Hè, hè, nu pas kom ik er aan toe om een verslag te schrijven.

Het begon allemaal afgelopen dinsdag om half 5 's middags:
een telefoontje van de eigenaresse van het land waar mijn jaarlinghengst staat. Meneer is de sloot ingedoken, koppie onder, brandweer is al gebeld. Dit bericht kreeg ik toen ik zo'n 6 kilometer van huis was, op de fiets!! Als een razende naar huis gefietst, omgekleed en de auto gepakt richting weiland. Daar aangekomen stond hij inmiddels op het droge. Volledig onder de bagger van het puntje van zijn neus tot zijn achterhoeven aan toe. Ik kon wel janken! Hij stond te shaken als een idioot en heeft gelijk van de veearts, die er gelukkig ook al was, twee spuiten met antibiotica en koortverlager gekregen.
De opdracht: breng hem zo snel mogelijk naar stal toe. Kennis gebeld die er binnen drie kwartier was met trailer. Snel de trailer inhesen en naar stal gereden.
Op stal, alles nieuw en interessant, werd 'ie al wat actiever. Hinneken, enge dingen zien etc etc. Daar lekker onder de warme kraan gezet (had 'ie ook nog nooit meegemaakt, super braaf!) en helemaal gewassen en gesopt. Daarna nog een half uur onder het solarium waar hij terstond onder in slaap viel. Lekker in zijn nieuwe, schone box gezet en laten bijkomen.
Al met al was het kwart over negen dat ik aan mijn avondeten zat (een loempia, meer trek had ik niet).

Naast alle consternatie met Umbro (lees: mijn jaarlinghengst) was er ter plekke ook nog een brandweerauto de sloot ingereden met een voorwiel. Ze hebben de gehele dijk af moeten zetten en het heeft tot na negenen geduurd voordat de wagen eruit was getrokken en alle wagens weer weg waren. Krant erbij, televisie erbij; wat een belangstelling!

Gistermiddag gelukkig de hele middag aan mijn mannetje kunnen spenderen. Hij heeft een flinke dreun gehad van het hele gebeuren en ziet er daardoor in zijn lies wat ingevallen uit; het is gewoon een mannetje wat niet zo heel goed met stress om kan gaan. Verder is hij eigenlijk alweer bijna weer de oude. Hij hinnikt er op los naar alle mooie meiden op stal en speelt lekker in de paddock. Hij eet alsof hij in maanden niet gehad heeft en gedraagd zich nog steeds als een lompe boer wanneer het hem uitkomt.
Hij zit nog wel steeds aan de antibiotica om eventuele interne schade van de modder tegen te gaan, maar zoals het er nu naar uit ziet komt hij dit avontuur ook wel weer te boven!