Een ZEER slecht begin van het weekend/ UPDATE JARA
Geplaatst: 17-06-02 08:33
Wat is mijn weekend beroerd begonnen. Ik had vrijdag Paddy na het rijden in de wasplaats staan, toen ik harde trappen tegen een stalmuur hoorde. Ik ging kijken, ik liep de boxen voorbij en eindigde bij de achterste stal. Daar lag een compleet bezwete Christie op de grond, vertrokken grijns van de pijn op haar gezicht met de benen zwengelend in de lucht.. Ze rolde haar benen iedere keer tegen de muur waar al grote stukken uit gebrokkeld waren. Omdat ze haar benen aan gort sloeg besloot ik dat ze daar weg moest. Met haar halster sloeg ik haar overeind en ging de box in om haar eruit te halen. Ik moest snel zijn omdat ik wist dat Christie nooit lang op haar benen zou kunnen staan en ze keek niet uit waar ze viel. Ik trok haar de stal uit en bracht haar naar de paddock. Een kwartier later was haar eigenaresse Jara er en die belde meteen de veearts. Die kwam binnen het half uur. Ik hielp hem waar ik kon, Jara kon dat zelf niet want die ging knock out als ze zag dat ze een naald in haar paard staken. Christie lag op de grond en we kregen haar niet overeind. Terwijl de veearts een naald in haar hals bracht probeerde ik het dichtsbijzijnde been van hem af te houden, mezelf op een zo veilig mogelijke afstand houdende. Er gingen 3 spuiten naar binnen. Toen ze rustiger werd en later kon opstaan volgde een rectaal onderzoek. Hij haalde er mest uit. "Ze zit vol met mest en gassen en het kan er niet uit" zei de veearts. Hij zou over 3 kwartier terug komen (maar waarom hij ons niet meteen met paard naar Someren stuurde begreep niemand). Intussen lag Christie weer op de grond en er kwamen wat mensen bij kijken. "kijk eens naar het tandvlees van Christie", zei ik tegen Cruutje die ook was gearriveerd. Het tandvlees was totaal kleurloos en als je er op drukte zag je geen verschil. "Die gaat hardstikke dood", zei Cruutje. Ik zei dat dat er wel dik in zat. Christie had immers al eens 2x meer hiervoor in Utrecht gestaan en was toen door het oog van de naald gegaan. Een 3e keer zou te veel geluk zijn. Intussen arriveerde de man van Jara en hij praatte tegen Christie op een vrij positieve manier. "Henk", zei ik. "Er is een grote kans dat Christie hier niet levend uit komt", en Cruutje bevestigde dat. Henk verbleekte even. "Is dat echt waar?" Natuurlijk konden we dit niet tegen Jara zelf zeggen. 3 kwartier later was de veearts er weer en toen zei hij dat we accuut naar Someren moesten. Ze ging goed de trailer op maar door het slaan kregen we de laadklep niet gemakkelijk dicht maar na een tijdje waren we toch klaar om te vertrekken. Omdat ze de weg niet wisten ging ik mee. Onderweg hoorden we Christie nog een paar keer hard slaan en toen werd ze kalm. Na een half uur arriveerden we bij de veeartsenpraktijk in Someren en sprongen we de auto uit. Jara en Henk stonden bij de achterklep en ik deed voor het luikje open.........
Daar lag Christie op de bodem van de trailer, haar hoofd hing over de stang van de trailer en haar ogen waren half gesloten. "O nee Christie, alsjeblieft niet" zei ik. Jara riep "ZE IS TOCH NIET DOOD HE?!" ik gaf niet direct antwoord, en duwde zachtjes tegen het hoofd van Christie. Maar er kwam echt geen leven meer in en ik moest het onder ogen zien. En Jara ook. "Sorry Jara" zei ik. En ik aaide Christie over het hoofd en ik begon te huilen. Jara storttte helemaal in. Intussen kwam er een veerarts en die maakte snel het hoofd van Christie los. "Ze is dood he" zei ik, hopende op een ontkenning. Maar die kwam natuurlijk niet. "ik denk het wel"' zei de veearts. Ze voelde nog even de pols maar die was er echt niet meer. Christie was onderweg gevallen omdat het leven langzaam uit haar weg gegleden was. Ze was reddeloos geweest, echt niet meer te helpen. Jara liep intussen de trailer in en pakte het hoofd van Christie vast en begon tegen haar te praten. Het was werkelijk hartverscheurend om te zien.
We hebben haar daar maar achter gelaten, ze is met kluisters uit de trailer getrokken toen Jara binnen zat. Ik ben de volgende avond bij haar wezen kijken, met nog iemand. en ook de stalhouders waren gekomen. Het ging al niet goed met Jara, en de dood van Christie was een soort genadeslag voor haar. Ik hoop dat ze er boven op komt, maar dit verdriet zal nog wel bijna een jaar duren. Henk is erg bezorgd om haar.
Daar lag Christie op de bodem van de trailer, haar hoofd hing over de stang van de trailer en haar ogen waren half gesloten. "O nee Christie, alsjeblieft niet" zei ik. Jara riep "ZE IS TOCH NIET DOOD HE?!" ik gaf niet direct antwoord, en duwde zachtjes tegen het hoofd van Christie. Maar er kwam echt geen leven meer in en ik moest het onder ogen zien. En Jara ook. "Sorry Jara" zei ik. En ik aaide Christie over het hoofd en ik begon te huilen. Jara storttte helemaal in. Intussen kwam er een veerarts en die maakte snel het hoofd van Christie los. "Ze is dood he" zei ik, hopende op een ontkenning. Maar die kwam natuurlijk niet. "ik denk het wel"' zei de veearts. Ze voelde nog even de pols maar die was er echt niet meer. Christie was onderweg gevallen omdat het leven langzaam uit haar weg gegleden was. Ze was reddeloos geweest, echt niet meer te helpen. Jara liep intussen de trailer in en pakte het hoofd van Christie vast en begon tegen haar te praten. Het was werkelijk hartverscheurend om te zien.
We hebben haar daar maar achter gelaten, ze is met kluisters uit de trailer getrokken toen Jara binnen zat. Ik ben de volgende avond bij haar wezen kijken, met nog iemand. en ook de stalhouders waren gekomen. Het ging al niet goed met Jara, en de dood van Christie was een soort genadeslag voor haar. Ik hoop dat ze er boven op komt, maar dit verdriet zal nog wel bijna een jaar duren. Henk is erg bezorgd om haar.