Vanmorgen werd ik door Marc naar Des gestuurd: 'ga jij maar rijden, en dan zie ik je rond 14:00-15:00 wel terug. Ik red me wel met de kids'. Dat hoor ik graag!
Uiteindelijk was het toch nog 11:00 voor ik op pad ging. Voor degenen die niet weten waar ik woon: in Bovensmilde aan het kanaal, Des staat 10 minuten fietsen van mijn huis. Ik ben de korste route naar Witten gereden. Was daar erg druk met motoren en auto's, was wat op de TT-baan te doen. Gelukkig is Des aardig motor en toeter-proof
Via het militaire oefenterrein (was daar heerlijk warm, lekker zonder jas gereden). Aan de kant van Laaghalerveen het terrein weer af, en via fietsviaduct (eerste keer dat we daarover reden, en het ging erg goed, behalve dat Des erg gek keek dat al die auto's onder haar door reden ) de A28 over gestoken. Daar meteen linksaf geslagen een smal paadje in. In dat bos was ik nog nooit geweest! Maar was wel leuk om een keer door te rijden! Net buiten het bos een pitstop gehouden, Des lekker gegraasd en ik broodje gegeten en wat gedronken . Ook even naar huis gebeld hoe het daar ging.
Daarna moesten we een aardig stuk langs de weg, maar wel hier en daar een goede berm om te draven. Uiteindelijk kwamen we bij Assen aan. Voor we het Asserbos in konden moesten we een heel druk kruispunt over. Moest Des 2x parkeren voor ik bij het knopje kon voo rhet stoplicht , en toen bleek het ding niet eens goed te werken! Waren al 2x tegenliggers (ook fietsers) overgestoken, en mijn licht bleef maar op rood. Uiteindelijk maar hard over de weg gedraafd .
Linksaf het Asserbos in, zat meteen op een ruiterpad, maar die was druk met wandelaars, en fietsers, en sowieso was er iets van een marathon aan de gang? Dus we kwamen heel veel hardlopers tegen.
We kwamen nu wat meer bewoond gebied uit, en Des begon zich aardig op te fokken. Zij wist natuurlijk ook dat we dichter bij huis kwamen, maar zo in het centrum was nou niet echt de plek om te gaan draven . Via 3 fietstunneltjes (waar zij ook van dacht dat ze eronder door kon draven en ik dus plat op haar lag om maar niet mijn kop te stoten en ondertussen weer naar de stap te krijgen) kwamen we weer bij de Baggelhuizerplas uit. Daar zette ze nog een galopje in, maar was bij de wandelaars makkelijk terug naar stap te rijden.
Via het bos zijn we weer naar huis gereden. Het was goed 3 uur dat we bij stal aankwamen.
Mijn stalgenootje had net haar les uitgereden, mijn stalhouder met zijn vriendin reden net met de pony het erf af. Des was weer thuis!

Dametje staat nu weer lekker in het land met haar maatjes, maar niet nadat ik haar had beloond met een aantal plakken gedroogd brood