Geplaatst We waren speciaal naar een rustig paadje gereden om te galopperen, wat perfect ging, totdat er een tegenligger in de vorm van een paard+ruiter aankwam. Tsja dat heb je weleens, dus rustig in stap gepasseerd, en toen ze voorbij waren wilde ik nog wel even het pad uitgalopperen... had ik beter niet kunnen willen, want mijn paardje Joey kreeg het in zijn bol. Hij gaf bij het aanspringen een vreugdebokje (nog best uit te zitten) meteen gevolgd door een redelijk gemene lanceer-bok (ik snap nog steeds niet waarom, met het zadel was volgens mij niks mis, en ik deed ook niks raars) maar ineens vloog ik door de lucht, landde mooi voor zijn voeten, en ...onder zijn voeten
... ik zag vanuit mijn ooghoek 4 hoeven over me heen gaan en ik voelde ze ook (autsch). Joey verdween in de verte, een van die meiden in galop erachteraan (echt een heldendaad, dit was de 2e keer paardrijden voor haar). Ik zag ze verwdijnen en dacht, ojee, die rent naar stal, maar het bleek dat dat gekke beest gezellig al grazend ging staan wachten op de rest...er was een stuk teugel weg, gewoon afgescheurd, maar voor de rest niks aan het handje
Gek trouwens, ik kan me de laatste keer vallen niet herinneren, maar ik wist ineens weer hoe dat is: je gedachten gaan in slow-motion maar alles gaat zo snel dat je erg vreemde dingen denkt... door de lucht vliegend gaan redeneren; "hey, dit was niet de bedoeling, ik ben er toch niet aan het afvallen he?"
iig heb ik nu een pijnlijk stuitje en mooie kerstboomkleurtjes bij mijn kont en waar ie op me stond, op mijn bovenbeen
Het wordt maar weer eens tijd om te lessen geloof ik
)
