Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-05-01 21:27

Geplaatst: 27-05-01 21:27

natuurlijk zijn er genoeg volwassenen die ook verkeerd met hun paard omgaan, maar die zouden beter moeten weten. van een kind kan je dat nog niet verwachten, die denken daar niet serieus over na, daarom vind ik dat kinderen niet te snel een eigen pony mogen krijgen. en ja, er zijn kinderen die het verkeerd van anderen leren, daar is nou eenmaal niks aan te doen, daarom vind ik ook dat ze altijd op les moeten blijven, en regelmatig contact moeten hebben met iemand die wel veel ervaring en verstand van paarden heeft, ik bedoel niet dat kinderen helemaal geen pony mogen. een meisje bij mij op stal reed ook al voordat ze kon lopen, die heeft nu ook een eigen pony, maar ze is hier door haar vader mee opgegroeid, heeft eerst met haar pony op een manege gestaan waar ze les kreeg, en gaat super met hem om. kan er goed baas over, overvraagd hem niet, en behandeld hem eerlijk, dus ja, er zijn zeker kinderedn die wel een eigen pony kunnen hebben. het is alleen zo jammer dat die eerder uitzondering dan regel zijn.

**Geplaatst**: 27-05-01 22:19

Geplaatst: 27-05-01 22:19

Wat mij eigenlijk opvalt in deze discussie, is dat al die mensen hun paard KRIJGEN. Verward

Ik heb ze altijd zelf moeten betalen. Mijn eerste pony was een kruising shetlander waar ik van mensen op het dorp mee mocht rijden en naar de ponyclub. Op een gegeven moment konden ze de pony verkopen, en toen hebben m'n ouders hem gekocht: van míjn spaargeld. Ik ben nog 2 jaar lang naar school gefietst om zo het busgeld uit te sparen waarmee ik de rest heb afbetaald. Mijn moeder hield dat ook bij op een briefje in haar portemonnee. Op een gegeven moment mocht ik kiezen: òf een nieuwe fiets, òf door op het oude kreng dat ik had maar de pony van mij.

Ik heb steeds geprobeerd om m'n pony's zo duur te verkopen dat ik een grotere weer kon kopen. Toen ik m'n eerste paard kocht heb ik mijn erfenis van oma er doorheen gejaagd Haha!

Af en toe hebben m'n ouders gesponsord, maar dat betaalde ik dan af van m'n zakgeld oid. Alleen bij Nescio heeft m'n moeder echt moeten bijleggen, maar daar heeft ze dus ook gewoon een 30% aandeel in, als hij verkocht wordt krijgt ze dat dan ook in winst/verlies uitgekeerd.

**Geplaatst**: 27-05-01 22:37

Geplaatst: 27-05-01 22:37

Ik heb ook mijn beide paarden gekregen.
gelukkig ik had het geld al bijna bij elkaar.
Ik wilde al toen ik 10 was een pony maar mijn ouders vonden het niet goed ik had veel te weinig ervaring pas toen ik 17 was (en nog waren ze huiverig) kreeg ik Lot.
Toen reed ik al heel lang op deze stal (meer dan 5 jaar) en had ik ook al aardig wat paarden eerst onder begeleiding en later zelf ingereden.
Mijn vader vroeg wel 3 keer in de week of ik wist waar ik mee bezig was toen ik lot in reed. en of ik 'm niet liever naar een trainingstal bracht.
toen Lot zover was dat ik ging lessen heeft ie geen 1 les overgeslagen.
Nu nog probeerd ie elke week 1 van mijn lessen te volgen.
De 2de pony kreeg ik erbij omdat dat zo'n gevaarlijk en onmogelijk geval was.
Toen het een braaf paardje was is ze ook weer verkocht.
Verder betaal ik ALLES zelf stalling etc. alleen de aanschaf van het paard dus niet.
ach en achteraf ben ik blij dat ik zo jong geen paard had gehad ik had 'm met rijden ook behoorlijk verpest en bovendien viel ik op alle paarden dus had ik vast met een hoog bejaarde kreupele koe thuis gekomen...

**Geplaatst**: 27-05-01 22:51

Geplaatst: 27-05-01 22:51

Helemaal met jullie eens laura en nimber.
Je ziet het zo vaak gebeuren. En dan ook nog als vader veel geld heeft of als vader een boerderij heeft met veel land dus dat kan er ook nog wel eventjes bij Frusty

Ik wil nu nog geen eigen paard omdat
1 ik naar mijn zin nog beter moet leren rijden. Ik wil een goed paard waar ik ver mee kan komen en als ik niet kan rijden wil ik het ook niet. Ik ben niet achterlijk qua rijden maar goed ook nog lang niet.
2 ik moet alles zelf betalen en wil dat ook. ER kan dan niet gedreigd worden met verkopen/nietrijden.
Groetjes!

**Geplaatst**: 27-05-01 23:12

Geplaatst: 27-05-01 23:12

Ik ben het toch niet met je eens, Laura. Mijn opa had pony's en daar ging ik vanaf mijn 8e naar toe. Achteraf denk ik zelf ook wel eens dat het onverantwoordelijk was, maar ik heb zo'n geweldig gave tijd gehad met die pony's en die pony's hebben er echt niet onder geleden.
Die liepen gewoon in het land, kregen hun natje en droogje en ik lekker rondscheuren op die beesten. En ik denk dat er weinig pony's zo betrouwbaar waren als deze.
Ik had maar 3 mnd lesgehad op een manege en heb die beesten alles zelf geleerd door veel te lezen.
Misschien kennen een aantal onder jullie nog wel "Het grote ponyboek" van Tineke Bartels.

Pas op mijn 14e ben ik voor het eerst gaan lessen, dus op zich is het wel jammer dat je pas na 6 jaar les gaat krijgen.
Maar ieder zijn plezier op zijn eigen manier en ik heb heel veel lol gehad met die beestjes.

Over dat paard krijgen: mijn zus ging een jaar naar Amerika, dat mocht ik ook maar ik koos op mijn 16e voor mijn eerste echte eigen pony!

**Geplaatst**: 27-05-01 23:58

Geplaatst: 27-05-01 23:58

ook ik ben het er mee eens
en weet je wat het ook is bij jongen mensen
er komen ook nog andere leuke dingen langs in het leven eerste vriendje en.z en vaak laten ze de dieren dan ineens links liggen Boos!

ik vind ook dat kinderen die op jongen leeftijd een eigen paard hebben vaak helemaal niet echt weten te waarderen wat het is om een eigen paard te hebben vaak is het dan al zo gewoon. ( ik gebruik het wordt vaak omdat het niet altijd zo is) Tong uitsteken

(niet iedereen in uit z'n sloffen ) *LOL*

ik zit wel eens helemaal te dromen op mijn paardje over hoe blij ik wel niet ben met haar en wat een geluk ik heb. Lachen

**Geplaatst**: 28-05-01 00:18

Geplaatst: 28-05-01 00:18

Ik vind dat sommige kinderen te vroeg de verantwoordelijkheid krijgen over een pony, hond of wat dan ook. Omgaan met een paard is anders als met je vriendinnetjes. Krijg je taferelen met longeren: "ga je alsjeblieft galloperen??" Gisteren nog gezien. Triest vind ik het.
Vind wel dat kinderen moeten leren omgaan met dieren. Dus laat ze bijv. eerst lekker spelen met een shet, maar wel onder toezicht van ouders die ook weten waar het over gaat. Dat een paard een dier is en geen pop die je na gebruik weer in de hoek gooit, of een machine die altijd doet wat je wil.
Maar ja domme/onozele Verward

mensen houd je altijd.

**Geplaatst**: 28-05-01 10:40

Geplaatst: 28-05-01 10:40

Om kort te zijn kan ik zeggen dat ik een gloeiende hekel heb aan paardrijconsumenten. Dat het soms kinderen zijn maakt het alleen maar erger. Bij ons lopen ook veel kinderen rond en daar erger ik mij groen en geel aan. Volwassenen die verkeerd met hun paard omgaan vind ik ook erg vervelend.
Uiteraard kreeg ik ook geen paard. Mijn ouders hebben eigenlijk nooit zo geloofd dat het paardenvirus blijvend zou zijn, zelfs niet toen ik mijn paard kocht. Scepsis alom dus en ik heb ze blijkbaar verbaasd met mijn volharding. Dat is een leuke bijkomstigheid, maar geen hoofdzaak. Hoofdzaak blijft mijn paard en daar besteed ik dus zoveel mogelijk tijd aan. Het is iedere cent en iedere minuut dubbel en dwars waard.
Onschuldig gestuntel op zoek naar een oplossing daar heb ik niet zoveel moeite mee. Gestuntel met als oorzaak een gebrek aan interesse en inzet irriteert me mateloos.

**Geplaatst**: 28-05-01 11:07

Geplaatst: 28-05-01 11:07

Ik kan wel een beetje meegaan met Laura. Ik rij zelf sinds een jaar of 16. Ik heb van mijn tiende tot mijn 14e op manegepony's gereden. Uiteraard wilde ik toen ook wel een eigen pony maar ik mocht het niet van thuis. Te duur en te veel verantwoordelijkheid en tijd. Op mijn 14e ben ik van manege verandert en meteen ook overgestapt op manegepaarden. Dik drie jaar geleden ben ik een paard bij ons op de manege gaan verzorgen. Tonko dus. Verzorgen is eigenlijk een te groot woord. Ik reed er twee keer per week op en verder hield het ongeveer op. Ik heb me wel meteen aan haar gehecht. Vorige zomer vroeg de eigenaar van Tonko me of ik haar niet wilde overnemen. Hij wilde namelijk graag nog een ander paard erbij, dat zou dan zijn derde worden. Dat was hem toch teveel. Toen heb ik me eens goed moeten bedenken wat ik zou doen. Als ik het niet zou doen dan zou ik meteen geen paard meer hebben om op te rijden en zou ik terug moeten naar de manegepaarden. Niet voor het een of ander, maar daar had ik dus geen zin meer in. Stoppen met rijden wilde ik ook niet en ik was toch wel gehecht aan Tonko. Dus toen heb ik het maar gedaan.

Nou, je weet niet wat je meemaakt! Ik rij al 16 jaar maar het is toch iets heel anders dan voorheen hoor! Ik leer elke dag nog nieuwe dingen. Ik doe er alles aan om het zo goed mogelijk te doen. Dat gevoel van verantwoordelijkheid is opeens zo sterk. Ik kan geen dag zonder Tonko meer. Ik ben er helemaal verslaafd aan geraakt. Ik ben elke dag op de manege 's avonds. Ik werk in de buurt en nu ga ik ook nog elke middag in de pauze er naar toe. Dat is helaas afgelopen vanaf volgende maand, dan ga ik verder weg werken.

Kortom, ik denk eerlijk gezegd dat jonge kinderen er goed aan doen om te wachten tot ze het zelf kunnen betalen, en eerst wat jaren ervaring opdoen. Een eigen paard hebben is toch niet niks. Als je als kind zijnde een paard wil, denk ik dat je ouders ook "paardenmensen" moeten zijn, anders zadel je ze op met dingen waar ze zelf helemaal geen verstand van hebben.

**Geplaatst**: 28-05-01 15:58

Geplaatst: 28-05-01 15:58

wat ik vind, het is inderdaad zo dat het snel "gewoon" gaat lijken, en daarom ga jeje al gauw als verwend gedragen. Ik geef toe ik ben zelf ook een verwend nest, ik heb zomaar ff een pony gekregen van mijn ouders!

ik heb erg geluk gehad dat ik veel mensen op stal kende en dat iedereen mij wilt helpen. Er zijn genoeg kinderen bij ons op stal die dan een pony hebben, niet poetsen opzadelen en galopperen en weer op stal. Ik vind dat je dat soort dingen nou echt wel moet weten voordat je een pony neemt/krijgt. Een tijdje geleden was er ook bij ons op stal een meisje dat met slof reed, en daardoor een paar keer haar paard kreupel reed omdat ze er niet mee om kon gaan. kijk dat vind ik nou zielig. neem dan in ieder geval les! ja ik weet dat ik zelf ook zoiemand ben die nog heel jong is en een pony heeft, maar laat je dan in ieder geval helpen met dingen!

**Geplaatst**: 28-05-01 16:46

Geplaatst: 28-05-01 16:46

Bij ons staat er ook zo'n mannetje wat een pony heeft, alleen maar om te kunnen zeggen dat hij er een heeft. Het is een schat van een pony, een dartmoortje, maar hij rijdt er nooit op. Beestje is moddervet daardoor, en om de haverklap stijf in z'n benen. Als zijn ouders komen kijken loopt die knul onzin op te hangen, zo van : ik heb al gereden, ik zet hem net terug in de wei. Terwijl hij het beest dus alleen vanuit de verte heeft gezien!! Echt waar!! Hij is 17 jaar, heel klein en iel voor zijn leeftijd, dat wel, daarom denken wij met zijn allen dat hij de pony te min vindt. Beestje is ong. 1.20m hoog, maar die knul is zelf maar 1.40m, dus zoveel te klein is die pony niet. Normaliter zou ieder kind dolblij met dat ponytje zijn, maar hij dus niet. Echt vreselijk zielig voor het ponytje dat hij zo'n baasje heeft. Zijn ouders geloven ons niet als wij proberen uit te leggen hoe het zit, dus hij krijgt ook van z'n ouders nooit op zijn kop.
Ik ben blij te horen dat het ook anders kan gaan.

**Geplaatst**: 28-05-01 17:00

Geplaatst: 28-05-01 17:00

hoi
Ik ken mensen die hadden ook een pony omdat ze toevallig wat grond aan huis hadden.Hele lieve mensen maar ook veel te zacht voor het verwende ponytje dat ook nog eens bijna volbloed arabier was.Op een dag kwam ik daar en toen kwamen ze blij naar me toe van: Floortje ligt in de wei en ze laat het toe dat we er zo bij kunnen gaan zitten.lief he! Normaal kwam dat beest ze uit de wei jagen.
Toen heb ik ze maar uit hun droom geholpen en ff met 2 benen op de grond gezet en dat er misschien beter een veearts gebeld kon
worden.Het arme beestje had koliek!Gelukkig is het allemaal goed gekomen maar op dat momnet heb je ook zoiets van Frusty

**Geplaatst**: 28-05-01 17:03 · **Anoniem** **Geplaatst**: 28-05-01 17:03 Getsiederrie, het zal je gebeuren!

Geplaatst: 28-05-01 17:03

Getsiederrie, het zal je gebeuren!

**Geplaatst**: 28-05-01 17:06

Geplaatst: 28-05-01 17:06

Ik begrijp wat je bedoelt. Mensen die voor hun kind een paardje kopen. Helemaal zonder te weten wat en hoe. Na een paar maanden is het beestje niet meer belangrijk, een bevlieging en dan maar het verknoeide diertje van de hand doen. Nee, je moet er echt wel eens goed over nadenken. Of je wel elke dag wilt gaan uitmesten? Ook in de goietende regen? Ook rijden als het eens minder goed met rijden gaat? Doorzetten? ...

Maar als het eenmaal goed gaat en je hebt een goed paardje gekocht met verstand van zaken, dan is het toch wel een prachtige hobby, hé? Alleen niet zo sentimenteel als in de 'penny-verhaaltjes' !!!!!

Ik heb miijn eerste paardje aan 12 ofzo gekregen en ik moet zeggen dat het veel persoonlijkheiud gegeven (verantwoordelijkheidsgevoel, doorzettingsvermogen...) ik neem nu les met mijn groter paardje en ik heb er al hééééééééééél veel plezier bij beleefd. Maar ik heb ook mijn vader die bij alles achter mij staat. Hij is zelf ook gestoken door de paardenvlieg en ik weet niet of ik het zonder hem allemaal zolang zou volgehouden hebben!

**Geplaatst**: 28-05-01 17:18

Geplaatst: 28-05-01 17:18

tja, zit wat in..
niet voor niets heb ik jaren gereden, getut etc. met Roy, die al begin 20 was toen ik 'm kreeg te verzorgen en rijden. ( ik heb best vaak gehoord " wat moet je nog met zo'n oud beestje".. grr)

Ik had ook een eigen pony op m'n 8-ste, was een leuke tijd tot t echt mis ging. ( geen ongelukken ofzo, maar wel een grote angst, pony was een sterke welsch, zij was later zo ongeveer de baas en ik durfde niets meer, anders zou ik misschien wel een trap krijgen of eraf vallen.. zij is na een jaar dus weer verkocht.
Na jaren van verzorgen en rijden van particuliere ponies en paarden ( van m'n 9-de tot m'n 17-de)kochten mijn ouders Roy, omdat ik al jaren op hem reed en ik weg ging bij de boer waar hij van was. Met hem had ik mijn angsten definitief overwonnen en heel veel geleerd, zowel op gebied van omgang en verzorging als ook rijden.
Op maneges heb ik dins mijn 8-ste niet meer gereden, wel heb ik in de buurt ponies en paarden van alle soorten en maten verzorgd en gereden. dat is mijns inziens de enige manier om handigheid en echt ervaring te krijgen. Niet dat ik 'de perfecte paardenvrouw' ben, echt niet, maar ik bedoel alleen dat je dat op 1 enkele pony, of op een manege nooit kan leren.
Die pony op m'n 8-ste was aardig van m'n ouders, ik vond 't ondanks alles minder tof dat ze d'r verkochten, maar het was waarschijnlijk wel een goede beslissing, op het juiste moment (ipv te laat..)
mede omdat zij geen paardenmensen zijn en ik vrijwel geen hulp of les oid had toen..

Er is ook op dit gebied nog steeds een groot verband tusen bezinnen en beginnen..!

**Geplaatst**: 28-05-01 17:41

Geplaatst: 28-05-01 17:41

Mijn eerste paardje, eigen paardje, was Isolda. Die werd geboren toen ik 11 was. Maar goed, bij mij was er iemand die altijd over mijn schouder meekeek. Bij alles wat ik deed. En dat ontbreekt vaak. Jonge kindjes kunnen best een pony krijgen/kopen. MITS er iemand is die hen helpt en dingen leert. BEGELEIDING das belangrijk.
En niet alleen als je jong en onervaren bent. Ook als je ouder word en meer ervaring krijgt in het rijden en verzorgen. Ik leer op dit moment weer bergen van mijn vader en van Isolda en Udinde. Heerlijk is dat!

Ik vind het gewoon erg irritant, kindje kan knap rijden, wint wat wedstrijdjes en krijgt een pony. Kindje weet alleen niet hoe ze het moet verzorgen en kent weinig verantwoordelijkheid. En dan gaat het mis....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-05-01 18:20

Geplaatst door de TopicStarter : 28-05-01 18:20

Weetje, ik ben begonnen met rijden met twee vriendinnen. Die rijden ongeveer zolang als ik, maar bleven achter op de manege toen ik op deze stal ging werekn. Van 1 dag in de week, loop ik daar nu dus 6 dagen pw. Die meiden leek dat geweldig, een verzorgpaard zoals ik Iwaldo heb. Dus als er eens eentje was bij ons, moest ik hun maar bellen. Na een tijdje dus gedaan, en de meiden begonnen vol goede moed. Toch was de eerste opmerking 'ik hoef toch niet net zoveel te doen als jij?' (mesten en vegen ed) Nou nee, niet dus, dus ze hoefden alleen te rijden.
Maar dat beestje moest wel iedere dag lopen, dus moesten ze bijna iedere dag komen.

Na 2 maanden zoiets hadden ze het gezien... iedere dag op komen draven, werd ze teveel. Paardrijden op zich is wel leuk, maar de tijd erin viel ze vies tegen. En dat terwijl ze om het hardst riepen 'dat ze het liefst iedere dag wilden rijden' Maarja, toen kwamen de vriendjes de hoek om enzo.

Stel dat zij nou ouders gehad hadden die wel graag een leuk paardje voor hun dochter kopen willen... daar stond dat beestje dan na 2 mnd!!

Ik zie het heel vaak, mensen snappen niet hoeveel tijd je erin moet stoppen!

**Geplaatst**: 29-05-01 09:40

Geplaatst: 29-05-01 09:40

Ik was zelf ook zo'n meisje dat bijna dagelijks zeurde om een eigen paard. Mijn ouders moeten bijna gek van me zijn geworden. Maar vanaf mijn twaalfde heb ik eigenlijk altijd verzorgpony's gehad waar ik bijna alles bij deed. Van poetsen en rijden tot stallen uitmesten en harnachement onderhouden. Muzefee is nu net mijn eigen paardje. Als ze haar altijd zouden willen houden, zou ik het ook goed vinden. Ik kom bijna dagelijks bij haar (30 km bij mijn huis vandaan) en regel de hoefsmid, doe de stallen, rijd haar en af en toe ook de andere paarden. Ik weet dat ik nu een eigen paard best aan kan, maar van mij hoeft het nog even niet. Het gaat prima zo (misschien omdat ik wel weet dat ik haar volgend jaar ofzo toch overkoop...).

Ik vind dat die jonge kinderen inderdaad eerst maar eens op een manege moeten helpen en als ze daar wat ervaring opgedaan hebben kunnen ze eens een verzorgpony zoeken en daar flink wat ervaring mee opdoen.
Want na twee jaar wekelijks les in de manege kun je echt nog niet goed paardrijden (ook ik dacht dat vroeger).

**Geplaatst**: 29-05-01 10:08

Geplaatst: 29-05-01 10:08

ik ben blij dat mn moeder nu pas vondt dat ik verantwoordelijk genoeg was voor een eigen paard had er niet aan moeten denken wat er gebeurt zou zijn als ik op mn elfde al een paardje gehad had. volgens mij een grote ramp.
hoorde gister opd e manege een verhaal dat hier perfect bij aansluit. Een meisje kreeg een half jaar geleden een tinker. (je rijdt bij thea, dus als je een eigen paardje wil kan je er bijna op vertrouwen dat t een tinker wordt want die zijn zo lief) meisje is 11. ze heeft m 2 weken opd e manege staan en alles gaat goed. afentoe niet helemaal maarja das t begin. ze zetten haar in eerbeek neer en gaan elke week met de trailer naar de manege. op een bepaald moment wil beestje trailer niet meer in en staan ze een uur te martelen voordat Ivanka der instaat. dus stopt ze met lessen en gaat bij de ponyclub rijden. En daar is natuurlijk best wel concurrentie strijd en pony moet zo goed mogelijk lopen. sporen omgehangen ed. en Nu staat Ivanka een half jaar later weer bij de handelaar, ze kon het beestje niet aan is totaal verreden en dus mag t beestje weg en gaat t meisje weer een keer per week bij thea rijden. Hier kan ik me dus echt boos over maken. alleen die handelaar is erop vooruit gegaan (hij koopt m natuurlijk niet voor de zelfde prijs terug) en t paard is helemaal verreden.

**Geplaatst**: 29-05-01 10:12

Geplaatst: 29-05-01 10:12

Ik denk dat de meeste jonge kinderen er makkelijk over denken, maar op mijn leeftijd wou ik juist GEEN eigen pony. Ik vond het geweldig om op verschillende pony's te rijden, en je aandacht hoef jedus niet op 1 te richten. en daarbij kwam het ook nog, dat je geen kosten voor die paarden had.

Tja, nou denk ik er pas over om een eigen knollie te kopen. eerst maar heeeeeeeel hard aan het werk van de zomer!

**Geplaatst**: 29-05-01 10:40

Geplaatst: 29-05-01 10:40

Tja mijn ouders zeggen: "Als jij een paard wil, betaal je hem maar zelf!" Dus ben hard bezig met sparen haha... maar ondertussen leer ik nog wel elke dag bij! Ik help op de manege en heb verzorgpony's (gehad).

Er is bij ons op de manege nu een meisje wat een pony heeft gekregen van der ouders. Niet omdat dat meisje stapelgek is op paarden maar omdat der ouders dat zijn...dus moet zij het ook maar leren. Dat meisje wil veel liever lekker spelen en knuffelen met die pony, maar ze moet presteren van der ouders *zucht* en wie word daar de dupe van?? Precies de pony.....

**Geplaatst**: 29-05-01 10:42

Geplaatst: 29-05-01 10:42

ja, dat zie ik ook vaak, dat ouders een paard kopen voor het kind, die het geen ene hol aan vind. en zit met een sikkeneurig gezicht op die pony. en die ouders maar lesgeven. Ene kant ben ik blij dat mijn ouders geen paarden gek zijn, maar aan de andere kant, je krijgt geen respect. ik kan er ook niks aan doen dat deze hobbie zoveel tijd kost.

**Geplaatst**: 29-05-01 11:18

Geplaatst: 29-05-01 11:18

hoi allemaal,
ik ben het er inderdaad mee eens heb precies hetzelfde gehad ik wou een pony kocht een welsh hengstveulen en kreeg de ziekte van pfeifer allemaal tegelijk gevolg: ik kon niet vaak komen want had meerdere complicaties (geelzucht en angina) dus kon ook niet anders gevolg hengst praktisch onhandelbaar toen hij 1 jaar was wou ik hem laten castreren maar hij bleek dus ook nog een klophengst te zijn wat natuurlijk ook niet bepaald helpt!! dus heb ik hem moeten verkopen achteraf gezien het beste wat ik ooit gedaan heb! de hengst staat nu in duitsland en wordt opgeleid tot circus pony en ik heb een nieuwe pony gekocht een merrie dit maal van toen 14 en van haar heb ik super veel geleerd en vooral dat je een paard met veel RESPECT dient te behandellen nu ben ik zo ver dat ik 3 pony's heb ingereden met zeer goed gevolg ok het zijn echte recreatie pony's maar goed daar hebben we ze ook voor en dat heb ik allemaal te danken aan de inteligenste pony ooit mijn ouwe trouwe dame witje slechts 1.12 hoog er schuilt zo'n enorme persoolijkheid in die pony het is echt raar ze begrijpt mensen precies maf hoor ik heb ritten met die pony gemaakt die ik met geen een andere pony zou durven maken (kritisch moment als er een ravijn naast je ligt van zo'n 15 meter diep en je maar een paadje hebt van 50 cm breed en net zo diep) maar goed genoeg eerbetoon aan mijn kleine mormeltje mensen een prettige dag verder suus

**Geplaatst**: 19-06-01 21:30

Geplaatst: 19-06-01 21:30

ik heb 3 verzorgpaarden en ga er elke dag naar toe.
EN heb 4x in de week les.
3x prive les per paard en 1x gewoon manege les!
dus ik voel me niet echt aangesproken.
Ik zou ook wel graag een paard willen en ben ook 14.
Maar m'n vriendin (heeft ze opleiding voor gehad) geeft me prive les en m'n pony zou dan op een manege te komen staan.
Dus die vanmij zou niet verwend worden.

maar oke, ergens heb je ook wel gelijk!

groetjes
ginou

**Geplaatst**: 20-06-01 11:13

Geplaatst: 20-06-01 11:13

Ik voel me zo stom! Ik wou ook graag een eigen paard, maar na al die berichten gezien te hebben denk ik dat ik er toch maar even mee wacht. Ik wil wel weer een verzorgpony.
Af en toe ben ik ook te soft voor een pony, maar ik kan dit niet veranderen. Ik weet dat het fout is, maar toch doe ik het (of niet).
Ik vind het of zielig of ik denk dat ie het niet kan of ik ben bang. Heeft iemand van jullie een suggestie?