Gisteren heb ik geholpen als vrijwilliger bij de Fasna Trail 2002. Sinds twee jaar heeft Nederland weer een internationale endurancewedstrijd, waar wordt gereden op de afstanden 100, 125 en 160 km. In dit geval ging het om 102, 130 en 162 km. En die afstanden bleker later nóg langer te zijn: de langste afstand was uiteindelijk 165 km. Ik doe het ze niet na...

Om tien voor 4 ging mijn wekker. Gaaaaap... snel gedoucht en op naar Nijkerk, waar ik Petra (Sjimmy) moest ophalen. Zij zou de hele dag met mij een controlepost 'bemensen'. Om 5 uur was ik in Nijkerk. Voor de zekerheid daar nog ff Petra gebeld om te vragen bij welk stoplicht we nou hadden afgesproken... bleek dat ik haar wakker belde, de wekker was niet afgegaan . Maar binnen een kwartier konden we gelukkig vertrekken richting Federatiecentrum in Ermelo.

De rit vond plaats in en achter het heidegebied dat recht tegenover het Federatiecentrum ligt, tot aan Elspeet toe. Sommige routes werden meerdere malen gereden. Toen wij om kwart voor 6 aankwamen (weer *gaaaap*) was het al een enorme drukte: de combinaties voor de 165 km waren al aan het losrijden, want de start zou om 6 uur zijn. Een boel Arabieren, een enkele Engels Volbloed en zelfs een Connemara. Die heeft het trouwens uitstekend gedaan: 2e in de einduitslag!

Petra en ik werden gestationeerd op controlepost 3, een cruciaal punt in de trail aangezien daar 4 routes over 3 fasen voorbij zouden komen. Wij kregen dus (in tegenstelling tot de andere posten) een portofoon mee. Daar waren we erg blij mee, omdat we zo alle nuttige info en gezellige opmerkingen van de andere medewerkers konden volgen, en daar ook ons steentje aan konden bijdragen. Een perfect punt, met uitzicht over de hei, vlakbij een klaphek (maar geen koe die bij ons in de buurt durfde te komen ).

In totaal hebben we zo'n 12 uur op die post gezeten. Tussendoor een paar uur pauze, we zijn toen op het hoofdterrein bij de vetgates gaan kijken, Laudine & familie nog even gesproken, paard nr. 31 op drie benen de trailer in zien gaan (die raakte gewond halverwege de wedstrijd, brrr... rotgezicht), frietje gegeten in het pittoreske Garderen, en toen weer terug naar de post (en weer naar het FC om de batterij van de portofoon om te ruilen voor een volle ).

Het was in een woord geweldig om al die topcombinaties voorbij te zien komen, vooral om ze in de laatste kilometers voor de finish aan te moedigen. Er waren heel wat uitvallers: van de 21 starts op de 165 km zijn er slechts 6 over de finish gekomen, gelukkig wel allemaal goedgekeurd. De enige finish die ik live heb gezien, was die van 6e finisher Yvonne v/d Velde met haar kleine (1.41) NRPS-merrie Joy La Vie en Rose. Dat was om 22.30 uur, het was al bijna donker en op het grasveld van het Federatiecetrum was een complete intocht geformeerd door de organisatie, alle medewerkers en overgebleven publiek. Echt gaaf hoe iedereen met haar meeleefde, en zelf sprong ze ook een gat in de lucht toen haar paardje goed door de eindkeuring kwam.

De clown van de dag was een oude Engelsman die startte op de 165 km. Om een uur of 8 werd er omgeroepen dat er 'een Engelsman tegen de route in aan het rijden was'. Door ons werd hij vanaf dat moment 'de spookruiter' genoemd, en volgens de omroepers op het hoofdterrein was het niet de eerste keer dat hij dit flikte. Tsk... die Engelsen moeten ook alles 'the other way round' doen . Helaas hebben wij hem op post 3 niet mogen begroeten: na de eerste fase (die niet langs onze post kwam) gaf hij uit zichzelf op in de vetgate.

Uiteindelijk was ik om half 1 's nachts thuis bij paps & mams, een lange dag maar zeer de moeite waard. En onderweg heb ik mezelf een nieuw doel gesteld: ik wil tenminste eens in m'n leven een 100 km-rit volbrengen. Een nobel streven toch?

Wat ik daar gezien heb, is pure topsport en een extreme vorm van samenwerking tussen ruiter en paard. Ongelofelijk, zulke afstanden en 12 tot 15 uur in het zadel (vetgates niet meegerekend)... Toen ik vanmiddag mijn eigen 15-km-trainingsrondje met Ret aan het rijden was, was ik me er weer heel erg van bewust dat ik nog maar heel ernstig een beginnertje ben... Die 100 km is voor mij nog heel ver weg!

Anyway, volgend jaar hoop ik weer van de partij te zijn!

BTW foto's van het hele gebeuren vind je op www.fasnatrail.nl - kijk dan voor de gein even onder 'medewerkers', daar vind je de foto van Petra en mij die ook op ITP staat.

Ik heb deze week besloten dat ik met mijn paardje ook maar eens een endurancewedstrijd ga proberen Ik ben er nooit zo in geïnteresseerd geweest, maar jullie enthousiasme en een heel enthousiast clubbladverslag over Leersum(:? ) hebben me toch over de streep getrokken
Ik ben benieuwd of die halve draver van me na 10 km nog zin heeft Waarschijnlijk wel, hij is nu in crossconditie en niet moe te krijgen...
Ik moet alleen nog een datum prikken, het is zo'n geplan met het SGW en wedstrijden van mijn zusje...iemand tips

Lijkt me wel heel gaaf om op zo'n dag te helpen, dan weet je weer waar je naartoe werkt Als je je eerste 100 km-rit rijdt kom ik je aanmoedigen hoor Karin

Ik lees dat je je prima vermaakt hebt. Fijn voor je. Lijkt me ook heel tof om al die combinaties voorbij te zien gaan.

165km. Das niet niks.

Echt helemaal geweldig. Ik ben ook een echt buitenrijdmens en endurance is voor mij een toekomstdroom, maar voorlopig is het nog lang niet haalbaar. Helaas...

d

Wat een tijden, wat een tijden, dames. Toen draaide ik me nog heel wat keertjes om

Maar ik ben zonder meer van mening dat het topsport is. De uitslagen stonden zelfs op Teletekst, dus je kunt wel nagaan dat het ook zo gezien wordt.

En Karin, wat denk je, zou die gekke Fitz van mij ook geschikt zijn voor endurance want jij schrijft zo aanstekelijk dat het mij ook wel wat lijkt (maar dan natuurlijk geen 100 km )

Ha Karin je bent helemaal vergeten te schrijven over de Vetrol, nummer 212 en de heidebloempjes

Voor mij was het dus ook vroeg, heeeeel vroeg (maar wel iets later dan Karin, die me wakker belde). We hebben eerst even om 6 uur de start gekeken (en langs Carola gelopen). Toen kregen we uitleg en een portofoon mee. *bliepbliep*. Gelukkig konden we ons plekje in de "middle of nowhere" goed vinden.
Het duurde nog even en toen kwamen de eerste ruiters langs. We hadden echt heel gaaf uitzicht, volop genieten. Toen ze in de 2e route allemaal waren langsgeweest zijn wel even bij een groomplaats gaan kijken. Daarna weer terug om de ruiters weer op te wachten. Ze begonnen er al heel wat minder wakker uit te zien (logisch!). De laatste ronde zouden ze weer langs komen.
De mobile werd veel gebruikt en ze hadden het over een (Nissan) patrol, maar Karin en ik verstonden Vetrol, dus de politie reed voor ons rond in een Vetrol .
Verder hadden we nog de duitser 212 die de eerste ronde een beetje erg de weg kwijt was en zo'n 30 km om heeft gereden. Hij had geen grooms bij zich. En omdat dat niet helemaal lekker ging heeft de organisatie grooms voor hem geregeld.
Twee engelse meiden nr. 22 en nr. 23 ging vanaf minuut 1 op kop. Op 't laatst kwamen er nog een belg en een zwitser voorbij ging "we zijn er bijna" zingen...

Vlakbij ons was een hele diepe plas die aan het einde van de dag bijna leeg was (veel uit gedronken) .

Ik schrijf geloof ik een beetje een warrig verslagje, maar het was igg erg gezellig!

Karin schreef:

Uiteindelijk was ik om half 1 's nachts thuis bij paps & mams, een lange dag maar zeer de moeite waard. En onderweg heb ik mezelf een nieuw doel gesteld: ik wil tenminste eens in m'n leven een 100 km-rit volbrengen. Een nobel streven toch?

En uiteraard heb je voor die 100 kilometer al een groom!!

Het klinkt allemaal weer erg geslaagd en gezellig zoals het een echte endurance-wedstrijd betaamt!!

Enneuh... Karin... volgende keer ben ik ook van de partij!

Jouw verslag klinkt een stuk enerverender dan mijn ervaringen in Ermelo! Als "gewone" toeschouwer is er helaas niet zoveel aan als je midden op de dag komt (zou trouwens best iets aan gedaan kunnen worden denk ik, door het ophangen van een routekaart, in de vetgate een beetje duidelijk aangeven wie waar staat (nationaliteit, naam ruiter en paard, dat soort dingen), misschien voor zover mogelijk de ranking van dat moment... verzin het maar), dus zo'n baantje als wat jij nu gehad hebt lijkt me wel wat . Hoe ben je daaraan gekomen? Ik ben volgend jaar graag van de partij!

Dat kreupele paard heb ik trouwens ook in de trailer gehezen zien worden... dan heb ik blijkbaar bijna op je tenen gestaan, zonder dat we elkaar gezien hebben???

Mandy

Mandy: startlijst kon je ophalen in het secretariaat, die werd dan ter plekke bijgewerkt, zodat de uitvallers er niet meer bij stonden. Bij de groomplaatsen stonden nummerbordjes (starnummers) en je kon het aan mensen met oranje 'organisatie' hesjes vragen. Die waren speciaal geïnstrueerd om antwoord te geven op ALLE vragen!

Ik vond het ook erg gezellig, weer veel bekenden gezien, maar ik heb het tegenovergestelde van Karin: ik hoef absoluut nooit meer dan klasse II te rijden, ik doe het voor m'n lol hoor! En ik denk dat 160 niet echt lollig meer is. Heb overigens wel gehoord dat de meeste ruiters behoorlijk strak stonden van pijnstillers tot echte drugs, dat heb ik er ook niet voor over. Laat mij dan maar gewoon gezellig met mijn paardje hobbelen. Een beetje afzien ok, maar zo?

Mijn vader heeft nu in zijn hoofd dat hij volgend jaar op de Fasna 100 km gaat starten met Vol, PRIMA... Ik wil liever ook niet groomen denk ik.... *grin*. Mijn foto's zijn ontwikkeld en er zitten aardig wat mooie exemplaren tussen!
Ik was om halfnegen 's avonds al zo uitgeteld dat ik snel naar huis moest rijden, anders hadden m'n zusje en ik in de berm moeten overnachten. Echt met stokjes tussen mijn oogjes naar huis gereden.

En natuurlijk ben ik volgend jaar weer van de partij, dan ga ik ook een baantje voor mezelf regelen, maar niet zo'n heel erg exhausting one! Doe mij maar een paar uurtjes vetgate-briefjes schrijven oid, vind ik al vermoeiend genoeg!

Laui! schreef:

...en je kon het aan mensen met oranje 'organisatie' hesjes vragen...

Bijvoorbeeld de zogenaamde 'muurbloempjes' op post 3, ware het niet dat maar weinig toeschouwers afwisten van het bestaan van post 3!

Citaat:

Ik vond het ook erg gezellig, weer veel bekenden gezien, maar ik heb het tegenovergestelde van Karin: ik hoef absoluut nooit meer dan klasse II te rijden, ik doe het voor m'n lol hoor!

Me too, maar 100 vind ik toch wel een magische grens. Maar ach, ik heb nog een heel leven te gaan daarvoor...

Citaat:

Mijn vader heeft nu in zijn hoofd dat hij volgend jaar op de Fasna 100 km gaat starten met Vol, PRIMA...

Meent-ie dat? Bikkel...

Citaat:

Echt met stokjes tussen mijn oogjes naar huis gereden.

Hier nog eentje!

Citaat:

En natuurlijk ben ik volgend jaar weer van de partij, dan ga ik ook een baantje voor mezelf regelen, maar niet zo'n heel erg exhausting one! Doe mij maar een paar uurtjes vetgate-briefjes schrijven oid, vind ik al vermoeiend genoeg!

Met een portofoon op een controlepost staan met een fantastisch uitzicht is ook heeeeeel relaxed!

En Mandy: gezellig! Tegen die tijd staat er vast wel weer een oproep op de DER-site en op de mailing list! Waar stond jij trouwens naar dat gewonde paard te kijken? Wij stonden tussen dat witte hek en het groomveld in, keken over het hek de trailer in.