Sinds ik Gammon heb (7 weken) zijn er al een hele scala aan gevoelens voorbij gekomen die ik bij mijn andere huisdieren niet zo intens heb.

De eerste keer dat hij me er afgooide, ben ik 2 dagen van slag geweest. Ik heb zo gehuild, omdat ik geschrokken was maar er ook écht verdriet om had! Toen het de keer rijden daarna goed ging moest ik wéér huilen omdat er nog zoveel verdriet in me zat ofzo en omdat het toen goed ging...

Nu is hij 2 dagen niet meer vrolijk en energiek zoals hij altijd was. Ik ben ook meteen van de mik, slaap slechter, zit de hele tijd te dubben wat hij mankeert, kortom voel me erg klote.

Daarnaast nog de vreugde natuurlijk als dingen goed gaan of we lekker samen staan de kroelen en te krabbelen.

Maar ik vind het erg heftig in zo'n korte tijd. Ik zei gister al tegen mijn vriend, ik zou zo nooit kinderen kunnen hebben, dan kun je mij wel bij elkaar vegen me al die emoties.

Zijn er meer mensen die hier last van hebben?