ik ging gisteren naar nebraska en wat zie ik tot mijn grote schrik ze staat helemaal achterin het weiland. dat is 500 meter lopen ofzo. dus ik denk ik roep haar even zodat ze weet dat ik er ook weer eens ben na een paar keer roepen en ik 25 meter verder hoort ze me en gallopeerd ze naar me toe. wat een superpaardje niet nou daarna gepoetst en op stap. we zouden dus naar het haske maar daar ben ik nog niet lid dus mag er eigenlijk niet rijden dus ik werd weggestuurd nou dan maar in het weiland of een andere bak zoeken uiteindelijk 1 van 20 bij 10 gevonden dus dat werd stappen en draven maar dat maakt niks uit het was weer leuk sinds 1 moeilijke beslissingsweek weer op haar te rijden. nou toen gingen we weer naar huis en er waren een paar jochies die het leuk vonden om met de fiets te slippen dus ik een paar galopsprongen op trillende benen verder beginnen ze nog een keer dus nebraska weer schrikken ik keek heel boos om kijken ze ook nog eens met zo'n stomme grijns. ik ben zo blij dat ze al zo goed naar me luisterd heb nou echt het gevoel het perfecte paardje gevonden te hebben
Lekker is dat he! Pinky komt ook altijd naar me toe, echt fijn Ik zie altijd genoeg mensen kloten met hun perdjes die allemaal rond rennen en dan denk ik, tjonge, wat heb ik toch een fijn ponytje!
Trotse mama van dochters Svenna & Loys Voorlopig paardloos!
ik verzorg haar samen met een vriendin en als zij komt komt ze niet eigenlijk best zielig voor haar maar ik heb nu echt het gevoel dat de ''liefde'' wederzijds is