Hebben jullie dat ook een hele lieve vader, die je paard doet als je ziek bent of niet kan?
Het begon zo: Hij wilde niets weten van paarden. En ik mocht niet eens van een pony dromen...
Uiteindelijk kreeg ik toch een pony ( ) Erg leuk natuurlijk en mijn vader begon hem steeds leuker te vinden

Toen was ik een dagje ziek, en hij stelde zelf aan mij voor of ie Djedda moest longeren.
(hij had het nog nooit gedaan)

Nu doet ie dat nogsteeds en het gaat steeds beter
Eerst gaat ie longeren en dan laat hij Djedda losspringen (wat ie erg leuk vind) En dan mag hij ook nog rollen.

Als ie dat heeft gedaan krijgt ie wat natuurlijk wat lekkers, ik geloof dat Djedda mijn vader ziet als een wandelende voerbak

Ik had dit echt niet kunnen denken 2 jaar geleden....

Hebben jullie ook een lieve vaderd ie je paard doet als je niet kan?
Laat het weten!!

Mijn vader wil altijd helpen als ik het vraag. Hij vindt paarden ook super, maar longeren enz doet hij niet meer, omdat ik jonge onstuimige paardjes heb en hij zelf niet meer één van de jongsten is.
Maar voeren wil hij wel doen. Mijn moeder vindt ze van een afstandje wel leuk.

Ik heb ook een hele lieve pap. Hij heeft mij de paarde-genen meegegeven

jantina schreef:

Ik heb ook een hele lieve pap. Hij heeft mij de paarde-genen meegegeven

haha
Ik heb het van mezelf. niemand in mijn familie heeft "paardengenen"

hey
de laatste tijd begint mijn vader mij ook veel te helpen. Hij heeft altijd wel graag paarden gezien en heeft ook nog gereden (héél lang geleden )
Maar onlangs had ik een ontstoken gewricht in mijn rug (tussen ruggengraat en bekken) en dan heeft mijn vader veel geholpen met uitmesten enzo. Nu nog, als ik 's avonds alleen maar even langsga om de stal te doen en eten klaar te zetten, dan mest hij voor me uit, en hoef ik alleen de kruiwagen weg te brengen
Als hij zou kunnen, zou hij ook nog elke keer achter ons aan rijden wanneer we naar de manege stappen "tis toch zo gevaarlijk op de baan" (ok is wel zo maja)
Longeren doet hij nog niet, hoewel Gigi wel heel makkelijk te longeren is.
xxx

Helaas niet... mijn vader moet niks van paarden hebben.... hij heeft Banjer in 2 jaar misschien 4 keer gezien...

Gister kwam Banjer met haar neus naar hem toe... paps angstig achteruit.... "Ga weg!! Vera, haal dat beest weg!!!" hehe... en Banjer wou alleen in zijn zak ruiken of er een snoepje in zat.... :D

Mijn pap is ook een lieverd, als wij een weekend weg
gaan of op vakantie gaan dan komen hij en mam
op ons huis en de beesten passen

Als ik ziek ben doet hij de stallen uit en verzorgd ze. Hij hoeft ze niet te longeren ofzo.
S morgens voert hij ze en zet ze ook als ik niet thuis ben buiten en binnen.
Gaat mee op concours en soms mee naar de manege.

Mijn pa is helemaal paardenfanaat alleen zo lui als ik weet nie wa. Hij vind alles prima zolang hij geen bal hoeft te doen!
Mijn moeder daarentegen is zoo lief! die was onzettend bang voor paarden en heeft zich over haar angsten heen moeten zetten omdat ze sochtends moet voeren! Nu ook zijn de leidingen bevroren en helpt ze me ook savonds mee water geven! Echt een supermam!

ik heb mijn paarden bij m´n vader achter het huis staan, ik heb zijn complete schuur ingepikt voor de stallen en koets, op z´n parkeerplaats staat m´n trailer en van een slaapkamer op de benedenverdieping heb ik tuigkamer gemaakt
Bovendien voert hij s´morgens en gooit hij ze naar buiten zodat we daar geen omkijken naar hebben.
We mesten zelf wel uit en doen ze weer naar binnen.

Ik had de liefste vader en de beste vriend die je je maar kunt bedenken....hij is 8 july 2001 plotseling overleden.

Ik mis hem. Maar gelukkig heb ik Blizz.

Het was mijn vader die me als 6 jarig hummeltje op een shet zetten en me besmette met het paarden virus. Het was de erfenis van mijn vader die me in staat stelde om Blizz te kopen. Misschien een beetje off-topic, maar ik wilde het even kwijt..

Dank je lieve pap....

Mijn vader is een boerenzoon, maar heeft niet echt iets met paarden. Ik denk dat hij, als het echt nodig zou zijn, het hoognodige zou doen. Maar zijn hart zou hij er niet aan verpanden.

Ik ben trouwens de enige met paardengenen in de familie. Ik denk zomaar dat het een generatie heeft overgeslagen, mijn grootvader was er wel altijd weg van....

Bij mijn vader worden alle paarden rustig...hij heeft me echt al vaak 'gered' op concours, tijdens het opzadelen liep ik eerder altijd te stressen en dan was m'n merrietje tenminste enigszins rustig omdat hij erbij stond.
HIj groomt elke wedstrijd, chauffeurt elke dag naar de manege, videoot m'n proefjes en ook wel eens de les, voert als m'n broertje en ik er allebei niet zijn, zet de paarden buiten als dat nodig is.....enz. Onze paardenhobby zou niet mogelijk zijn zonder m'n vader!

Mijn pap is ontzettend leif voor Ynse en als ik het zou vragen dan zou hij me ook meteen komen helpen.
Voorlopig kan ik steeds een beroep op hem doen als Yns verplaatst moet worden dmv een sleurhut

Ooooooh wat een lieve pappies allemaal!! Mijn pap is wat dier ongewild onvriendelijk bij tijden dus nee...

Mijn pap wil me heel af en toe wel ergens naar toe brengen. En daar ben ik hem heel dankbaar voor. Maar Den zelf op de trialer zetten of mee nemen, dat is niets voor hem. D'r zitten geen wielen onder en kan geen benzine in .
Maar als ik het financieel niet zou redden met Den of wat dan ook zou hij me wel willen helpen. Ik heb dat gelukkig nog nooit nodig gehad.

Mijn vader is ook mee gegaan toen ik Jaike op ging halen en toen ze gekeurd moest worden in Slootdorp.
Bij de keuring was er sprake van dat ze zomerexceem zou hebben, tegelijkertijd toen dit me verteld werd was mijn vader buiten aan het
stappen met Jaike.
Hij had nog nooit van zijn leven een paard vast gehouden, daar liep hij al kletsend met haar en ze luisterde braaf naar hem.

Dit was doorslag gevend voor mijn keus of ik haar zou kopen ondanks
dat ze misschien zomerexceem zou hebben
Inmiddels is een groot deel van haar staart aangegroeid dus weg met
de zomerexceem!!!!

Toen ik nog thuis woonden en mijn paarden vlakbij huis stonden zag mijn vader ze als stress therapie. Hij had op dat moment een erg drukke baan en zat midden in een reorganisatie. Om stoom af te blazen ging hij vaak 's avonds of in het weekend naar de wei om te mesten...
Dat vond ik wel heel lief van hem!
Nu wonen we te ver uit elkaar, maar hij komt nog regelmatig een lading hooi en stro brengen.

Mijn vader heeft eigenlijk niks met paarden, hij heeft er nog nooit opgezeten zelfs. Gelukkig heeft hij wel iets gedaan met mijn passie voor paarden, namelijk jarenlang mijn lessen betalen.
Hij kan het wel goed vinden met mijn paard, ik weet nog wel dat hij hem een keertje vasthield na een proef en mijn paard was nogal hupsig en begon spontaan te springen en te bokken op zijn plaats, mijn vader stond doodkalm met een teugeltje in zijn hand te wachten tot beestje klaar was met gek doen, dat was echt heel grappig en vooral de diepe zucht van allebei .
Af en toe doe ik een wedstrijdje in de buurt van waar mijn vader woont en dan komt ie ook wel kijken om te vertellen dat hij het allemaal prachtig vindt.

Mijn pap ment zelf al een aantal jaren met paarden (dankzij mij ) en als ik nu es niet kan gaat ie ook wel es.. Hij was bij het zoeken van een pony nog enthousiaster aan het zoeken dan ik.. En hij is ook harstikke blij met Ewald, net als ik

Mijn pa heeft er niet zoveel mee, hij vind 't wel grappig. Maar hij zal er geen tijd of geld in steken. Alhoewel, hij heeft wel mijn poetskist gemaakt en hij is ook heel creatief met oude hoefijzers!

Hij heeft er pas wel een keer opgezeten, in zijn oude kleren en met zijn haren (wat íe nog heeft) overeind. Let ajb niet op mij, ik sta er ook niet charmant bij

nee, zo'n vader heb ik niet.
Maar gelukkig ben ik met een heel lieve man getrouwd die alles voor mij en mijn paard doet. En die iedere wedstrijd die ik heb een beetje wit om de neus wordt tijdens het opzadelen

Mijn vader vind het ook wel leuk, hij wou eerst zelf ook gaan rijden maar sinds hij er in de vakantie vanaf gevallen is heb ik hem er niet meer over gehoord
Hij doet niet Sher als ik niet kan, om te beginnen is hij er dan meestal ook niet en bovendien is hij veel te lief voor der. Als ze hem bijt of wat dan ook is alles wat hij doet zeggen: "rustig maar meissie, dat is toch nergens voor nodig?". Dat weet Sher ook, en daar maakt ze heel erg misbruikt van }>

Op t begin moest mijn vader er ook niet veel van hebben. Hij vond het wel leuk enzo maar nee verder neit.
Nu kan ik ook vragen of ie met Camilla wil gaan wandelen of haar in de wei zetten als ik niet kan.
En uiteraard gaat ie ook graag met Onyx wandelen. Handig zon papa.

ik heb ook een hele lieve vader
bijna elk weekend crossed hij mij en magned wel ergens naartoe
hij gaat hindernissen maken, heeft haar stal gemaakt, en vergroot
en heeft de bak aangelegd
een weiland gehuurd
en nog veel meer
lang leve lieve vaders!