Geplaatst Ik ben weer een klein beetje verdrietig. Gisteren was ik een beetje boos op Brando en hij op mij. Toen heeft ie voor de eerste keer in zijn hele leven gesteigerd. Hij kwam recht omhoog. Dat vond ik opzich niet heel erg, maar...
Toen ik vandaag op stal kwam had ik me voorgenomen om het weer goed te maken met Brando. Maar hij kwam helemaal niet naar me toe, wat hij anders wel altijd doet in zijn stal. Dus loop ik naar hem toen, en het viel me op dat hij geen stap verzette. Lekker even met hem geknuffeld en hij met mij, dus het was weer goed gemaakt. Maar ik maakte me toch een beetje zorgen om zijn benen die hij helemaal niet verzette. Dus nam ik hem mee aan zijn halster mee naar buiten. Kon ie amper lopen!!!!! Ik schrok me natuurlijk helemaal naar. Hij wou zijn linkerachterbeen helemaal niet optillen. Uiteindelijk stonden we buiten. Ik was al bang dat het kwam doordat Brando misschien iets had verdraaid tijdens het steigeren ofzo. Gelukkig kwam toen mijn instructeur eraan en zei dat Brando vanmorgen bekapt was en dat de hoefsmid een hoefzweer had gevonden bij zijn rechterachterhoef. Dat verklaarde ook waarom hij zijn linkerachterbeen niet optilde. Dan zou zijn gewicht op zijn zere hoef komen. Het had dus niks te maken met het steigeren gelukkig. Maar het rare was dat ik het nooit heb gemerkt van die hoefzweer en mijn instructeur verder ook niet. Hij zei dat het zo van de ene op de andere dag kan komen. Maar toen hij vanmorgen bekapt moest worden kwam hij al stokkreupel uit zijn stal. De hoefsmid heeft meteen de zweer eruit gesneden, en nu moet ik Brando's hoefje elke dag in het soda water stoppen. Daarna even met hem stappen en dan weer terug naar stal. Hij mag niet eens lekker de wei in. Ik vind het wel heel zielig voor hem. Ik hoop dat het snel over is, en nu voel ik me toch wel schuldig dat ik gisteren zo boos op hem ben geweest...
\ 
