bepaald leuk vond, tja, ze had natuurlijk ook ervaring na die 3 koliekaanvallen . Gelukkig stond ze in de opvoelbox en was de dierenarts dus veilig. Ook met de scan heeft hij nog uitvoerig gekeken en alles zag er perfect uit. Daarna haar nog eens helemaal afgetast, ook niks mis. De dierenarts vond haar er mooi en levendig uitzien Bloed onderzoek was dan ook zeker niet nodig (is bovendien van de zomer ook al uitgebreid gedaan)

Oftewel toch proberen wat meer met haar te werken en af en toe eens een flinke trap onder de kont geven (ik geef toe, ik ben een watje) en misschien voelt ze zich wel weer vrolijker als de zon in het voorjaar weer gaat schijnen en ze weer lekker op de wei mag.
Ben blij dat mijn "stemmetje" nu in elk geval weg is