Momenteel heeft mijn Groninger Folkert een peesblessure.
Deze blessure en tevens de dood van de vader (Darwin) van mijn vorige paard Kevin heeft bij mij een heleboel (nare) herinneringen naar boven gehaald met betrekking tot Kevin.
Dit paard zijn wij door een peesblessure en gescheurde kniebanden kwijtgeraakt waar ik heel veel moeite mee heb gehad.
Ik ben nooit echt in staat geweest om dit eens op papier te zetten, maar nu dit alles weer naar boven komt vond ik het toch nodig om dit nu maar eens wel te doen.


Kevin


11-05-1992 - 19-02-2001


--------------------------------------------------------------------------------

Kevin werd in oktober 1997 door ons aangeschaft nadat we hem tijdens een carrouselwedstrijd bij Hippisch Centrum in Uitgeest hadden zien lopen, het was echt liefde op het eerste gezicht.
Ondanks dat we op zoek waren naar een wat ouder paard (het zou ons eerste eigen paard worden en zoveel ervaring hadden we nu ook nog niet) besloten we na grondig uitproberen en goedkeuring door Ton Monhemius van Manege Spaarnwoude te Halfweg (NH) waar wij al enige tijd reden, tot aankoop van dit prachtige paard.

Kevin bleek een vreselijk lief paard te zijn met fantastische gangen met ook nog eens een erg goede afstamming (Darwin en Doruto).


Darwin 1985 - 2002 en Doruto 1962 - 1988

Deze afstamming was ons in de eerst instantie volkomen onbekend, we waren immers op zoek naar een leuk paard dat goed bij ons zou passen, maar gelet op de goedkeurende reacties van omstanders dit was toch wel mooi meegenomen.
Een wat mindere kant van Kevin was dat hij wel wat Doruto-nukken had meegekregen.
Hij bleek niet zo werklustig te zijn en dan moest je toch wel eens gebruik maken van je rijzweep wat wel eens een paar nare bokken kon opleveren (en die waren bijna nooit uit te zitten….).
Ondanks dit hadden we toch een erg fijn paard aan hem.

In juni 1998 liep hij tijdens zijn vakantie in "Costa del Weide" een peesblessure op wat een lange lijdensweg voor zowel hem als ons bleek te worden.
Na een scan door dierenarts Hans Kosters bleek de oppervlakkige buigpees linksachter te zijn beschadigd en werd hem een genezingskans van 50% gegeven.
Vanaf dat moment was het enige dat we konden doen tweemaal daags stappen en op deze manier de winter door te komen zodat hij in mei 1999 voor verdere aansterking op een stuk land kon worden gezet.
Ook heeft Kevin in deze periode fysiotherapie en ultrasone behandelingen gehad van Linda Kleijn wat erg goed bleek aan te slaan.
Na opnieuw te zijn gescand door Hans Kosters voordat Kevin naar het land ging bleek dat de pees helemaal was genezen en dat mede door de inzet van Linda Kleijn er totaal geen sprake was van littekenvorming.
De pees bleek nog wel erg kwetsbaar, maar dit zou moeten aansterken door de komende weidegang.

We hadden in de omgeving van Uitgeest een mooi stukje land gevonden waar ook nog een ander paard en pony stonden zodat hij niet alleen was.

[img]http://groups.msn.com/_Secure/0UwDeAvUZ5FBsYUuJk85l!UiCLgfXRHz9yc5Mnx5gRxv0xJl1j7e2X2Ba2M3ksHBUt*1ASxjsU34dA2Gkuff*fXS2EV*xIJI8mTGeQDssKCA3E4H8P0j54RY1pKFh48AM/kevkaart(2).jpg?dc=4675306044238212115[/img]

Kevje heeft zich hier prima vermaakt en toen hij in oktober weer op Manege Spaarnwoude terugkwam bleek hij helemaal te zijn genezen, we waren echt dolgelukkig.
Vanaf dat moment moesten we weer langzaam beginnen met de opbouw van hem, want er zat na bijna anderhalf jaar geen spier meer op z'n lijf en ook moesten we op advies van de dierenarts erg voorzichtig gaan starten met het belasten van de pees om opnieuw beschadigen te voorkomen.
Deze opbouw ging best wel voorspoedig en in het voorjaar van 2000 was hij al weer redelijk de oude.

We hadden al weer hele plannen met hem totdat half 2000 het noodlot toesloeg…………
Kevin kwam in zijn box vast te liggen waarna hij linksachter kreupel ging lopen.
Onze eerste gedachte was zijn pees, maar die bleek helemaal in orde te zijn.
Het probleem leek uit het bovenste gedeelte van zijn been te komen, maar de dierenarts kon na diverse onderzoeken niets vinden.
We besloten dan ook om een nader onderzoek te laten uitvoeren door paardenkliniek Bosch en Duin alwaar als diagnose werd gesteld dat Kevin atactisch was en dat we er beter aan deden om hem te laten inslapen.
Dit was na alle moeite die we al hadden gedaan natuurlijk een ontzettend grote klap waar we echt kapot van waren.
Toch besloten we om een second opinion te vragen en besloten - mede op verzoek van dierenarts Hans Kosters - om Kevin naar dierenkliniek Emmeloord te brengen.


Dierenkliniek emmeloord

Hier werd een reeks proeven gedaan waarna bleek dat hij absoluut niet atactisch was, maar dat er sprake was van beschadigde en gescheurde kniebanden.
Dit kon mede gebeuren omdat hij door de peesblessure zoveel spieren was kwijtgeraakt en daardoor veel kwetsbaarder was geworden.
Middels een operatie door Drs. Frerik ter Braake werd getracht om dit zo goed mogelijk te herstellen waarna er opnieuw een revalidatieperiode begon waarbij werd aangegeven dat binnen een bepaalde periode een zichtbare verbetering zichtbaar zou moeten zijn.
Ook werd ons medegedeeld dat indien dit niet het geval zou zijn genezing nooit meer zou lukken en we er goed aan deden om hem alsnog te laten inslapen.
Eind december 2000 bleek dat van genezing inderdaad geen sprake was en hebben we begin 2001 het moeilijke besluit moeten nemen om afscheid te nemen van Kevin, een paard die ons ondanks alle narigheid ook zoveel goeds heeft gebracht en voor mij tijdens een moeilijke ziekteperiode van mijzelf een maatje voor het leven is geworden.
Op 19 februari 2001 hebben we hem laten ophalen, dit besluit was één van de moeilijkste beslissingen in mijn leven.

[img]http://groups.msn.com/_Secure/0UQCvBMsYvvOQtI5MXsHHNBROg3yRlq9vRGzmI!EFBfTVQF7ILfFMCQUfHobu!oQVwUcTOAul7rLFQi4eNQgyaAPWxUwdNhClZEE1K!1VuNqI*xVY*uriqdhlAW41uwsW/Kevin3(1).jpg?dc=4675306044160314134[/img] [img]http://groups.msn.com/_Secure/0UQDeAswYCPTpjbQu!0kEgSUDUrfZDSOgdz*fTEy8pCIenSIBA*ap3F!dKAprmyp7TeJZM8rdfvKJBTm6QwcqDSAP!WucnMK7K5*oH6VCHZviRLezZMlgCX!k33dmQ2eT/Kevin4(1).jpg?dc=4675306044176491844[/img]

Kevin, mijn kereltje, het ga je goed in de paardenhemel, wij blijven achter met de troost dat we alles hebben gedaan wat in onze macht lag………………………….




Betreffend stuk heb ik (incl. links) ook op mijn website gezet, het adres is: http://groups.msn.com/paardenenmensport/kevin.msnw

Ik kende het verhaal al een beetje, maar het is nog steeds ontroerend te lezen dat iemand zo van zijn beestje kan houden..

Volgens mij heeft Kevin een prachtige plek bij jullie gehad..

Hoe is het met donderstraaltje Folkert?

meis, de tranen schieten me in de ogen. Kevin (en alle opvolgers) heeft aan jou een fantastische eigenaar! goed dat je dit kon opschrijven nu!

batje schreef:

Ik kende het verhaal al een beetje, maar het is nog steeds ontroerend te lezen dat iemand zo van zijn beestje kan houden..

Volgens mij heeft Kevin een prachtige plek bij jullie gehad..

Hoe is het met donderstraaltje Folkert?

Dat had ie inderdaad.

De peesblessure van die grote lummel is nog steeds niet echt verminderd, het lijkt er af en toe op dat het been minder warm is, maar het is nog steeds dik hoor.
Om eerlijk te zijn hou ik m'n hart vast, want ik weet niet of ik nog een keer datgene kan opbrengen als bij Kevin.

Ga jij een beetje goed met jouw kanjertje daar?

Anya schreef:

meis

Ik ben gewoon een kerel hoor, maar ik schaam me niet voor mijn paardegevoelens.

bah. wat erg zeg. ik weet hoe het is. ik heb nov 2000 phoenix laten inslapen. het is vreeselijk en nu met sym ben ik zo snel van de kaart.
het is echt niet leuk en ik snap je reactie, maar blijf geloven dat het goed komt.

Mijn meis is superhappy, maar mist uiteraard haar stoere bink

Wat zegt de veearts.. is het normaal dat het zo lang duurt?
Dikek knuf voor die Bolle dan maar..

nu ik heb gelezen
heb ik gewoon kippevel!!

maar wat onzetten moelijk zou dit voor jullie zijn
geweest!!

nog veel sterkte

*oftopic* en mannen mogen ook hun emotie's laten zien
het is geen teken van zwakheid maar juist van sterkte

batje schreef:

Mijn meis is superhappy, maar mist uiteraard haar stoere bink

Wat zegt de veearts.. is het normaal dat het zo lang duurt?
Dikek knuf voor die Bolle dan maar..

Dit soort blessures is altijd moeilijk, het kan met een aantal weken weer over zijn, maar het kan ook maanden duren.
We doen al het mogelijke en knuffen hem heel veel........ voelt ie zich heel prettig bij.
Geef die kanjer van jou maar een en geniet van het rijden.

Een indrukwekkend verhaal. Je lijkt het wel niet erg te treffen met je paarden. Ik snap heel goed dat de peesblessure bij Folkert het hele Kevin verhaal weer omhoog haalt. Heel veel sterkte!

Jeetje wat erg!
Ik zat net je bericht te lezen en dacht al dat ik hem herkende. Ik heb heel lang op Hippisch Centrum Uitgeest gereden, en heb hem dus ook gekend.
Wat sneu dat het zo is gelopen...

Wat erg zeg *slik*. Heel veel sterkte hoor! Pracht van een paard zeg, leuke afstamming ook.

jee wat stom van mij, sorry: ben het ook inderdaad niet gewend: kerels die zo open over hun gevoel zijn. Maar de boodschap staat: het is een heel ontroerende afscheid.

Een heel mooi In Memoriam hoor. Mooi paard ook, net als zijn pa trouwens. Soms probeer je van alles om een dier (of mens) te helpen maar zijn we onmachtig. Verdriet moet gewoon slijten, je kunt niet zeggen na bijv. een half jaar: nu is het over. Sommige honden van mij zijn al járen dood maar ik blijf aan ze denken, niet meer iedere dag maar herinneringen blijven, gelukkig. Je moet het een plek geven. Beterschap voor Folkert en sterkte!

Sterkte met Folkert !

Mooi om te lezen over Kevin, zo van de foto, had hij een prettige uitstraling. Ik hoop inderdaad dat jullie het een plekje in jullie hart kunnen geven .

sneu heel sneu, jammer, he was zeker een heel mooi paardje, veel sterkte, en goed dat je alles hebt opgeschreven!

Goh, het zit jou (jullie) niet mee zeg! Sommige mensen terft gewoon steeds de pech. Terwijl anderen (gelukkig!) jaren niets overkomt.

Ik hoop dat met Folkert alles goed komt. Een heel mooi paard trouwens.

Wat heb je het prachtig opgeschreven zo, heel emotioneel..... en gelijk schieten de gedachtes terug... naar 10 april 2000.....

Heel mooi geschreven! Laten we met zijn allen duimen dat het met Folkert allemaal goed afloopt, want ik kan me voorstellen dat je het zelf amper durft te hopen na hetgeen je met Kevin hebt meegemaakt.

Gelukkig zijn Groningers zeer sterke paarden, die heb je er niet zomaar onder hoor!!

Ik moest wel even slikken na het het lezen van dit verhaal..echt heel mooi opgeschreven!!
Op die foto's lijkt het me een mooi paardje, je hebt ook alles gedaan wat je kon doen, je paardje mocht blij zijn dat hij zo'n eigenaar heeft...echt waar!!

Ik was op zoek naar nog wat foto's van mijn kereltje en kwam o.a. deze tegen.


Dit is geen dubbelopname, maar een foto van elke kant welke ik tegen elkaar heb gelegd.




Als het lekker weer was bleef hij na het rollen altijd graag in het zand liggen...






Bijles in de dressuur....

Voor zijn blessure stond hij vaak buiten samen met het shetje Ernie.
Voor foto's van hun samen zie: [ITP] Ernie

jeetje wat een ellendig verhaal zeg, tis moeilijk te bevatten als je geen eigen paard hebt, maar je hebt denk ik toen voor Kevin de juiste beslissing genomen, ook al is dit heel erg hard om te horen!