Geplaatst 
Na 3 wken voor mijn paard te mogen hebben gezorgd, kwam ik in het ziekenhuis terecht. Gelukkig was er gelijk plek bij de africhtingsstal, waar hij eigenlijk 2 weken later pas naar toe zou gaan. Het begin begon dus al vol dikke pech.
Nou eindelijk zelf hersteld te zijn en eindelijk te kunnen gaan genieten van m'n ventje, kon hij mee naar huis. Omdat hij pas 1 x op de trailer had gestaan, ging ik hem vanmorgen dus nog even rijden. In alle rust. Helaas had meneer een nieuw trucje verzonnen.
Als ik nou eens heel veel vaart maak, mij hoofd naar beneden doe, dan komt mijn baasje uit het zadel, en dan sta ik ineens stil. Zou ze het leuk vinden???
Tja dikke pech dus, vrouwetje vond dat niet zo heel leuk. Ze viel eraf....
Nu staat dus puntje bij paaltje, m'n ventje eindelijk na 3 maanden thuis... en ik zit nu thuis, met een gebroken vinger!!!
Ohhhh wat zijn paarden toch leuk
Moest het ff kwijt, zo nu ik het schrijf kan ik er nog wel hartelijk om lachen. Het is ook zo'n flapdrol ook he!
gr
